Φτερά στον άνεμο
Ενας χορευτικός ύμνος στην τυχαιότητα: Το πέταγμα των ψαρονιών. Το σμάρι πετά σε κατευθύνσεις που επιλέγει αστραπιαία κάποιος άτυπος επικεφαλής, συχνά εναλλασσόμενος από άλλον και άλλον, που ίσως δεν επέλεξε να γίνει αρχηγός, αλλά τον έχρισε η στιγμιαία συγκυρία, και καθώς ένα σκίρτημα του ανέμου ή μια κίνηση ενός σμήνους από έντομα επιδρά στους ανιχνευτές του πιλότου, η ομάδα αλλάζει κατευθύνσεις, διαγράφοντας σχηματισμούς.
Αυτό συμβαίνει και με τις κοινωνίες, και κάπως έτσι γράφεται η ιστορία. Ούτε ακριβώς κατά τύχη, ούτε με σχέδιο,αλλά με τα καπρίτσια του αστάθμητου, που είναι εξηγήσιμο αλλά όχι προβλέψιμο. Συνεννοηθήκαμε.
