Όταν τα Χριστούγεννα μεταφέρθηκαν στη μεγάλη οθόνη – Παραδοσιακές και όχι τόσο ταινίες για τις εορτές
Σίγουρα όλοι μας έχουμε μία ταινία στην οποία επιστρέφουμε κάθε Δεκέμβριο τις ημέρες των Χριστουγέννων για να νιώσουμε καλύτερα.
Υπάρχει κάποιο θέμα που να μην έχει αποτυπωθεί στην μεγάλη οθόνη; Η απάντηση είναι όχι. Και ένα από τα θέματα που το σελιλόιντ αγαπάει είναι τα Χριστούγεννα. Ατέλειωτες κινηματογραφικές ώρες έχουν αφιερωθεί σε ιστορίες χριστουγεννιάτικες, άλλες “παραδοσιακές” άλλες όχι και τόσο. Και σίγουρα, όλοι έχουμε κάποια ταινία στην οποία “επιστρέφουμε” κάθε Δεκέμβριο, για να νιώσουμε με τον έναν ή τον άλλο τρόπο τις γιορτινές ημέρες.
Σήμερα λοιπόν θα σας παρουσιάσουμε κάποιες ταινίες οι οποίες μας επιτρέπουν να αγκαλιάσουμε τη νοσταλγία αδιαμαρτύρητα και μας δίνουν να καταλάβουμε ότι έφτασε η πιο όμορφη εποχή του χρόνου.
Θα ξεκινήσουμε με κάτι κλασικό και πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα από την ταινία “Μια υπέροχη ζωή” του 1946 δεν υπάρχει, μια ταινία που έδωσε στον Τζέιμς Στιούαρτ τον πιο αγαπητό του ρόλο, ως έναν καλόκαρδο άνθρωπο που εδραιώνει την ιδέα ότι τα Χριστούγεννα είναι η εποχή της προσφοράς.
Για την επόμενη ταινία έχει χυθεί πολύ μελάνι για το αν πρόκειται για Χριστουγεννιάτικη ταινία ή όχι. Κατά τη δική μας άποψη φυσικά και είναι και για αυτό βρίσκεται στην συγκεκριμένη λίστα. Ο λόγος για το “Πολύ σκληρός για να πεθάνει” του 1988. Η δράση εξελίσσεται παραμονή Χριστουγέννων, ενώ σε αυτή ακούγεται και το κομμάτι των Run DMC “Christmas in Hollis”. Αφήστε που κάποιοι υποστηρίζουν πως πρόκειται για ένα κρυφό remake του “Μια υπέροχη ζωή”.
Πηγαίνοντας τέσσερα χρόνια πίσω, στο 1984, βρίσκουμε τα “Gremlins”. Άλλωστε, πρόκειται για ένα χριστουγεννιάτικο δώρο που έρχεται – όπως τα περισσότερα – με οδηγίες οι οποίες βέβαια ίσως να είναι λίγο πιο δυσοίωνες από τις κλασικές. Η κωμωδία τρόμου του Joe Dante μετατρέπει ένα καλοπροαίρετο δώρο σε εφιάλτη.
Μπαίνοντας στην δεκαετία του 2000, βρίσκουμε άλλη μια κλασική χριστουγεννιάτικη ταινία. Ποια άλλη από το “Ο Άι Βασίλης είναι λέρα”, που μεταξύ μας δεν έχει και κάποια ιδιαίτερη υπόθεση, παρά το κλασικό αστείο για κάποιον που φορά στολή Άι Βασίλη και βρίζει. Και όμως ο Μπίλι Μπομπ Θόρτον καταφέρνει να το πάει ένα βήμα παραπέρα και να προσφέρει καθαρή χριστουγεννιάτικη ζεστασιά.
