Το αποτέλεσμα δεν δημιουργεί προσδοκία

Θανάσης Γιανναδάκης

Οταν ένα εκλογικό αποτέλεσμα δεν δημιουργεί προσδοκία δεν μπορεί να είναι θετικό.

Γιατί η προσδοκία έρχεται με τη μεγάλη εικόνα. Γιατί η μεγάλη εικόνα κινητοποιεί την ελπίδα και προοπτική του λαού και της χώρας και αυτή δεν μπορεί να εξαντλείται σε αυτοαναφορικά προτάγματα κομματικής αντιπαράθεσης. Γιατί τότε η κοινωνία δεν πείθεται να εμπιστευτεί, να συμμετέχει και να στηρίξει. Και κάπως έτσι έρχεται η λογική της μη αντιπροσώπευσης και της ανάθεσης. Κάπως έτσι έρχεται η αποχή. Και κάπως έτσι ένα κόμμα αποκόπτεται από τα δυναμικά κοινωνικά στρώματα όπως η Νεολαία, οι αυτοαπασχολούμενοι και οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Και κάπως έτσι στα μεγάλα αστικά κέντρα, που έχουν ανάγκη όλα τα παραπάνω, οι μάχες δεν δίνονται κι επειδή δεν δίνονται το μόνο σίγουρο είναι ότι θα χαθούν.

Γιατί το κόμμα πρέπει να είναι τμήμα της καθημερινότητάς του κόσμου με όρους πολιτικούς και κοινωνικούς. Γιατί οι Οργανώσεις του κόμματος πρέπει να λειτουργούν πολιτικά και να παρεμβαίνουν με προτάσεις στη ζωή του και την καθημερινότητά του. Γιατί αν δεν κάνουν αυτό οι οργανώσεις αυτοκαταργούνται.

Γιατί ο προοδευτικός κόσμος χρειάζεται ένα κόμμα που από την κορυφή μέχρι τη βάση, λειτουργεί θεσμικά, συλλογικά και συγκροτημένα, ώστε να μπορέσει να τον εμπνεύσει, να το εμπιστευτεί, να τον κινητοποιήσει και να πάψει να αισθάνεται ταπεινωμένος από την πολιτική ενσωμάτωσης της συντήρησης και την πολυδιάσπαση.

Ο προοδευτικός κόσμος απαιτεί ένα κόμμα που όντως είναι ένας «θεσμικός, συλλογικός διανοούμενος» και τα όργανά του συνεδριάζουν, αναλύουν, συναποφασίζουν και παράγουν ιδεολογικό και πολιτικό αποτέλεσμα.

Ενα κόμμα με ενότητα που κατακτιέται καθημερινά και όχι επιφανειακές ισορροπίες «μίκρο-εξουσίας» οι οποίες και αποκρουστικές είναι, αλλά και αδιέξοδες πολιτικά και κοινωνικά.

Μια ηγεσία η οποία καθυποτάσσει το εγώ στο εμείς και όχι το αντίθετο.

Γιατί πολύ απλά, αν δεν γίνουν τα παραπάνω, γίνεσαι αδιάφορος ως οντότητα και αυτό είναι το χειρότερο από όλα. Γιατί η αδιαφορία φτάνει η στιγμή που υπερνικά το συναίσθημα των γενεών και των κοινωνικών τμημάτων που παραδοσιακά σε στήριξαν. Για το αύριο.

Ας αναρωτηθούν λοιπόν, όλοι αυτοί που κάνουν πολιτικές αναλύσεις μέσω ποσοστών στην τάξη του δεκαδικού και τι κάνουν οι άλλοι: Τι επιπτώσεις έχει να «κυβερνάς» με και για «την παρέα σου», ενώ θα έπρεπε να πάρεις την ελπίδα εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων που συμμετείχαν και στήριξαν το κόμμα στη νέα του αρχή και να την πολλαπλασιάσεις φτιάχνοντας ένα νέο πατριωτικό-προοδευτικό όραμα για μια Ελλάδα που στέκεται στα πόδια της και δεν ετεροπροσδιορίζεται. Τι σημαίνει να αποστεώνεις τις νομαρχιακές σου οργανώσεις και να λειτουργούν μόνο ως ιμάντας προώθησης οργανωτικών θεμάτων στην καλύτερη περίπτωση και στη χειρότερη, προσωπικών πολιτικών φιλοδοξιών και σκοπιμοτήτων και μετά να αναρωτιέσαι γιατί στα μεγάλα αστικά κέντρα δεν μπορείς να σηκώσεις κεφάλι. Τι σημαίνει να αφήνεις ανοργάνωτη τη Νεολαία σου και ακόμα και όπου υπάρχουν δυναμικά κύτταρα να τα απαξιώνεις και να τα διχάζεις για να εξυπηρετήσεις «τοπάρχες» και μετά να αναρωτιέσαι για τη δημογραφική γήρανση των ψηφοφόρων σου.

Για το τέλος και πριν από αυτό.

Εμείς που αγαπάμε και το κόμμα μας και είμαστε αφοσιωμένοι διαχρονικά και όχι ευκαιριακά στην ενότητα του προοδευτικού κόσμου δεν θα περιμένουμε πότε θα ωριμάσουν οι συνθήκες για να συγκυβερνήσει η δεξιά με την ακροδεξιά.

Οσο και αν μας πολέμησαν για αυτό.

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News