Σκύλος που γαβγίζει, δεν δαγκώνεται

Ο διευθυντής σύνταξης της «Π» Κωνσταντίνος Μάγνης γράφει για τα αδέσποτα και τις σχέσεις Πανεπιστημίου-Δήμου

Σκύλος που γαβγίζει, δεν δαγκώνεται

Εξ όσων γνωρίζουμε, ο άνθρωπος εξημέρωσε τον σκύλο. Αλλά και ο σκύλος βολεύτηκε με την εξημέρωση, γιατί βρήκε χάρη στον άνθρωπο δουλειά. Νωρίτερα, ήταν άνεργος και για να βρει στέγη και φαγητό έπρεπε να περιφέρεται, συναγωνιζόμενος άλλα θηρία, ή κάτι τέτοιο. Ο άνθρωπος δεν έδωσε στον σκύλο πολύ απαιτητικές δουλειές. Επρεπε να οσφραίνεται θηράματα ή εχθρούς, πράγμα όχι δύσκολο, το κάνεις μόνο με τη μύτη, και απλά γαυγίζεις, πράγματα που έκανε ο σκύλος έτσι κι αλλιώς. Αντιθέτως η γάτα δεν κάνει τίποτα. Εξ ου και δεν έχει εξημερωθεί. Απλώς παριστάνει την εξημερωμένη γιατί γουστάρει τον καναπέ και τη γατοτροφή.

Φαίνεται ότι τον σκύλο ο άνθρωπος μπορεί εξ ίσου καλά να τον εξαγριώσει. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι αγέλες που παρεπιδημούν στον άξονα μεταξύ Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου και Πανεπιστημιούπολης. Κατά κάποιον τρόπο, είναι μια τριτοβάθμια ράτσα. Πρόκειται κατά κανόνα για σκυλιά εγκαταλειμμένα, κακοποιημένα και τρομοκρατημένα. Εχουν μάθει ότι ο άνθρωπος είναι ικανός για το χειρότερο, άλλο αν δεν του φαίνεται πάντα. Και έχουν απόλυτο δίκιο. Το ιδιάζον με τις αγέλες είναι ότι ο πιο ευέξαπτος σκύλος ξανάβει και τους υπόλοιπους, όπως το πρώτο κεράκι στην τούρτα των γενεθλίων. Ακόμα και αν έχεις μάθει από χειρισμό σκύλων και δεν τους φοβάσαι, δεν είναι να πλησιάσεις σε μια τέτοια ομάδα. Το κακό είναι πως οι αγέλες νομίζουν πως τις πλησιάζεις, ενώ δεν έχεις καμία τέτοια πρόθεση. Το δεύτερο ιδιάζον με τα σκυλιά είναι πως όταν σου προκαλούν φόβο, τα εξαγριώνεις χειρότερα: Αισθάνονται πως επειδή απειλείσαι, τα απειλείς, είσαι έτοιμος να επιτεθείς για να αμυνθείς. Είναι ένας φαύλος σκύλος. Γάβλος, για να το δούμε και από τη σκοπιά του σκύλου.

Ολη αυτή η ιστορία, βέβαια, δεν έχει τόσο να κάνει με τη φύση του σκύλου ή με τη φύση του ανθρώπου. Εχει να κάνει με τη φύση της πόλης: Ενα παρατεταμένο κενό πολιτικής ως προς τη διαχείριση τέτοιων προβλημάτων. Αλλά και ένα κενό υποδομών στο Πανεπιστήμιο. Μια αχανής έκταση χωρίς φύλαξη. Η μικρή μας συμβατική ζουγκλίτσα. Ακόμα και τώρα η πολιτεία πελαγοδρομεί σε αντιφάσεις και παλινωδίες με το ζήτημα αυτό. Αλλά πέφτει πάνω στις ιδιοτροπίες της ελληνικής κοινωνίας και του δημόσιου βίου: Οταν μιλάς για ασφάλεια και προστασία, διαπράττεις σεριφολογία ακροδεξιού τύπου.

Κάπως έτσι ριζώθηκαν όλες οι παθογένειες στη χώρα. Ενας αδέσποτος, ε, και τι έγινε. Δύο αδέσποτοι, ε ,και τι έγινε. Πέντε αδέσποτοι, ε, και τι έγινε. Και φτάνουμε σε ένα ασκέρι από ζώα που γρυλλίζουν και χαλάνε κόσμο. Για τι πράγμα μιλάμε τελικά; Για χαλαρότητα στο επίπεδο των αρχών και ορίων. Για έλλειμμα αυτοσεβασμού. Εν προκειμένω, δε, για παταγώδες κενό επικοινωνίας ανάμεσα στο Πανεπιστήμιο και την Πάτρα. Ζούμε από τους φοιτητές. Αν φάει κανέναν ένας σκύλος, δεν χάλασε ο κόσμος, μας μένουν 49.999.

Όλες οι ειδήσεις άμεσα μέσα από το Google News. Κάντε κλικ εδώ και κάντε εγγραφή

Άμεση ενημέρωση με όλες τις ειδήσεις τώρα και μέσω WhatsApp - Δες εδω


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