Πάτρα: Χαβούζα αντί για παιδική χαρά πίσω από τα ΚΑΠΗ των Προσφυγικών ΦΩΤΟ
Η πλατεία στα ΚΑΠΗ σε εικόνα εγκατάλειψης
Ενα τοπίο ντροπής αντικρίζει κανείς σήμερα στην πλατεία πίσω από τα ΚΑΠΗ των Προσφυγικών. Εκεί όπου κάποτε ακούγονταν παιδικές φωνές και γέλια, τώρα κυριαρχεί η σιωπή, σπασμένες οι κούνιες και τα παγκάκια, βουνά τα σκουπίδια, ενώ η βρύση τρέχει ασταμάτητα νερό! Η πλατεία, που θα έπρεπε να αποτελεί ζωντανό κύτταρο κοινωνικής ζωής για τη γειτονιά, έχει μετατραπεί σε χαβούζα –μια πραγματική εστία μόλυνσης στην καρδιά ενός από τους πιο πυκνοκατοικημένους θύλακες της πόλης.
Οι εικόνες μιλούν από μόνες τους. Ολες οι κούνιες είναι κατεστραμμένες, οι μεταλλικές βάσεις σκουριασμένες και επικίνδυνες. Στη θέση όπου θα έπρεπε να υπάρχουν παρτέρια με λουλούδια, συναντά κανείς μπάζα, τσιμεντόλιθους, κομμένα σίδερα και ξερά κλαδιά. Οι θάμνοι έχουν θεριέψει ανεξέλεγκτα, δημιουργώντας μια άγρια βλάστηση που καλύπτει κάθε σπιθαμή ελεύθερου χώρου. Σκουπίδια παντού: σακούλες, μπουκάλια, σίδερα, μέχρι και πεταμένα στρώματα. Η ατμόσφαιρα θυμίζει περισσότερο εγκαταλελειμμένο οικόπεδο παρά πλατεία.
ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΗ ΒΟΜΒΑ
Οι κάτοικοι της περιοχής μιλούν για μια «υγειονομική βόμβα». Δεν έχουν άδικο. Η δυσοσμία είναι έντονη, ειδικά τις ζεστές μέρες, ενώ δεν λείπουν τα τρωκτικά και τα αδέσποτα που βρίσκουν καταφύγιο στον απέραντο σκουπιδότοπο. «Φοβόμαστε για τα παιδιά μας. Δεν έχουν πού να παίξουν, κι αν πλησιάσουν εδώ κινδυνεύουν άμεσα να τραυματιστούν ή να κολλήσουν κάποια ασθένεια», μας λέει μια μητέρα που μεγαλώνει μόνη της δύο ανήλικα. Αλλη κάτοικος επισημαίνει ότι το πρόβλημα δεν είναι σημερινό: «Εδώ και μήνες φωνάζουμε, αλλά κανείς δεν ακούει. Η πλατεία έχει αφεθεί στο έλεος».
Το πιο οξύμωρο είναι ότι η συγκεκριμένη περιοχή κατοικείται κατά βάση από λαϊκά στρώματα, εργαζόμενους και συνταξιούχους, που, σύμφωνα με τη δημοτική αρχή, βρίσκονται στο «επίκεντρο» της κοινωνικής πολιτικής του Δήμου. Στην πράξη, όμως, οι υποσχέσεις για αναβάθμιση της καθημερινότητας και ισότιμη πρόσβαση σε ποιοτικούς δημόσιους χώρους παραμένουν γράμμα κενό. Οι κάτοικοι βλέπουν το αυτονόητο δικαίωμά τους σε μια καθαρή και ασφαλή πλατεία να θυσιάζεται στη χρόνια αδιαφορία και στην έλλειψη συντήρησης.
Η κατάσταση αυτή δεν αφορά μόνο την αισθητική της πόλης. Αφορά πρωτίστως τη δημόσια υγεία. Οταν ένας χώρος αναψυχής μετατρέπεται σε σκουπιδότοπο, όταν σπασμένα παιχνίδια περιμένουν τα παιδιά σαν παγίδες, όταν οι συνθήκες θυμίζουν χωματερή, τότε δεν μιλάμε πια για αμέλεια, αλλά για κίνδυνο. Και αυτός ο κίνδυνος βαραίνει αποκλειστικά την τοπική αυτοδιοίκηση που έχει την ευθύνη να μεριμνά για την ασφάλεια και την ποιότητα ζωής των πολιτών.
ΖΗΤΟΥΝ ΤΑ ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ
Η φωνή των κατοίκων είναι ξεκάθαρη: ζητούν άμεση καθαριότητα, απομάκρυνση μπαζών και σκουπιδιών, επισκευή ή αντικατάσταση των παιχνιδιών, φύτευση πρασίνου, φωτισμό και φύλαξη. Ζητούν τα αυτονόητα: να μην ντρέπονται για τη γειτονιά τους, να μπορούν τα παιδιά τους να παίξουν με ασφάλεια, να μη φοβούνται τις μολύνσεις.
Το ερώτημα είναι αν η δημοτική αρχή θα ανταποκριθεί ή αν θα αφήσει την πλατεία πίσω από τα ΚΑΠΗ Προσφυγικών να παραμένει ένα μνημείο εγκατάλειψης. Γιατί όσο αυτή η εικόνα συνεχίζεται, τόσο θα επιβεβαιώνεται ότι τα μεγάλα λόγια περί «προτεραιότητας στα λαϊκά στρώματα» δεν είναι τίποτα άλλο από μια πολιτική βιτρίνα που ραγίζει μπροστά στην απηνή πραγματικότητα.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
