Διονύσης Γράψας

Ξαναγέμισαν με παιδικά  χαμόγελα, δρόμοι πλατείες και πάρκα τις προηγούμενες μέρες. Τα σχολεία ξεκίνησαν και πάλι τη λειτουργία τους με γονείς, εκπαιδευτικούς και μαθητές να είναι επιφυλακτικοί, συγκρατημένα χαρούμενοι και εξόχως προβληματισμένοι για το τι θα συναντήσουν στο επόμενο χρονικό διάστημα . Φυσικά το μέγα δίλημμα για το αν τα σχολεία θα είναι και φέτος κλειστά, παραμένει αναπάντητο.

Οι δύο προηγούμενες χρονιές άφησαν αναπάντητα κενά, δημιούργησαν άλλες σταθερές συνθήκες για τον οικογενειακό προγραμματισμό, αναστατώνοντας την καθημερινότητα χιλιάδων οικογενειών. Ιδιαίτερα στις τάξεις του δημοτικού αλλά και στα νηπιαγωγεία, τα παιδιά επιστρέφοντας περίπου για έναν μήνα την περασμένη άνοιξη, κυριολεκτικά έμοιαζαν να μην χορταίνουν αυτή την ιδιότυπη «απελευθέρωση». Ήταν τόσο εκδηλωτικά που έμοιαζαν σαν κάποιος να τα κυνηγάει να φυλακίσει την ανεμελιά τους.

Οι γονείς συνδράμοντας στην πρόοδο τους-αν όχι συμπάσχοντας-σίγουρα διαπίστωσαν αλλαγές στις δεξιότητες τους σε ένα εντελώς αλλιώτικο μαθησιακό περιβάλλον. Δεν θα ήταν υπερβολή να ισχυριστεί κανείς πως πλείστοι γονείς «πέρασαν ξανά από τα θρανία» κατά την περίοδο της τηλεκπαίδευσης και πως η εμπλοκή τους όλη αυτήν την περίοδο ήταν ενεργότατη, ιδιαίτερα στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Στο ίδιο πλαίσιο και οι εκπαιδευτικοί. Συνάντησαν μαθητές που είχαν περισσότερη έφεση στο να πληκτρολογούν παρά να γράφουν, με τον παραδοσιακό τρόπο. Είναι προφανές πως έχουμε να κάνουμε μια εντελώς διαφορετική κατάσταση.

Είναι δεδομένο πια πως η φετινή σχολική χρονιά θα δείξει το δρόμο. Αν ο εγκλεισμός επαναληφθεί , σημαίνει πως έχει έρθει η ώρα για να ανοίξει μια συζήτηση σχετικά με την μονιμότητα των μέσων της τεχνολογίας στην εκπαιδευτική διαδικασία, που θα καθορίσει και την ανθεκτικότητα στο χρόνο της εξ αποστάσεως διδασκαλίας. Η συντριπτική πλειοψηφία της εκπαιδευτικής κοινότητας το απεύχεται. Ταυτόχρονα όμως , το φοβάται κιόλας.

Κλείνοντας , να τονιστεί πως  το «καλή σχολική χρονιά» δεν είναι μια στερεοτυπική ευχή κενή περιεχομένου. Για να είναι καλή η χρονιά, πίσω από την «βιτρίνα» μοχθεί μια ολόκληρη τάξη ανθρώπων που σχεδιάζει, αξιολογεί, στηρίζει και ενισχύει τον αγώνα των παιδιών από την πρώτη μέχρι την τελευταία στιγμή. ‘Άνθρωποι που για εκείνους η σχολική χρονιά αρχίζει πολύ νωρίτερα και τελειώνει πολύ αργότερα.  Συνοδοιπόροι τους βέβαια, οι γονείς και τα ίδια τα παιδιά.

Οι εκπαιδευτικοί έχουν το προνόμιο να ζυμώνονται με τα παιδιά. Βρίσκονται όμως και στην άχαρη θέση να εφαρμόζουν τις νεφελώδεις θεωρίες εκείνων που δεν έχουν καν πλησιάσει σε αίθουσα. Και να απολογούνται όταν αυτές αποτυγχάνουν. Να ασκούν πολιτικές για τις οποίες ουδέποτε διαβουλεύθηκαν.

Ας κοιτάξουμε λοιπόν όλο το τοπίο. Εστιάζοντας στα «θεμέλια» του «οικοδομήματος».

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News