Εκπαιδευτική επίσκεψη του Γυμνασίου Σαραβαλίου στον πολυχώρο Veso Mare, για την προβολή της βραβευμένης ταινίας «Τα Όριά μας»,

Την Παρασκευή 24 Νοεμβρίου 2023 το Γυμνάσιο  Σαραβαλίου Πατρών οργάνωσε, με πρωτοβουλία της καθηγήτριας Φυσικής Αγωγής του σχολείου, κ. Μπορνιβέλλι Κωνσταντίνας, και τη σύμφωνη γνώμη του Διευθυντή, κ. Γιωτόπουλου Γεωργίου, και του Συλλόγου Διδασκόντων, εκπαιδευτική επίσκεψη και των τριών τάξεων του Γυμνασίου στον πολυχώρο Veso Mare, προκειμένου οι μαθήτριες και οι μαθητές μας  να παρακολουθήσουν την βραβευμένη ταινία – ντοκιμαντέρ «Τα Όριά μας», που αναφέρεται στον μαραθώνιο αγώνα Τριάθλου Ironman που ολοκλήρωσε ο πρώτος και μοναδικός ως τώρα Έλληνας αθλητής με αναπηρία, ο κ. Γιάννης Χατζήμπεης.

 

Ο κ. Χατζήμπεης, αν και γεννήθηκε με αναπηρία στο χέρι, ποτέ δεν αντιλήφθηκε τη διαφορετικότητά του ως πρόβλημα, παρά τις όποιες δυσκολίες μπορεί να αντιμετώπισε και παρά τις προκαταλήψεις πάνω στις οποίες μπορεί να προσέκρουσε, και κατάφερε όχι μόνο να γίνει απόλυτα λειτουργικός στην καθημερινότητά του, αλλά και να αποφασίσει  να λάβει μέρος στον πολύ απαιτητικό μαραθώνιο challenge του Ironman, με επιτυχή ολοκλήρωσή του, αλλά και να συμμετάσχει στην διαδρομή κολύμβησης του Τορωναίου κόλπου.

 

Μετά την προβολή της πραγματικά υπέροχης και βαθιά συγκινητικής όσο και απέραντα αισιόδοξης αυτοβιογραφικής αυτής ταινίας, μέσα σε μια αίθουσα κατάμεστη, ο κ. Χατζήμπεης, με έναν αληθινά ανθρώπινο και γνήσιο τρόπο, συνομίλησε με τους ακροατές του, μαθητές και εκπαιδευτικούς, σε μια προσπάθεια να επικοινωνήσει τη δική του μεγάλη αλήθεια ζωής, ότι τίποτα στη ζωή δεν είναι ακατόρθωτο αν το θέλουμε πολύ, αρκεί να προετοιμαζόμαστε για αυτό σωστά, να πιστεύουμε στον εαυτό μας και στους ανθρώπους που μας συντροφεύουν σε κάθε εκδήλωση της ζωής μας και να προχωράμε βάζοντας κάθε φορά και από έναν νέο στόχο, προκειμένου να γνωρίσουμε – ακόμα και να ξεπεράσουμε – τα προσωπικά μας όρια.

 

Μικροί και μεγάλοι του έκαναν πολλές και ουσιαστικές ερωτήσεις, στις οποίες απαντούσε με μεγάλη προθυμία, ενώ με μια ιαματική σχεδόν αμεσότητα μοιράστηκε μαζί με όλους όσοι αποτελούσαν το κοινό του ό,τι τον πόνεσε, ό,τι τον γιάτρεψε και ό,τι κέρδισε και κερδίζει καθημερινά με τον αγώνα του, έχοντας συμπαραστάτες του την ακριβή του οικογένεια – την πιο στενή – αλλά και την ευρύτερη οικογένεια του Αθλητισμού, καθώς και όσων έχουν ανάγκη από την κατάθεση του δικού του βιώματος, για να πάρουν θάρρος και να πιστέψουν στον εαυτό τους, καθρεφτίζοντας στα μάτια αυτού του ανθρώπου, την καλύτερη εκδοχή του εαυτού τους.

Με μια θεμελιώδη προϋπόθεση όμως, που αποτελεί την αφετηρία για κάθε προσωπική νίκη: να τολμήσει κανείς να βγει στο δρόμο, χωρίς φόβους, χωρίς μάταιους – όσο και δικαιολογημένους πολλές φορές – δισταγμούς, αναζητώντας τη δική του διαδρομή – και το δικό του κρυμμένο μέσα του χρυσάφι …

 

Η γυμνάστρια του σχολείου μας, κ. Μπορνιβέλλι Κωνσταντίνα, παλιά Πρωταθλήτρια και Βαλκανιονίκης και η ίδια στο Αγωνιστικό Βάδην, με Πανελλήνια ρεκόρ, αλλά και διακεκριμένη Προπονήτρια Στίβου, με μεγάλους αθλητές να έχουν περάσει από τα χέρια της, ήταν μία από όσους πήραν το λόγο, μετά την προβολή της ταινίας και μοιράστηκε με τον κ. Χατζήμπεη ενώπιον όλων μας τη χαρά και την τιμή της πολύχρονης γνωριμίας τους. Ας αφήσουμε όμως την ίδια να μας τα πει με τα δικά της λόγια:

«Mε τον Γιάννη Χατζήμπεη  ήμασταν στο Sydney 2000  Olympic Games. Δουλέψαμε στην SOCOG, την Ολυμπιακή Επιτροπή του Σύδνεϋ και κάναμε Master στο  Sports Management στο UTS Πανεπιστήμιο από τον Μάιο του 1999 έως και το τέλος των Ολυμπιακών Αγώνων, δηλαδή το Φθινόπωρο του 2000. 

