Τα παλιόπαιδα τ’ ατίθασα

Κωνσταντίνος Μάγνης

Η διαδήλωση κινείται προς το φακό. Η φωτογραφία αποτυπώνει το πανό που αναγράφει το σύνθημα «έξω οι φασίστες από τις σχολές». Αναφέρεται στα ακροδεξιά στοιχεία που έχουν μετατρέψει σε σφηκοφωλιά το διδακτήριο της Θεσσαλονίκης το οποίο έμαθε όλη η Ελλάδα μέσα σε λίγες ώρες. Δυστυχώς  τέτοιες αφορμές κάνουν διάσημο ένα σχολείο στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια. Δύσκολα θα γίνει αυτό για θετικούς λόγους. Είναι μια ακόμα εκδοχή του γνωστού, αλλά όχι επαρκώς χαρτογραφημένου φαινομένου των συγκοινωνούντων δοχείων μεταξύ κερκίδας-  αντισυστημικού κλίματος- περιθωρίου- νεολαίας, το οποίο ποτίζεται εδώ και κάμποσο καιρό από ερεθίσματα που φουσκώνουν ένα πνεύμα νοσηρού υπερπατριωτισμού στην κοινωνία. Ακόμα και στη Γιουροβίζιον αν διακριθούμε, κάποιες ψυχές θα δονηθούν υπέρ της λεβεντοελλάδας που υπερέχει και που προσπαθούν να την αφανίσουν ξένοι διώκτες και  τα ημέτερα όργανά τους.

Εξω οι φασίστες από τις σχολές. Δεν είναι καινούργιο σύνθημα. Το είχαμε ακούσει να πλημμυρίζει σαν λάβα τα αμφιθέατρα των πανεπιστημίων στις αρχές της δεκαετίας του ’80 όταν,  λίγα χρόνια μετά τη μεταπολίτευση, η νεολαία της ΝΔ άρχισε να κάνει την εμφάνισή της με την ακαδημαϊκή της εκδοχή που ήταν η ΔΑΠ ΝΔΦΚ, προκαλώντας μια γενική κατάπληξη: Είναι δυνατόν να είσαι νέος και να είσαι δεξιός; Τον καιρό εκείνο, η συντηρητική παράταξη, μολονότι η ηγεσία της είχε αποτελεσματικά εργαστεί για την αποκατάσταση της δημοκρατίας (έστω, ατροφικής,  καχύποπτης απέναντι στις ελευθεριότητες και λογοκριτικής),  θεωρείτο ψευδονομιμοποιημένη εκδοχή της ακροδεξιάς από την οποία ξεπήδησαν οι παρακρατικές δυνάμεις της νοθείας του ’61, της δολοφονίας του Λαμπράκη, της ανατροπής της κυβέρνησης Παπανδρέου, της δικτατορίας και εν τέλει της προδοσίας στην Κύπρο και της εθνικής κατάρρευσης. Η δίκη των πρωταιτίων δεν είχε θεωρηθεί επαρκής κάθαρση. Για τον κόσμο του κέντρου, της κεντροαριστεράς και της αριστεράς, ο κόσμος της δεξιάς δεν είχε κάνει επαρκώς την αυτοκριτική του, ούτε είχε επαρκώς αυτοκαθαρθεί.

Αυτό, εκείνα τα χρόνια, μπορεί να είχε τη βάση του, αλλά οι νεολαίοι της ΔΑΠ ΝΔΦΚ, νέοι εικοσάρηδες και κάτω- ανάμεσά τους και ο Νίκος Δένδιας- δεν είχαν καμία σχέση ούτε με τα γεγονότα αυτά ούτε κάποια ιδεολογική συνάφεια. Αντιθέτως, θεωρούσαν ότι αποτελούν παιδιά ενός ιδεολογικο- πολιτικού ρεύματος που δικαιώθηκε στην πράξη, ως προπύργιο των ελευθεριών, αντίθετα με τον αυταρχικό και χρεοκοπημένο κόσμο του υπαρκτού σοσιαλισμού, και διεκδικούσε μαχητικά την αναγνώριση αυτής της δικαίωσης. Αντί για την αναγνώριση αυτή, εισέπραττε χλεύη (ΔΑΠ- ΔΑΠ- Σέβεν Απ), γιαούρτια και ξύλο.

Πέρασε καιρός και έγιναν πολλά. Η νεολαία της ΝΔ αφενός εξαπλώθηκε και αυγάτισε, καθώς είχε ως φαινόμενο υποτιμηθεί και αφιλοσόφητα κατανοηθεί από τους αντιπάλους της, που πλανώνταν σε μια ανερμάτιστη αυταρέσκεια:  από τα είδωλα από τα οποία αντλούσαν σύμβολα και δυναμική το μόνο ισχυρό και επιβλητικό, αλλά όχι πλέον και αδιαμφισβήτητο, ήταν το Πολυτεχνείο ’73. Πού όμως ήταν (πλέον) όλων των Ελλήνων. Στο πολιτικό σκηνικό  είχε ήδη διαμορφωθεί σκληρή πόλωση. Στο επίπεδο νεολαίας, η δράση έφερε αντίδραση. Η νεολαία της ΝΔ, με την καθοδήγηση των κεντρικών πολιτικών στελεχών, άρχισε να συγκροτείται επιθετικά. Ακολούθησαν μέρες και νύχτες πολέμου, που στην Πάτρα κατέληξαν σε φόνο, την απώλεια μιας ζωής, πολιτικό και κοινωνικό σάλο, που ήταν και ταυτόχρονα σύνθημα για μια ομόθυμη αποκλιμάκωση, σχεδόν εκκωφαντική στην ησυχία της. Είναι ευκρινές, πάντως, ότι η νεολαία της ΝΔ, που βρέθηκε ενοχοποιημένη για τον φόνο του ’91, συμβιβάστηκε με τη μονομερή αυτή ενοχοποίηση, αλλά δεν συμφιλιώθηκε με αυτήν, ούτε και αποδέχθηκε ότι το γεγονός εκείνης της νύχτας θα έπρεπε να ακυρώσει όλα όσα τα ίδια τα μέλη της θεωρούσαν πολιτικούς αγώνες της ιδεολογικής συνέπειας και του αγνού παραταξιακού και εθνικού πατριωτισμού.  Το πνεύμα αυτό αναδείχθηκε στην κηδεία του Δημήτρη Γραμματίκα, την περασμένη Τετάρτη. Αλλά τα ταμπού παραμένουν ισχυρά. Καμία δημόσια συζήτηση, κανένας διάλογος, καμία αντίκρουση, καμία αρθρογραφία, απλά μια στιγμιαία έξαρση υπό την ανοχή της «άλλης πλευράς». Μιλάμε για 50αρηδες και 60αρηδες. Όλα όσα έγιναν, φαίνεται πως θα εκλείψουν με τη φυσική τους έκλειψη. Είναι ίσως μια σιωπηρή αμοιβαία συνθήκη της γενιάς αυτής, εκατέρωθεν των πλευρών εκείνου του αναθεματισμένου τείχους, με τους ηγέτες ένθεν κι εκείθεν να σφυρίζουν αδιάφοροι, καμία σχέση με το αίμα εκείνοι, αλίμονο, κάτι παλιόπαιδα τα κάνανε αυτά.

Όλες οι ειδήσεις άμεσα μέσα από το Google News. Κάντε κλικ εδώ και κάντε εγγραφή

Άμεση ενημέρωση με όλες τις ειδήσεις τώρα και μέσω WhatsApp - Δες εδω