Η συμβουλή του Βενιζέλου

Κωνσταντίνος Λαμπρόπουλος

Παραμονές Ολυμπιακών Αγώνων 2004. Το πλοίο της γραμμής από την Ιταλία έχει δύο υψηλούς επιβάτες. Αμέσως σημαίνει συναγερμός στα δημοσιογραφικά στέκια. Μετά την προσάραξη, το τζιπ με τη χαρακτηριστική πινακίδα «Κ13» πατάει Αχαΐα. Οδηγός ο Κωνσταντίνος, συνοδηγός η βασίλισσα. Η οποία πολλά-πολλά-πολλά χρόνια πριν είχε διασχίσει τον Πατραϊκό με το «Ντάνεμποργκ» για να περάσει τον Ισθμό και να μεταβεί στη συνέχεια στην Αττική εκεί όπου παντρεύτηκε τον εκλεκτό της καρδιάς της.

Οι δημοσιογράφοι σταματούν το όχημα. Κωνσταντίνος και Αννα-Μαρία είναι… προβλεπόμενοι, φορώντας τις ζώνες ασφαλείας, χαμογελαστοί, ευδιάθετοι δεν αφήνουν κανέναν παραπονεμένο. Ούτε καν τον 25χρονο τότε γράφοντα που τους περίμενε λίγο πιο πέρα. Η βενιζελική καταγωγή δεν ήταν εμπόδιο. Ισα-ίσα η πατρική συμβουλή του Ελευθερίου Βενιζέλου προς τον γιο του Σοφοκλή για να «τα έχει καλά με τους βασιλείς προς αποφυγήν νέου Εθνικού Διχασμού» ηχούσε ακόμη στα αφτιά μας. Οι παλιοί ιδιοκτήτες και θαμώνες του ζαχαροπλαστείου «Ολύμπια» είχαν πολλές τέτοιες ιστορίες να μας πουν.

Οπως και οι συμπατριώτες Κερκυραίοι, οι οποίοι έβλεπαν τον έφηβο Κωνσταντίνο να κάνει ποδηλατάδα χωρίς φρουρά στο νησί των Φαιάκων. Για να μην πούμε και για τις σκανδαλιές της παρέας των Αναβρύτων που οδήγησαν κάποτε στο κρατητήριο και στη συνέχεια σε ένα μεγαλοπρεπέστατο χαστούκι του δίμετρου βασιλέως Παύλου στον γιο του, παρουσία του έκπληκτου χωροφύλακα που τον είχε συλλάβει (πώς να κάνεις… κουτσουκέλα μετά από αυτό;).

Η τελευταία συνάντηση με τον Κωνσταντίνο ήταν τον Φεβρουάριο του 2020 στη «Γεννάδειο» βιβλιοθήκη στην Αθήνα, όταν παρουσιάστηκε το «Ημερολόγιο της βασίλισσας Φρειδερίκης». Παρόντες εκεί άνθρωποι όλων των χώρων από τον Νίκο Παπανδρέου και τον Ιάσονα Στράτο μέχρι τον Ανδρέα Ζαΐμη και την Αθηνά Κακούρη. «Αρχηγού παρόντος πάσα αρχή παυσάτω», όμως, όπως είπε με νόημα ο καθηγητής Στέφανος Γερουλάνος. Και ο Κωνσταντίνος είχε κάθε λόγο να χαμογελάει. Οχι γιατί άκουσε άγνωστες παλιές ιστορίες για τη μητέρα του, όπως π.χ. εκείνη για την απελευθέρωση της Κόνιτσας, αλλά γιατί σύντομα θα πάντρευε τη δεύτερη κόρη του, Θεοδώρα. Η οποία, όπως έχει αποκαλύψει και ο ίδιος πήρε αυτό το όνομα γιατί ήρθε ξαφνικά, «ήταν δώρο Θεού». «Παντρεύω την κόρη μου Κωνσταντίνε, την παντρεύω!», έλεγε και ξαναέλεγε όλος υπερηφάνεια. Και μπορεί να ήταν καθηλωμένος στο βοηθητικό καροτσάκι, όμως η χειραψία του ήταν γεμάτη δύναμη και ζωή. Το έλεγε, άλλωστε, και το ξαναέλεγε ο ίδιος: «Αν γίνει ποτέ πόλεμος με την Τουρκία, εγώ που είμαι γέρος πρώτος θέλω να πάω για να πολεμήσω την πατρίδα μου».

Αυτές είναι μερικές μόνο από τις εμπειρίες του γράφοντα για τον Κωνσταντίνο. Από τον οποίο κρατάμε και κάτι τελευταίο. Μια φράση που μας προβληματίζει ακόμη και στις μέρες μας: «Οι νικητές δεν γράφουν μόνον Ιστορία. Γράφουν μυθολογία». Τι θα γινόταν άραγε αν εκείνον τον καταραμένο Ιούλιο του 1974, όταν οι επίορκοι Απριλιανοί συνωμότες παρέδιδαν την Κύπρο βορά στον εχθρό, ο Κωνσταντίνος έπαιρνε το πρώτο αεροπλάνο και επέστρεφε στην Ελλάδα; Είναι μια απάντηση που δεν θα τη μάθουμε ποτέ.

Ο Θεός ας τον αναπαύσει και να είναι σε γαλήνη εκεί στην τελευταία του κατοικία στο μαγικό δάσος του Τατοΐου. Δίπλα στον συνονόματο παππού του με τον οποίον η Κλωθώ, η Ατροπος και η Λάχεσις τον έφεραν να φύγει από τη ζωή την ίδια ακριβώς ημέρα έναν αιώνα μετά…

Όλες οι ειδήσεις άμεσα μέσα από το Google News. Κάντε κλικ εδώ και κάντε εγγραφή

Άμεση ενημέρωση με όλες τις ειδήσεις τώρα και μέσω WhatsApp - Δες εδω