Πάνος Σόμπολος στην «Π»: «Οταν μετέδιδα ρεπορτάζ, δεν έκανα θεατρινισμούς»

Η παρουσίαση του νέου βιβλίου του «βετεράνου» του αστυνομικού ρεπορτάζ, Πάνου Σάμπολου «Βεντέτες: Εγκλήματα βεντέτας στην Ελλάδα», στην Πάτρα την Τετάρτη 23/10/2024, στις 7μ.μ., στην αίθουσα της ΕΣΗΕΠΗΝ (Μαιζώνος 200), αποτέλεσε αφορμή για μια ζεστή, με «εξομολογητική» διάθεση, συνέντευξη στην «Πελοπόννησο της Δευτέρας» με τον συγγραφέα.

-Τι αποτέλεσε αφορμή για τη συγγραφή του έβδομου κατά σειρά βιβλίου σας «Βεντέτες: Εγκλήματα βεντέτας στην Ελλάδα»;

Στη μακροχρόνια δημοσιογραφική μου πορεία, είχα ασχοληθεί με πολλές υποθέσεις βεντέτας, κάποιες από τις οποίες είχαν συγκλονίσει την κοινή γνώμη. Πολλές φορές έλεγα ότι όταν θα πάρω σύνταξη και θα έχω χρόνο, θα γράψω ξεχωριστό βιβλίο γι αυτού του είδους τα εγκλήματα. Ετσι, με αξίωσε ο Θεός και το πραγματοποίησα. Αυτό το βιβλίο έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον γιατί περιλαμβάνει υποθέσεις που διαδραματίστηκαν σε Κρήτη, Μάνη αλλά και στην υπόλοιπη Ελλάδα, καθώς και μια δολοφονία που διαπράχθηκε στη Γερμανία, όπου μια μάνα σκότωσε μέσα στο δικαστήριο τον βιαστή και στραγγαλιστή της 7χρονης κορούλας της.

– Γιατί καταπιαστήκατε με τη συγγραφή βιβλίων; Ποιος ο στόχος σας;

Γράφω τα βιβλία για να αφήσω παρακαταθήκη στις επόμενες γενιές για το πώς διακυμάνθηκε το έγκλημα σε όλες τις μορφές του, στα χρόνια που εγώ υπηρέτησα το αστυνομικό ρεπορτάζ. Κάποια από τα εγκλήματα δεν τα έζησα, αλλά τα αναζήτησα και τα βρήκα στα αστυνομικά και στα δικαστικά αρχεία, καθώς και στις εφημερίδες της εποχής εκείνης.

– Το όνομα σας είναι άρρηκτα συνυφασμένο με το αστυνομικό ρεπορτάζ. Αποδέχεστε τον χαρακτηρισμό ο «πρύτανης του αστυνομικού ρεπορτάζ»;

Ούτε πρύτανης, ούτε πατριάρχης του αστυνομικού ρεπορτάζ είμαι. Είμαι ένας απλός δημοσιογράφος που υπηρέτησα σ’ αυτόν τον τομέα για 45 ολόκληρα χρόνια. Στόχος μου πάντα ήταν να ενημερώνω σωστά και αντικειμενικά τον κόσμο που με διάβαζε και με παρακολουθούσε.

– Υπήρξαν στιγμές που πιάσατε τον εαυτό σας να «λυγίζει» και να νιώθετε «αδύναμος» να μεταφέρετε με αντικειμενικότητα την είδηση;

Υπήρξαν κάποιες φορές, κυρίως όταν έβλεπα σκοτωμένα παιδάκια, αλλά όταν μετέδιδα το ρεπορτάζ ποτέ δεν έδειξα ότι ήμουνα ταραγμένος. Ούτε έκανα θεατρινισμούς δήθεν να κλαίω ή να βογκάω για να εντυπωσιάσω.

– Εάν ο χρόνος γύριζε πίσω, πάλι την ίδια επαγγελματική επιλογή θα κάνατε; Αλήθεια, έχετε υποπέσει σε λάθη στη δημοσιογραφική σας σταδιοδρομία; Εχετε μετανιώσει για κάτι, τι στερηθήκατε;

Πάλι δημοσιογράφος θα ήθελα να γίνω. Λάθη όλοι οι άνθρωποι κάνουμε, αρκεί να τα διορθώνουμε. Μόνο στα νεκροταφεία δεν γίνονται λάθη! Οσο για στερήσεις, στερήθηκα πάρα πολλά στη ζωή μου, κυρίως την οικογένειά μου, γιατί δούλευα μέρα – νύχτα κι έτρεχα από τη μια άκρη της Ελλάδας ως την άλλη για να καλύψω τα γεγονότα. Αλλά τι να κάνουμε; Αυτά έχει το αστυνομικό ρεπορτάζ.