Έξω από την λίστα δεν θα μπορούσε να μείνει το “Μόνος στο σπίτι” του 1990 που για να λέμε την αλήθεια, τα ελληνικά κανάλια έχουν αποδείξει πως πρόκειται για μια ταινία για όλες τις εποχές, προβάλλοντάς το ακόμα και μέσα στο καλοκαίρι. Βέβαια, σε αυτή την ταινία αν μιλούσαμε για την λίστα του Αγίου Βασίλη, θα τους βάζαμε όλους στη λίστα με τα άτακτα παιδιά αλλά αυτό δεν έχει καμία μα καμία σημασία!
Το 1990 μας έδωσε και άλλη μία… χριστουγεννιάτικη ταινία. Ο λόγος για τον “Ψαλιδοχέρη”. Και μπορεί με μία πρώτη ανάγνωση η ταινία να μην φαίνεται τόσο χριστουγεννιάτικη όμως η δράση της αποτελείται στην καρδιά της γιορτής, μιας γιορτής αποδοχής και φιλανθρωπίας.
Εννοείται πως δεν θα αφήναμε απ’ έξω το “Πάρτι Φαντασμάτων” του 1998 με τον θρυλικό Σκρουτζ και τα τρία φαντάσματα που έχουν βάλει σκοπό να τον βασανίσουν. Άλλωστε η επιλογή του Μπιλ Μάρεϊ στον συγκεκριμένο ρόλο είναι ιδανικήη καθώς διαπρέπει στο να υποδύεται αυτάρεσκους και σαρκαστικούς χαρακτήρες.
Προχωρώντας λίγο παρακάτω, βρίσκουμε τον “Χριστουγεννιάτικο Εφιάλτη”, ένα πανέμορφο stop-motion μιούζικαλ. Ποιος άλλος εκτός από τον Tim Burton, παραγωγό της ταινίας, θα μπορούσε να επινοήσει ένα τόσο ελκυστικά μακάβριο χάος;
Άλλη μια αγαπημένη χριστουγεννιάτικη ταινία είναι το “Ημερολόγιο της Μπρίτζετ Τζόουνς” με τα κλασικά ugly christmas jumpers να βρίσκονται στο επίκεντρο και να είναι πιο γοητευτικά από ποτέ. Βέβαια, εκείνη την εποχή δεν ήταν και τόσο δημοφιλή και πώς να κατηγορήσουμε την Ρενέ Ζελβέγκερ όταν βλέπει τον Κόλιν Φερθ να φοράει ένα πουλόβερ με έναν τεράστιο τάρανδο και να μην έχει μία όχι και τόσο ευχάριστη αντίδραση.
Και μιας και παραπάνω αναφερθήκαμε στα Gremlins, αξίζει να αναφερθούμε και στο “Krampus” του 2015, που φέρνει αντιμέτωπη μία “τσαλακωμένη” οικογένεια με τον σκανδιναβό αντί-Άι Βασίλη, που δεν είναι τίποτε άλλο από έναν δαίμονα που μοιάζει με κατσίκα και καταβροχθίζει παιδιά.
Μιας και βρισκόμαστε σε πιο “σκοτεινά” νερά ας ρίξουμε και μια ματιά στο “Black Christmas” του 1974, που ουσιαστικά εφηύρε το σύγχρονο slasher. Η υπόθεση; Μία ομάδα κολεγιόπαιδων, αποφασίζει να περάσει τα Χριστούγεννα στο σπίτι της αδελφότητας όταν εμφανίζεται ένας μανιακός αόρατος δολοφόνος. Ναι, σίγουρα σας θυμίζει κάτι καθώς από τότε μέχρι σήμερα επαναλαμβάνεται συνεχώς.
Κλείνοντας αυτή τη λίστα, μην φοβάστε, δεν έχουμε ξεχάσει κλασικές ταινίες του είδους όπως τα “Αγάπη είναι…”, “The holiday”, “Το Πολικό Εξπρές” κ.ά., απλά είπαμε να μην επαναλάβουμε τα ήδη γνωστά!
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
