Η Πάτρα πρωτεύουσα του tagging;

Της Μαριάννας Μπόμπα, υποψήφια διαμερισματική σύμβουλος (3ο Πάτρας) με τον Πέτρο Ψωμά

Αρχικά οφείλουμε να εξηγήσουμε τι εννοείται με τον όρο tagging, όπου στα ελληνικά μεταφράζεται ως σήμανση. Ενας τύπος γκράφιτι που συνίσταται στην εφαρμογή της υπογραφής του δημιουργού σε διάφορες επιφάνειες, κυρίως σε δημόσιους χώρους και μαζί με κάθε λογής συνθήματα και μουτζούρες αποτελούν πεδίο έκφρασης μιας ομάδας πολιτών, οι οποίοι εκδηλώνουν τους κοινωνικούς προβληματισμούς και τις καλλιτεχνικές ανησυχίες τους.

Αποτέλεσμα; Οι πολίτες της Πάτρας γινόμαστε καθημερινά μάρτυρες μίας κλιμακούμενης αισθητικής υποβάθμισης του αστικού τοπίου και καταστροφής των μνημείων της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.

Η πόλη μας, αν και είναι κοσμημένη με έργα τέχνης και ιστορικά κτίρια που αντικατοπτρίζουν το πολιτισμό και τις αξίες, που σε προηγούμενες εποχές την ανέδειξαν σε μία από τις πιο όμορφες και καλαίσθητες της χώρας, σήμερα παρουσιάζει μια θλιβερή εικόνα, ενώ πλέον κοσμείται κατ’ αποκλειστικότητα από μουτζούρες και κάθε λογής συνθήματα που υποβαθμίζουν την ποιότητα ζωής των δημοτών.

Τα αίτια; Τα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα που μαστίζουν τις σύγχρονες κοινωνίες μαζί με την απουσία ουσιαστικής εκπαίδευσης και αισθητικής παιδείας.

Είναι εύλογο να ισχυριστεί κανείς ότι ο ρόλος της τοπικής αυτοδιοίκησης δεν έχει καμία σχέση με την αντιμετώπιση των κοινωνικών και οικονομικών προβλημάτων της κοινωνίας, ούτε ο Δήμος είναι υπεύθυνος για την αποτυχία του εκπαιδευτικού συστήματος. Η προστασία όμως των δημόσιων κτιρίων από το μουτζούρωμα και η αποκατάσταση των ζημιών, αποτελεί υποχρέωση της δημοτικής αρχής. Η διαφορά μας είναι πως υπόλοιποι δήμοι ασχολούνται με το ζήτημα και ψάχνουν να βρουν τρόπους επίλυσης χωρίς να ρίχνουν το μπαλάκι των ευθυνών σε άλλους ή να προάγουν ένα αίσθημα ματαιότητας.

Η αντιμετώπιση; Η συνεργασία και υιοθέτηση καλών πρακτικών προκειμένου να αμβλυνθεί το πρόβλημα καθώς το ζήτημα είναι από τη μία η αποκατάσταση των φθορών, ενώ από την άλλη η προστασία προκειμένου να μην επαναληφθούν. Η άμεση αποκατάσταση των βανδαλισμών είναι επιτακτική καθώς η εικόνα της πόλης υποβαθμίζεται καθημερινά αφήνοντας μία αρνητική αίσθηση στον επισκέπτη και στους δημότες.

Είναι όμως το πρόβλημα όντως δυσεπίλυτο ή υπάρχουν λύσεις με ελάχιστο ή μηδενικό κόστος με μέσα που ο Δήμος ήδη διαθέτει εκτός από το κομμάτι της φύλαξης, είτε ιδιωτικής με δυσβάσταχτο οικονομικό κόστος, είτε δημόσιας εξαιτίας της απουσίας δημοτικής αστυνομίας; Οποιαδήποτε δικαιολογία ότι είναι μάταιο να καθαριστούν ή να βάφονται εκ νέου τα κτίρια είναι αβάσιμη. Η δημιουργία μιας υπηρεσίας άμεσης αντιμετώπισης, εντός των υφιστάμενων δομών του Δήμου όπου άμεσα θα καταγράφονται και θα αντιμετωπίζονται οι ζημιές, αποτελεί μία ρεαλιστική αντιμετώπιση μέρους του προβλήματος. Ακόμα όμως πιο αποτελεσματική λύση αποτελεί η χρησιμοποίηση υλικών αντιγκράφιτι, όπως μπογιές αντιγκράφιτι οι οποίες ναι μεν έχουν μεγαλύτερο κόστος, αυτό όμως αντισταθμίζεται από το ότι ο καθαρισμός γίνεται με νερό κι ως εκ τούτου μειώνεται το κόστος.

Σημαντική είναι και η ευαισθητοποίηση των πολιτών, κυρίως νέων, με ενημερωτικές καμπάνιες.

Επομένως η μείωση της αισθητικής ρύπανσης δεν αποτελεί πρόβλημα άλυτο. Χρειάζεται όμως μία δημοτική αρχή, η οποία να το θέσει σε προτεραιότητα.

Για το σπιράλ η βελτίωση της εικόνας της πόλης, δίνοντας έμφαση σε απλές πρακτικές που δεν επιβαρύνουν το δημότη και συνδράμουν σε μία καλύτερη καθημερινότητα, αποτελεί απόλυτη προτεραιότητα.