-Τη στιγμή της απόσυρσης από την καθημερινή ενεργό δράση πώς τη βιώσατε;

Πάρα πολύ θετικά και πολύ ωραία. Γιατί αξιώθηκα να φτάσω να πάρω σύνταξη και να ζήσω ήρεμα και οικογενειακά το υπόλοιπο της ζωής μου Χαίρομαι την καθημερινότητα, που το πρόγραμμά μου είναι γεμάτο. Πολλοί συνάδελφοι μου λένε να εξακολουθήσω να δουλεύω αφού μπορώ. Εχω κάποιες αρχές στη ζωή μου και λέω: Κάθε πράγμα στον καιρό του. Οταν συνταξιοδοτήθηκα, είχα δύο δουλειές -εφημερίδα και τηλεόραση. Αν εγώ που συμπλήρωσα συντάξιμα χρόνια και με το παραπάνω, συνεχίσω να δουλεύω, ένα νέο παιδί που τελειώνει τώρα τις σπουδές του και ψάχνει στον ήλιο μοίρα, πού θα βρει δουλειά; Εμείς οι παλιότεροι πρέπει να φεύγουμε και να δίνουμε τόπο στα νέα παιδιά.

-Τι θα θέλατε να γνωρίζουν οι συνάδελφοι και ο κόσμος για τον άνθρωπο Πάνο Σόμπολο;

Η αξιοπιστία, η καταξίωση, η εγκυρότητα, η αναγνώριση, η αποδοχή και η αγάπη του κόσμου, δεν αγοράζονται, δεν χαρίζονται, ούτε πέφτουν από τον ουρανό. Ολα αυτά κατακτώνται και μάλιστα με πολλούς κόπους, δυσκολίες, αλλά και θυσίες στη ζωή.

«Περπατούσα 15 χλμ. για να πάω στη δουλειά»

– Τι ήταν αυτό που σας οδήγησε να σπουδάσετε δημοσιογραφία και να αναδειχθείτε σε αστυνομικό ρεπόρτερ; Ποιες δυσκολίες συναντήσατε στα πρώτα βήματα και πότε ήρθε η καθιέρωση;

Ολα ξεκίνησαν από ένα κείμενο που έγραψα σε τοπική εφημερίδα, όταν ήμουνα μαθητής στο Γυμνάσιο Αρρένων Αγρινίου. Τότε αποφάσισα να γίνω δημοσιογράφος. Οι δυσκολίες τα πρώτα χρόνια πάρα πολλές. Οταν ξεκινάς από το χωριό σου ξυπόλυτος και πας στην Αθήνα να σταδιοδρομήσεις, αντιλαμβάνεται κανείς ότι οι δυσκολίες είναι πάμπολλες. Δεν είχα ούτε 7 δεκάρες που έκανε το εισιτήριο τότε και πήγαινα από την εφημερίδα που πρωτοδούλεψα, περίπου 15 χιλιόμετρα με τα πόδια! Δόξα τω Θεώμ όλα αυτά πέρασαν και με επιμονή και σκληρή δουλειά πέτυχα τους στόχους που είχα βάλει.

– Η δημοσιογραφία του τότε με το σήμερα έχουν κοινά ή πρόκειται για δύο διαφορετικούς κόσμους; Με την εμπειρία ετών που κουβαλάτε, διακρίνετε πως έχει παρεκκλίνει η κατάσταση στις μέρες μας, στον «βωμό» του ανταγωνισμού για το ποιος θα έχει πρώτος την είδηση;

Την πρωτιά πάντα την κυνηγούσαμε, αλλά παλαιότερα δεν γράφαμε είδηση αν δεν τη διασταυρώναμε και μάλιστα δύο φορές. Σήμερα άλλαξαν τα πράγματα. Εχουμε τις ιστοσελίδες (sites), που αν κάποιος γράψει μια ψεύτικη είδηση, σε λίγα λεπτά θα τη διαβάσεις σε εκατοντάδες sites! Κανένας δεν κάνει τον κόπο να κάνει ρεπορτάζ και να ερευνήσει αν είναι σωστή ή και να την προχωρήσει ακόμα πιο πέρα με περισσότερα στοιχεία. Δυστυχώς!

