Ο συνεχής Δεκέμβριος

Του Κωνσταντίνου Μάγνη, Διευθυντή Σύνταξης της εφημερίδας «Πελοπόννησος».

Από τη μεταπολίτευση και δώθε, κάθε μαθητική φουρνιά φαντασιώνεται το «Πολυτεχνείο» της. Το οποίο συνήθως πραγματώνει, με προσχηματικές κατά κανόνα αφορμές και καταχρηστικές κινητοποιήσεις που συμπίπτουν στον πυρήνα του σταθερού, βαθύτερου κινούντος αιτίου: Η ανάγκη για εναντίωση στις ματαιώσεις που συνεπάγεται η παρατεταμένη και πειθαναγκαστική προγύμναση για το μέλλον, η οποία είναι ξένη προς τη φύση της νεότητας αλλά και δεν εγγυάται δελεαστική ανταμοιβή για την πίεση και τις θυσίες που συνεπάγεται όλος αυτός ο αγχωτικός πυρετός.

Θα πεις ότι ούτε προδικτατορικά κανείς δεν εγγυόταν για τους νέους τίποτα, καθώς η ελληνική πραγματικότητα τους προσγείωνε- με ηχηρές, εκνευριστικές συχνά εξαιρέσεις- σε μέτριες ζωές. Αλλά ο νέος της παλιάς εποχής ήταν ανδρωμένος σε ένα περιβάλλον λιτότητας και δεν του στοίχειωνε τη φαντασία και τους καημούς η πανσπερμία των καταναλωτικών προκλήσεων που περνάνε δίπλα στον καθένα μας σαν εικόνα από τα προσεχώς, στις ενημερώσεις που μας παρέχουν οι ψηφιακές πλατφόρμες. Σήμερα, ο σφυγμός της εποχής σε κάνει να βιάζεσαι και να διψάς.

Ακόμα χειρότερα: Θεριεύει μέσα σου η πεποίθηση ότι σε κλέβουν. Υπό μία ποιητική έννοια αυτό είναι εύστοχο. Γιατί να μην μπορείς να αποκτάς ή να γεύεσαι αυτό που υπάρχει και που αθρόα σου προτείνεται; Τα μοτίβα της σημερινής νεολαιίστικης μουσικής είναι ποτισμένα από μια αίσθηση αναδρομικής αδικίας. Δεν έχεις προλάβει να πάρεις μπάλα στα πόδια, δεν έχεις μπει καν στο γήπεδο, αλλά νιώθεις ότι σε ανέτρεψαν εντός περιοχής λίγο πριν σκοράρεις. Πού είναι το πέναλτι; Αίτημα θεμελιωμένο σε μια χώρα όπου κάθε Δευτέρα όλοι φωνάζουν για τα πέναλτι της Κυριακής. Οι ισχυροί ακόμα πιο έντονα: τα θεωρούν δεδομένα.

Ζούμε στην εκδοχή της πιο δημοκρατικής ελληνικής πολιτείας όλων των εποχών, πιο αυθεντικής και από τα χρόνια του Περικλή και των μπλάντι γλυπτών του Παρθενώνα, αλλά νιώθουμε ότι μας ληστεύει προκλητικά και επαίσχυντα ένας Ελγιν που δωροδοκεί και διαφθείρει το εξουσιαστικό σύμπαν πλαδαρών, περιφρονητέων και καταπιεστών αγάδων που μας καταδυναστεύουν, επωφελούμενοι στην εύνοια των αιώνων.  Ένας βεληγκέκας αυτού του συστήματος, απαίδευτος από τους κανόνες των συμβολισμών της οργής, ξαμόλησε σε φάση σύγχυσης και συμπλεγματικού αναβρασμού μια σφαίρα κατάστηθα σε έναν αθώο, γοητευμένο από τον άνεμο της ελευθεριότητας πιτσιρικά, πυροδοτώντας  τα γεγονότα  που βιώσαμε και μνημονεύουμε ως «Δεκέμβρη του 2008» πριν 15 χρόνια.

Η έκρηξη που επακολούθησε ήταν ερμηνεύσιμη, αν συνυπολογίσουμε σωρευμένα αντισυστημικά αισθήματα που αναπτύχθηκαν στη συνείδηση μιας κοινωνίας ευερέθιστης, αγχωμένης, πνιγμένης από πελώρια ελλείμματα εκτίμησης στους θεσμούς αλλά και αγάπης προς το αστικό περιβάλλον: Αυτό που οι προκάτ διατυπώσεις της χαζοχαρούμενης πατριδογνωσίας αποκαλεί «αρχιτεκτονικά στολίδια» του πολεοδομικού μας ιστού, η μάζα το αντίκριζε σαν τείχη της Πόλης που έπρεπε να αλωθεί, να πυρποληθεί και να πλιατσικολογηθεί. Ζήσαμε ώρες και μέρες μίσους της κοινωνίας για τα πάτρια και για τον ίδιο της τον εαυτό. Αντί να αποστραφούμε τη μανία εκείνη ως όνειδος, την απολαύσαμε και να ξανασυναντηθήκαμε στα ίδια μέρη με πυρσούς και με άλλες αφορμές. Ακόμα και σήμερα αυτό κάνουμε, στις συναναστροφές μας, στις επικοινωνίες μας, στην εκφορά μας. Σαν συμμαθητές και φίλοι ενός πυροβολημένου Αλέξανδρου που και ο ίδιος βίωνε την αγριάδα μιας ηλικίας που έψαχνε για το Πολυτεχνείο της στα Εξάρχεια, σ’ αυτή την κίβδηλη, αυτάρεσκη και αυτοαναφορική εξέγερση διαρκείας που δεν παρήγαγε τίποτα πέρα από οίστρους και φθηνή επιθετικότητα επιπέδου πλατείας.

Τα γλυπτά των οποίων διεκδικούμε την επιστροφή είναι το αποτύπωμα της ψυχής ενός κόσμου που έμαθε να αγαπά τον εαυτό του και να περηφανεύεται γι’ αυτόν. Ποια είναι τα δικά μας, σύγχρονα γλυπτά; Ποιος είναι ο Φειδίας μας και ποια η περηφάνειά μας, πέρα από νίκες στο μπάσκετ και στη Γιουριβίζιον και αναδρομική λατρεία σε ένα παρελθόν για το οποίο ιδέα δεν έχουμε, γιατί στο σχολείο βαριόμαστε όταν μας μιλούσανε γι’ αυτό, αλλά μάθαμε να λέμε πως αφού ήτανε παρελθόν, ωραίο πράμα θάτανε. Φέρτε τα γλυπτά, πέναλτι Σούνακ.

Όλες οι ειδήσεις άμεσα μέσα από το Google News. Κάντε κλικ εδώ και κάντε εγγραφή

Άμεση ενημέρωση με όλες τις ειδήσεις τώρα και μέσω WhatsApp - Δες εδω


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