Κανένας καλός

Κωνσταντίνος Μάγνης

Παλαιό σαρρακοστιανό. Οι τέσσερις ευαγγελιστές, ήταν τρεις. Οι εξής δύο: Ο Ιωάννης.

Επικαιροποιημένη αντιστροφή. Οι δύο πιθανοί πρωθυπουργοί, είναι τρείς, οι εξής τέσσερις:Ο Αλιβιζάτος, ο Βενιζέλος, ο Παπανδρέου, ο Καραμανλής, η Ντόρα, ο Σκανδαλίδης.

Η συζήτηση πυροδοτήθηκε από την πρόσκληση που μας απεύθυνε ο Νίκος Ανδρουλάκης για υποθετικά παίγνια, που ξεκινούν από ένα δεδομένο: Ότι οι διαγραφόμενοι συσχετισμοί δεν θα επιτρέψουν αυτοδύναμη κυβέρνηση. Συνεπώς θα οδηγηθούμε σε μια εκδοχή κυβερνητικής συνεργασίας, με το ΠΑΣΟΚ να θεωρείται ο πιθανότερος δυνητικός συνεταίρος, ως ενδιάμεσος κρίκος με τα κατάλληλα κουκιά, με ένα πρόσθετο δεδομένο: Ότι οι δύο ισχυρότεροι εταίροι δεν μιλιούνται μεταξύ τους και δεν θα μιλιούνται ούτε μετά τις εκλογές, γιατί αν μιλιούνταν, θα ακύρωναν εκατέρωθεν την ταμπέλα του καταστροφέα και
του ηθικού αποβράσματος που έχουν εγείρει ο ένας στον άλλον.

Όπως λέγεται κατά κόρον, η σύναψη κυβερνητικών συνεργασιών απαιτεί (και συν τω χρόνω τη σμιλεύει, περαιτέρω) την κατάλληλη πολιτική κουλτούρα σε επίπεδο κομμάτων, ηγεσιών, κοινωνιών και μέσων ενημέρωσης. Ομοίως απαιτεί κουλτούρα και η διαχείριση ενός εκλογικού ποσοστού της τάξης του 10%. Υπάρχει η φιλοσοφία ΚΚΕ, που δεν πάει με κανέναν που να χτυπιέται το σύμπαν όλο. Υπάρχει η φιλοσοφία των κομμάτων μεσαίας και μικρομεσαίας απήχησης της Ευρώπης που για να συμπράξουν ακούνε προτάσεις και διατυπώνουν όρους, πάντα στο φως της δημόσιας κριτικής. Ο Ν. Ανδρουλάκης δείχνει να πελαγοδρομεί σε μια ενδιάμεση κατάσταση, ελισσόμενος με στριφνές, αμφίσημες διατυπώσεις που μάλλον δημιουργούν περιττές περιπλοκές παρά αποσαφηνίζουν την κατάσταση. Εμβαπτισμένες στη γνωστή κουλτούρα της εκατέρωθεν δαιμονολογίας, οι δυνάμεις ΠΑΣΟΚ αισθάνονται την ανάγκη να μεταχειρίζονται τις δυνάμεις δυτικά και
ανατολικά του δημοκρατικού τόξου ως εστίες μολύνσεως, ένεκα και της διχαστικής
κατάστασης στο εσωτερικό τους, όπου ένα μεν τμήμα φιλελευθεροφέρνει και ένα άλλοτμήμα αριστερίζει και αντιδεξιίζει αλλεργικά.

Υπό αυτές τις συνθήκες, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ συνεχίζει να παγιδεύει εαυτόν και
αλλήλους, αντί να απλουστεύσει τα πράγματα, κάτι που θα πετύχαινε δηλώνοντας ότι θα συνεργαστεί με όποιον ικανοποιεί τον άλφα, τον βήτα, τον γάμα, τον δέλτα πολιτικό και ιδεολογικό όρο. Πολύ έγκαιρα, και επί ημερών Γεννηματά, ο τετράγωνος Βενιζέλος είχε υποδείξει μια στάση που θα κατοχύρωνε μια ηγεμονία για λογαριασμό του ΠΑΣΟΚ, υπό την έννοια του ελέγχου του πολιτικού παιγνίου και της επιβολής θέσεων ιδεολογικής και προγραμματικής υπεροχής. Αλλά βέβαια ο Βενιζέλος, όπως και παλιότερα ο Στεφανόπουλος, είναι η κατηγορία των ρητόρων που όλοι αναγνωρίζουν ότι τα λέει ωραία, αλλά στην πράξη κανένας δεν τους ακούει.

Ο αρνητισμός ως θέση επί του ερωτήματος του προσώπου που θα αναλάβει την
πρωθυπουργία, πάσχει από ανωριμότητα και αφελή αντισυστημισμό, ο οποίος περιβάλλει «τους πολιτικούς» με δυσμένεια, μόνο και μόνο λόγω ιδιότητας και υπό την παιδαριώδη πεποίθηση ότι «τα κακώς κείμενα» (αυτή η ανυπόφορη ηθικολογική αόριστη κατηγοριοποίηση) μπορούν να θεραπευθούν σε ένα πρωινό, υπό τον όρο να αναλάβει τα ηνία ένας Μπάτμαν που ζει στο σκοτάδι, διαθέσιμος ανά πάσα στιγμή να υπερασπιστεί την κοινωνία των προδομένων πολιτών από τη φαυλότητα και τις δυνάμεις του σκότους που εκμεταλλεύονται την ηθική και θεσμική παραλυσία. Ο αντισυστημισμός είναι ένας χυλός που επωάζει ιδεολόγους, αιθεροβάμονες και βακτήρια, χωρίς να είναι εύκολο να ξεχωρίσεις τους μεν από τους δε, πέρα από τη στάση τους απέναντι στη βία.

Μπορεί να έχουμε τις ενστάσεις μας απέναντι στους εν ενεργεία αρχηγούς, αλλά δεν ξεχνάμε ότι φέρουν το τεκμήριο της κοινωνικής αποδοχής, εκλεγμένοι άπαντες από τη λαϊκή βάση και με δημοκρατικές διαδικασίες. Η αντίληψη ότι καλός πρωθυπουργός είναι υποχρεωτικά αυτός που κάθεται στο σπίτι του και βλέπει τηλεόραση, ένας Μίστερ Τσανς, είναι παρελκυστική, δυσφημιστική για τη δημοκρατία και επικίνδυνη. Δεν επιτρέπεται μια δημοκρατική δύναμη να ευλογεί την αντίληψη ότι καλός είναι ο εκτός Βουλής, και ο εντός Βουλής είναι ανεπαρκής, διάτρητος και υστερόβουλος. Κάπως έτσι βέβαια ευνοήθηκε ο Κωστής Στεφανόπουλος, που έγινε δημοφιλέστατος επειδή έκανε ποδήλατο μόλις κατέστη
απενεργοποιημένος ως προς τη φόρτιση.

Οι ευαγγελιστές ήταν τέσσερις. Δεν ήταν οι μεγαλύτεροι λογοτέχνες όλων των εποχών, αλλά πάνω σ’ αυτούς στηρίξαμε μια εκκλησία στους κόλπους της οποίας πορευθήκαμε.

Αμήν.

Όλες οι ειδήσεις άμεσα μέσα από το Google News. Κάντε κλικ εδώ και κάντε εγγραφή

Άμεση ενημέρωση με όλες τις ειδήσεις τώρα και μέσω WhatsApp - Δες εδω