– Τι θα συμβουλεύατε τους νέους, αλλά και παλιούς «μάχιμους» συναδέλφους; Υπάρχει οδηγός για να είναι κάποιος «καλός» ή σχετίζεται με χαρακτήρα, αρχές, αξίες και ηθικές άμυνες, που διαθέτει;

Να θυμούνται, κυρίως οι νέοι συνάδελφοί μας, δυο λέξεις: Ηθος και εργατικότητα. Αν τα έχουν αυτά στην επαγγελματική τους καριέρα θα πάνε μπροστά και θα πετύχουν στη ζωή τους. Η λέξη ήθος περιλαμβάνει πολλές έννοιες, όπως ανθρωπιά, αγάπη, σεβασμό, αλληλοβοήθεια κ.ά. Θα πρέπει να ενημερώνουν σωστά και αντικειμενικά χωρίς να επηρεάζονται από χρηματισμούς, κόμματα, παρατάξεις, ποδοσφαιρικές ομάδες κ.λπ. Να λένε αυτά που πραγματικά συμβαίνουν και να μην μπλέκουν τον ρόλο του δημοσιογράφου με τον ρόλο του εισαγγελέα, του δικαστή, του αστυνομικού κ.ά.

– Οταν ο γιος σας Γιώργος, σας ανακοίνωσε πως θα γίνει δημοσιογράφος και δη αστυνομικός ρεπόρτερ, ποια η αντίδρασή σας, ποια η συμβουλή που του δώσατε ως πατέρας;

Hθελα και τα δύο παιδιά μου να γίνουν δημοσιογράφοι, αλλά η κόρη μου δεν θέλησε και ακολούθησε τη δικηγορία. Στον γιο μου είπα αυτά που λέω σε όλα τα νέα παιδιά που μπαίνουν στο επάγγελμα – λειτούργημά μας.

Η εξέγερση στις φυλακές Πατρών

– Αφιερώσατε τη ζωή σας στο αστυνομικό ρεπορτάζ και στην κάλυψη συνταρακτικών γεγονότων. Η φύση του επαγγέλματος είναι επικίνδυνη. Απειλήθηκε ποτέ η ζωή σας ή δικών σας ανθρώπων;

Οσο κι αν φανεί περίεργο, με τους παράνομους και τους κάθε λογής κακοποιούς διατηρούσα πολύ καλές σχέσεις. Σε μια εξέγερση στις φυλακές του Αγίου Στεφάνου Πάτρας, που είχα πάει για ρεπορτάζ, όταν με είδαν οι κρατούμενοι που ήταν σκαρφαλωμένοι σε διάφορα σημεία, άρχισαν να φωνάζουν το όνομά μου και να χειροκροτούν. Τότε ο εισαγγελέας, που παρακολουθούσε τη σκηνή, μου ζήτησε να παρέμβω και να τους πείσω να σταματήσουν την εξέγερση και να επιστρέψουν στα κελιά τους. Του απάντησα με καλό τρόπο ότι λυπάμαι δεν μπορώ να το κάνω γιατί εγώ είμαι δημοσιογράφος και δεν μπλέκω τους ρόλους του εισαγγελέα, του μεσολαβητή και του αστυνόμου. Ακόμα και σήμερα, με πολλούς παράνομους και μάλιστα πασίγνωστους, διατηρώ καλές σχέσεις, ενώ παλαιότερα είχα βοηθήσει πολλούς να βρουν δουλειά μετά την αποφυλάκισή τους και κάποιους τους βοηθούσα και οικονομικά».

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ – Πάτρα: Ηλικιωμένος υπόλογος για τη φωτιά στο Γηροκομείο

«Βαρύς ο πέλεκυς» για τις ρευματοκλοπές, πόσο θα πληρώνουν όσοι παρανομούν, η πρόταση της ΔΕΔΔΗΕ

Σούπερ Μάρκετ: Ποια προϊόντα θα πωλούνται με μειωμένη τιμή

Διαζύγιο Κεφαλογιάννη – Μάτσα: Τι προβλέπει για τα παιδιά η προσωρινή διαταγή

Απίστευτο περιστατικό: Οδηγός λεωφορείου κατέβασε εθελοντή Πυροσβεστή γιατί φορούσε αρβύλες!

Παιανία: Τι λέει ο ιερέας που διέκοψε το μυστήριο λόγω της…κουμπάρας!

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News