Κωνσταντίνος Μάγνης

Η ιστορία γράφεται και στα βράχια, με τη συνδρομή του ανέμου. Κάπου τον καιρό της Ενετοκρατίας, μεσαίωνας και κάτι ψιλά,  ένα καραβάκι που μεταφέρει κρασί, θαλασσοδέρνεται μέχρι να μπει στο λιμάνι του Ναυπλίου. Ο καπετάνιος τάζει στον Αγιο Νικόλαο ότι έτσι και σωθεί, θα του κτίσει ένα εκκλησάκι από κρασί και χώμα. Ο Αγιος ακούει, παρά την αντάρα, και ο καπετάνιος πραγματώνει το τάμα.  Και αυτή είναι η εξήγηση για την ονομασία «Αγιος Νικόλαος ο Κρασόκτιστος» που έχει δοθεί στο εκκλησάκι που βλέπετε.

Φέτος ένας σύλλογος απότισε εορταστικές τιμές στον Αγιο και μετείχε στο πανηγυράκι κόσμος πολύς. Είτε πιστεύετε τον θρύλο είτε όχι, η ιστοριούλα αποτυπώνει τη δυσκολία και την αγωνία με την οποία ο κοσμάκης έφτιαχνε το βιός του τον καιρό των ανέμων και των αυτοκρατόρων που πηγαινοερχόντουσαν κι αυτοί σαν τους αέρηδες.