Φωτεινή Πλέα στην «Π»: «Ξεκινά ένα μαγικό ταξίδι στην Ιατρική»
Είναι από τους ανθρώπους που όταν βάζουν στόχους, όσο δύσκολοι και αν είναι, θα βρουν τον τρόπο να τους πετύχουν.
Μιλάμε για την πυγμάχο της Παναχαϊκής, Φωτεινή Πλέα, η οποία εδώ και λίγες μέρες είναι πλέον ιατρός, καθώς πρόσφατα πήρε το πτυχίο της από το Τμήμα Ιατρικής του Πανεπιστήμιου Πατρών-σε διάστημα έξι ετών, όσο ακριβώς είναι το προβλεπόμενο χρονικό διάστημα- και πλέον ανοίγει νέους δρόμους στη ζωή της.
Το αξιοπερίεργο είναι ότι πρόκειται για μία πυγμάχο που κάνει πρωταθλητισμό, έχει βγει τέσσερις φορές Πανελλήνια πρωταθλήτρια, έχει κατακτήσει ένα ασημένιο μετάλλιο και τρία χάλκινα σε Ευρωπαϊκές διοργανώσεις και έχει σαρώσει τα μετάλλια σχεδόν σε όλες τις αναπτυξιακές κατηγορίες.
Η 24χρονη Φωτεινή Πλέα, μίλησε στην «Π», σχετικά με τις δυσκολίες που ξεπέρασε για να αποκτήσει το πτυχίο Ιατρικής, αλλά και τους επόμενους στόχους της.
-Πώς νιώθετε που πήρατε το πτυχίο σας και μάλιστα σε μία αρκετά απαιτητική Σχολή, όπως είναι η Ιατρική;
«Αισθάνομαι πολύ χαρούμενη και πολύ περήφανη, αφού άλλος ένας στόχος επετεύχθη και οι κόποι έξι ετών ανταμείφθηκαν. Η Ιατρική είναι πραγματικά μία απαιτητική επιστήμη και χρειάζεται διάβασμα και αρκετή επίμονη. Είναι όμως ταυτόχρονα μαγευτική, από κάθε άποψη, κυρίως επειδή όλη η γνώση που αποκτάται με τον καιρό επιτρέπει στον ιατρό να γνωρίσει καλύτερα και έτσι να φροντίσει τον άνθρωπο, πάντα με τη βοήθεια του Θεού. Είμαι ευγνώμων γιατί σε όλο αυτό το δύσκολο ταξίδι, δεν ήμουν ποτέ μόνη, αλλά είχα πάντα την αγάπη και τη στήριξη της οικογένειάς μου και αυτό από μόνο του έκανε το ταξίδι μου ακόμα πιο όμορφο».
-Συνδυάσατε τον πρωταθλητισμό με τις σπουδές, πώς τα καταφέρατε;
«Θεωρώ ότι ο καλός προγραμματισμός είναι το κλειδί. Προσπαθώ να βάζω προτεραιότητες. Για παράδειγμα, σε εξεταστική περίοδο, το εντατικότερο διάβασμα είναι αυτό που προέχει, ενώ αντίστοιχα, όταν υπάρχουν αγωνιστικές υποχρεώσεις, η προπόνηση είναι εκείνη που με απασχολεί περισσότερες ώρες. Φυσικά πάντα πρέπει να υπάρχει ισορροπία, καθώς δεν είναι σωστό να παραμελείται η μία υποχρέωση για χάρη της άλλης, αφού έτσι δε θα υπάρξει καλό αποτέλεσμα για καμιά από τις δύο. Αυτό που έκανα μέχρι στιγμής ήταν να διαβάζω, αλλά και να αθλούμαι όσο μπορώ, προσαρμόζοντας το πρόγραμμά μου ανάλογα με τις ανάγκες της κάθε περίστασης, είτε αυτό ήταν αγώνας, είτε κάποια εξέταση στη σχολή».
– Ποιο είναι το επόμενο βήμα σας στην Ιατρική ;
«Αν και εφόσον το επιτρέψουν οι συνθήκες, η εκπλήρωση της μονοετούς άσκησης υπηρεσίας υπαίθρου, το λεγόμενο αγροτικό, και μετά από αυτό η έναρξη της εκπαίδευσης ειδικότητας μου. Φυσικά, θέλω να προχωρήσω και σε μεταπτυχιακές σπουδές, οπότε προσπαθώ να κρατώ τα μάτια μου ανοιχτά για οποιαδήποτε ευκαιρία εμφανιστεί. Το ταξίδι μου στην Ιατρική αρχίζει τώρα και είμαι σίγουρη ότι θα είναι μαγικό».
-Είστε αθλήτρια με πολλές επιτυχίες. Τι θα συμβουλεύατε τα νέα κορίτσια που θέλουν να ασχοληθούν με την πυγμαχία;
«Αρχικά χαίρομαι που όλο και περισσότερα κορίτσια επιλέγουν τελευταία να ασχοληθούν με την πυγμαχία. Είναι ένα άθλημα που τα τελευταία χρόνια κερδίζει όλο και περισσότερη φήμη, ειδικά στην Ελλάδα, και που μόνο καλά έχει να προσφέρει. Πέρα από τη σωματική άσκηση, τη βελτίωση της φυσικής κατάστασης, και την αυτοάμυνα, που στις μέρες μας είναι απαραίτητη, καλλιεργεί αξίες, την αγωνιστικότητα και το σεβασμό. Παράλληλα αυξάνει την αυτοπεποίθηση, δημιουργεί δυνατό χαρακτήρα και αγωνιστικό φρόνημα. Και είναι απόλυτα εκείνη που αγωνίζεται, δεν βγαίνει ποτέ χαμένος. Αυτό θα έλεγα στα νέα κορίτσια».
-Πόσο σημαντική είναι η στήριξη του πατέρα σας, Νίκου Πλέα, ο οποίος παράλληλα είναι και προπονητής σας;
«Η στήριξη και η αγάπη της οικογένειάς μου ήταν και είναι πολύ σημαντικός παράγοντας για την επιτυχία. Ο πατέρας μου έχει διπλό ρόλο, αφού ταυτόχρονα είναι και ο προπονητής μου, άρα παρακολούθησε την πορεία μου από όλες τις πλευρές και την αγωνιστική, αλλά και τη φοιτητική. Καθόλη τη διάρκεια δεν έπαψε ποτέ να μου δίνει κουράγιο και δύναμη να συνεχίζω τον καθημερινό αγώνα μου, με όποιον τρόπο μπορούσε και δεν μπορώ να μην είμαι ευγνώμων για αυτό. Παρόλο που ο αγώνας που κάνει ο καθένας μας είναι προσωπικός, πιστεύω ότι τα αγαπημένα μας πρόσωπα παίρνουν ένα τεράστιο βάρος από το φορτίο που κουβαλάμε, έτσι αυτομάτως αυτός ο αγώνας παύει να λέγεται ατομικός. Γιατί ξέρουμε ότι υπάρχουν εκείνοι που είναι πάντα εκεί και απλώς με ένα χαμόγελο, μια κουβέντα, μια συμβουλή, μπορούν να μας ανεβάσουν πολύ ψηλά».
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
