Τα παιδιά και… ο σύγχρονος Ηρώδης

Ανδρέας Μητρόπουλος

Βλέποντας κανείς τις ανθρωποθυσίες και τον μαρτυρικό θάνατο νεογνών σε θερμοκοιτίδες, στη Γάζα, συνειρμικά σκέφτεται: Ο Ηρώδης της εποχής μας μπορεί να μην είναι βασιλιάς, να μη φοράει στέμμα, έχει εκσυγχρονισθεί.

Είναι, όμως, το ίδιο αδυσώπητα σκληρός και αδίστακτος στον σκοπό του. Χωρίς φιρμάνια και διαταγές, αλλά με μεθοδικότητα, καλυπτόμενος κάτω από διάφορους μανδύες, και από την τελευταίας μόδας καλοραμμένη λεοντή του, φτάνει πιο αποτελεσματικά στον στόχο και τα θύματά του είναι ασυγκρίτως περισσότερα.

Εχει, μάλιστα, διευρύνει το όριο ηλικίας πέρα από τα νήπια, αφού τον έχει πλήξει κι αυτόν η υπογεννητικότητα και σύντομα θα κατέληγε σε απραξία.

Εύκολα, με λύπη, διαπιστώνει κανείς ότι, σαν άλλος Μινώταυρος, έχει ιδιαίτερη προτίμηση στην εφηβική ηλικία και στα νεαρά βλαστάρια.

Ο σημερινός Ηρώδης, μπορεί να μη χρησιμοποιεί ξίφος, αλλά σκοτώνει ύπουλα, σιωπηλά και με πολλούς άλλους τρόπους τα παιδιά. Ισως αρέσκεται και ικανοποιείται πιο πολύ με τον αργό θάνατο. Με πείνα, υποσιτισμό, αφυδάτωση, φυματίωση, αλκοόλ, εθιστικές ουσίες, απομάκρυνση από τη φύση, κάπνισμα, ναρκωτικά, τροχαία, αφύσικη διατροφή, παχυσαρκία και μολυσμένο περιβάλλον.

Με περισσή τέχνη καμουφλαρισμένα και με δελεαστικούς τρόπους πλασαρισμένα, τα καταφέρνει καλύτερα και αθόρυβα. Δυστυχία, κακοποίηση, εκμετάλλευση και στέρηση χαμόγελου και ελπίδας από το παιδί, του παρέχουν πρόσφορο έδαφος.

Θέλει παιδιά αχθοφόρους γνώσεων και επαίτες της εργασίας. Ακόμη και τα σχολιαρόπαιδα να καπνίζουν, ώστε να τα καταχωρήσει στη λίστα των μελλοθάνατων, επαληθεύοντας τον εύστοχο λόγο του ποιητή Γκανά: «περίπολοι της νικοτίνης οι κάνες των τσιγάρων, στραμμένες πάνω μας».

Από κορεσμό ή ανέχεια, αφθονία ή στέρηση, τα κατευθύνει σε δρόμους χωρίς επιστροφή, τα σπρώχνει να αναζητούν χίμαιρα, πακεταρισμένη ευτυχία, καρφώνοντας τη σύριγγα του θανάτου.

Ο σύγχρονος Ηρώδης είναι η απόγνωση, η ανασφάλεια και η ανεργία. Είναι η ευνοιοκρατία, η αναξιοκρατία, ο αναρριχιτισμός και η υποκρισία.

Στη σύγχρονη Ρώμη, ο Ηρώδης είναι ασύγκριτα πιο πανούργος από εκείνον που προσπάθησε να παραπλανήσει τους Μάγους, προσποιούμενος ότι ήθελε κι αυτός να προσκυνήσει τον Μεσσία.

Ο σημερινός Ηρώδης αλλάζει -κατά περίπτωση- όνομα και προσωπείο, μα ο στόχος παραμένει ο ίδιος. Δεν διαθέτει στρατό. Του αρκεί η αναίμακτη βία, που είναι πιο ύπουλη. Δεν στηρίζεται τόσο στους μοχθηρούς ανθρώπους, αντίθετα ποντάρει στην αδιαφορία και ένοχη σιωπή καλών και βολεμένων. Δεν φοράει χλαμύδα, του αρκεί η τήβεννος του επίορκου δικαστή, το καλό κουστούμι του αργυρώνητου υπαλλήλου, ο καθωσπρεπισμός και το παπιγιόν διαπλεκόμενων και η αχορτασιά κερδοσκόπων.

