Σόλος: Ενα όμορφο ορεινό χωριό της πρώην Επαρχίας Καλαβρύτων του Νομού Αχαΐας
Το χωριό αποτελείται από τρεις συνοικίες, τον Σόλο (μεγαλύτερη συνοικία), τα Ζαμπελιάνικα και τα Λυκιάνικα, τα οποία παλιότερα είχαν αναγνωριστεί ως ξεχωριστός οικισμός
Είναι χτισμένος σε υψόμετρο 1.050 μέτρων στις βόρειες πλαγιές του όρους Κράθης, πρόβουνου των Αροανίων κι αποτελεί έναν από τους πιο ορεινούς οικισμούς της Αχαΐας. Ο Σόλος από το 1998 έως το 2010 αποτελούσε οικισμό του Δημοτικού Διαμερίσματος Μεσορρουγίου του πρώην Δήμου Ακράτας. Από το 2011 ανήκει διοικητικά στο νεοπαγή Δήμο Αιγιαλείας. Το χωριό αποτελείται από τρεις συνοικίες, τον Σόλο (μεγαλύτερη συνοικία), τα Ζαμπελιάνικα και τα Λυκιάνικα, τα οποία παλιότερα είχαν αναγνωριστεί ως ξεχωριστός οικισμός που ανήκε, όπως και ο Σόλος, στην πρώην Κοινότητα Μεσορρουγίου. Οι κάτοικοί του ασχολούνται με την κτηνοτροφία και με την καλλιέργεια κηπευτικών, αλλά και των περίφημων φασολιών Χελμού, τα οποία ευνοούνται από το δροσερό κλίμα της περιοχής τους καλοκαιρινούς μήνες.
Είναι ιδανικός προορισμός για φυσιοδίφες, καθώς υπάρχει πληθώρα σπάνιας χλωρίδας και πανίδας, καθώς επίσης και γι’ αυτούς που λατρεύουν την εξερεύνηση μονοπατιών μέσα στο αιωνόβιο δάσος και τα αθλήματα όπως αναρρίχηση, ορεινή πεζοπορία και ορεινή ποδηλασία.
Οι κάτοικοι του Σόλου, όπως και τον γειτονικών χωριών, συμμετείχαν ενεργά στην Επανάσταση του 1821 από τις πρώτες ημέρες της εξέγερσης. Ο οπλαρχηγός Αναγνώστης Γιαννόπουλος ή Πάτζος από το χωριό Περιστέρα Καλαβρύτων, σε αυτοβιογραφία του αναφέρει εκτενώς τις δοξολογίες και άλλες τελετές κατά την αναχώρηση των ενόπλων από τα χωριά Περιστέρα, Μεσορρούγι και Σόλο για την πολιορκία της Τρίπολης, στα τέλη Μαρτίου 1821.
Στο αρχοντικό του οπλαρχηγού της Ελληνικής Επανάστασης Νικολάου Χριστοδούλου (Σολιώτη) διακρίνονται πολεμίστρες και ζεματίστρες. Επίσης, ο ιερός ναός του Αγίου Γεωργίου, χτισμένος το 1806 επί οθωμανικής κυριαρχίας, διαθέτει ξυλόγλυπτο τέμπλο, του οποίου η κατασκευή διήρκεσε επτά ολόκληρα χρόνια από ντόπιο τεχνίτη. Η εικόνα της Παναγίας έχει βεβηλωθεί από τον Ιμπραήμ πασά που τη χάραξε στο πρόσωπο με σπαθί. Επιλέγοντας ένα από τα μονοπάτια της διχάλας, λίγο πιο έξω από τον Σόλο με κατεύθυνση προς Μεσορρούγι, το αριστερό οδηγεί στην περιώνυμη «Βρύση της Γκόλφως», το σημείο συνάντησης του Τάσου και της Γκόλφως, των νέων δηλ. που είναι γνωστοί χάρη στο ειδυλλιακό διήγημα του Μεσορρούγιου συγγραφέα Σπύρο Περεσιάδη. Το δεξί μονοπάτι οδηγεί στην ιστορική θέση «Καστράκι» όπου έγινε αιματηρή μάχη μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων με 2.500 θύματα από την πλευρά των αντιπάλων περίπου, σύμφωνα με μαρτυρίες των ντόπιων.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