Ήμασταν και είμαστε φίλοι, γιατί μοιάζουμε στα ενδιαφέροντα, τους στόχους και το χιούμορ!!! Είναι εξαιρετικός Επιστήμονας, Αθλητής και Άνθρωπος!!! Τον ευχαριστούμε που μας εμπνέει και μας δυναμώνει ψυχικά με το παράδειγμά του!!». 

 

Μετά το πέρας της σπουδαίας αυτής βιωματικής εμπειρίας – μαθήματος ζωής, οι μαθήτριες και οι μαθητές του σχολείου μας επιδόθηκαν σε ευχάριστες ασχολίες αναψυχής αλλά και αθλοπαιδιές στο χώρο του Νοτίου Πάρκου, με τη συμμετοχή του Διευθυντή μας, κ. Γιωτόπουλου και της κ. Μπορνιβέλλι και την επίβλεψη των υπολοίπων εκπαιδευτικών, στον ρόλο του support group!! Επιστρέψαμε στο σχολείο γεμάτοι από χαρά, αισιοδοξία και δύναμη ψυχής, όπως αυτή στην οποία κοινωνήσαμε – του κ. Χατζήμπεη.

 

Στις 3 Δεκεμβρίου τιμάται κάθε χρόνο η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία (International Day of Persons with Disabilities), που καθιερώθηκε το 1992 με απόφαση της γενικής συνέλευσης του ΟΗΕ.

Αν και η επιλογή του σχολείου μας να παρακολουθήσουμε την υπέροχη αυτοβιογραφική ταινία «Τα όριά μας» εντάχθηκε σε άλλο πλαίσιο, δεν θα μπορούσαμε να φανταστούμε καλύτερη απότιση φόρου τιμής στην σπουδαία αυτή ημέρα, από την διδακτική εμπειρία της παρακολούθησης αυτής της ταινίας και της συζήτησης με τον κ. Γιάννη Χατζήμπεη, που αναδεικνύει την ομορφιά – και όχι το πρόβλημα – του να είσαι ιδιαίτερος και, τελικά, του να αποδέχεσαι αυτό που είσαι …

Άλλωστε όλοι μας έχουμε τη δική μας μοναδικότητα και ιδιαιτερότητα και αυτό ακριβώς είναι που μας κάνει ξεχωριστούς και αγαπητούς σε όσους θέλουν και αντέχουν να αγαπήσουν και να συμπεριλάβουν στον κόσμο τους τον σημαντικό «Άλλο».

 

Αντί επιλόγου σε μια πολύ όμορφη μέρα και ενός ελπιδοφόρου προλόγου σε πολλές περισσότερες, ας κρατήσουμε κάποια λόγια του κ. Χατζήμπεη, όπως καταγράφηκαν στη μνήμη μας, που πραγματικά μας συγκίνησαν όλους βαθιά (ας μας συγχωρεθεί η ελεύθερη απόδοσή τους…): τα πέντε δάκτυλα ενός χεριού ως το μόνο κριτήριο για να επιλέξει κάποιος το φίλο του, τον αγαπημένο του ή τον συνάδελφό του δεν επαρκούν πάντα για να κρατήσουν μια σχέση, όπως συχνά αποδεικνύει δυστυχώς η ζωή…

Χρειάζονται πολύ περισσότερα, με βασικότερη την βαθιά αποδοχή της μοναδικότητας του άλλου, που οδηγεί στην αληθινή αγάπη, στην αληθινή χαρά! Ο ίδιος, όσες φορές κι αν πληγώθηκε, υπαναχώρησε, αμφισβήτησε, κάθε φορά που γύριζε πίσω και έβλεπε όσα κατάφερε με την επιμονή, την υπομονή και τη δύναμη της ωραίας, φωτεινής του ψυχής αλλά και την αγάπη των ακριβών του ανθρώπων, των γονιών του, της υπέροχης γυναίκας του, των αξιολάτρευτων παιδιών του και όλων των φίλων και συνοδοιπόρων του στον Αθλητισμό και στη Ζωή, δεν θα άλλαζε τίποτα από ό,τι τον έβγαλε στο δρόμο – στον δικό του δρόμο ζωής, τον μοναδικό!

 

                                        Συντάκτης άρθρου: Αγγελική Γκενεράλη, Φιλόλογος

 Ο δικός του ο δρόμος…

 

Υπάρχει στον κόσμο ένας δρόμος

που δεν μπορεί κανείς άλλος

να τον βαδίσει,

εκτός από σένα…

Που οδηγεί ;

Μη ρωτάς!!!

Περπάτησέ τον…

 

Νίτσε

 

 

 

 

 

 

 

 

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News