Ο μοντέρνος Ηρώδης είναι η κατάχρηση, η υποταγή στις νέες τεχνολογίες, αδρανοποιώντας σώμα και μυαλό.

Είναι η τοξική έπαρση του ξερολισμού και η αλαζονεία, που θα μας οδηγήσει στην ανομβρία της ψυχής, στην πνευματική ξέρα και στον αντικοινωνικό αυτισμό. Είναι τα ΜΜΕ και τα τηλεοπτικά καλάσνικωφ που στοχεύουν σε ανυποψίαστα παιδιά.

Είναι οι μαύρες κουκούλες που καλύπτουν πρόσωπα και μαυρίζουν την προσωπικότητα παιδιών κι από ανθρώπους με εικόνα Θεού, τα παραμορφώνουν σε δαιμονικούς κουκουλοφόρους ανεξέλεγκτης καταστροφής.

Είναι η χαλάρωση των θεσμών και της οικογενειακής συνοχής, η εξαφάνιση του σοφρά, που σαν μυστικός δείπνος μας μάζευε όλους τριγύρω. Είναι οι αρρώστιες του πολιτισμού και της ψυχής. Είναι το στρες και η κατάθλιψη, που θα αποτελεί, παγκόσμια, τη δεύτερη αιτία θανάτου. Είναι τα άδεια από γέλιο στόματα και τα υποκριτικά χαμόγελα με σιδερωμένα χείλη.

Πώς θα προφυλαχθούμε και θα γλυτώσουμε από τον αδίστακτο -ύπουλο Ηρώδη;
Μήπως να αλλάξουμε δρόμο και τρόπο ζωής; Να ακολουθήσουμε το παράδειγμα των Μάγων που δεν ξεγελάσθηκαν;

Η σύγχρονη Κοινωνία, μέσα στον χρησιμοθηρικό ατομικισμό της, την εμπορευματοποίηση των πάντων και την επαργυρωμένη καθωσπρέπεια θα σκύβει, για να «εισπράττει το κέρδος των δικών της πτωμάτων», όπως είχε προβλέψει ο Οδ. Ελύτης.

Ας κάνουμε όμως την ευχή:

Το άστρο της Βηθλεέμ, που οδήγησε τους Μάγους να αποφύγουν τον Ηρώδη, ας φωτίσει τη δική μας σκέψη. Ας αντισταθούμε με ό,τι διαθέτουμε και ό,τι χαρακτηρίζει τον άνθρωπο: σύνεση και λογική. Ας αφήσουμε το μέσα μας αστέρι, να λάμψει και να μας οδηγήσει, αν όχι στον τεχθέντα Ιησού, τουλάχιστον στο διπλανό μας συνάνθρωπο. Ας ψάξουμε να βρούμε τον Ανθρωπο. Σίγουρα εκεί κοντά θα βρούμε και τον γεννηθέντα Χριστό. Δεν θέλει χρυσό κι άλλα ακριβά δώρα. Αλλά μόνο αγάπη μεταξύ μας, ειλικρίνεια και αλληλοσεβασμό.

Οι κίνδυνοι είναι πολλοί. «Γαζώνουν χαμηλά τα πολυβόλα» μάς λέει ο ποιητής.
Για να τ’ αποφύγουμε: «ή πέφτουμε κατά γης, ή σηκωνόμαστε λίγο ψηλότερα».

Σήμερα η ανθρωπιά της Ανθρωπότητας είναι τυλιγμένη στη «Γάζα». Περισφίγγει γύρω από τον λαιμό της ημιλιπόθυμης και ασφυκατιώσας ανθρωπιάς μας.

Το φωτεινό αστέρι και τα άλλα δισεκατομμύρια του Γαλαξία, που έπαιζαν αστροτελίτσες και μαξιλαροπόλεμο, κάθε βράδυ, έχουν κρυφτεί από ντροπή με όσα βλέπουν, στον κατ’ επίφασιν «πολιτισμένο» κόσμο μας.

Ετσι, θα σκοτεινιάσει ο ουρανός και θα λιγνέψει το φως και το φέγγος της ψυχής μας.

Όλες οι ειδήσεις άμεσα μέσα από το Google News. Κάντε κλικ εδώ και κάντε εγγραφή

Άμεση ενημέρωση με όλες τις ειδήσεις τώρα και μέσω WhatsApp - Δες εδω