Χωρίς ζάχαρη
Το ακούσατε ή το είδατε. Ο Ρονάλντο κάθισε στον πάγκο
που είχε στηθεί για τη συνέντευξη τύπου, και εκεί είδε δύο
στημένα μπουκάλια Κόκα Κόλα, που είχαν τοποθετηθεί για
να δέσουν την εικόνα του παίκτη με το αναψυκτικό. Είναι
ο γνωστός κανόνας του μάρκετινγκ. Να δένεις το προϊόν
με τα πιο αναγνωρίσιμα πρόσωπα στον κόσμο.
Ο κόσμος κοιτάει τα πρόσωπα, διότι πάντα πάει το βλέμμα μας εκεί,
και αποθηκεύει τη φίρμα. Αφενός κάνει τον συνειρμό:
Σπουδαίος παίκτης άρα πρώτης γραμμής προϊόν. Αφετέρου
συντηρείται και επαυξάνεται η αναγνωρισιμότητα του
προϊόντος. Όταν διψάς, αν δεν σου κάνει μόνο το νερό, η
μεγαλύτερη πιθανότητα είναι να επιλέξεις μια Κόκα Κόλα,
αν και έχουν ανοίξει περπατησιά και κάτι εναλλακτικά
αναψυκτικά που κερδίζουν έδαφος στη νεολαία. Γι’ αυτό
θέλουμε τους Ρονάλντο και πληρώνουμε πολλά λεφτά γι’
αυτό. Πάρα πολλά.
Αλλά ο Ρονάλντο πίνει μόνο νερό. Και όχι μόνο αυτό:
Αντιπαθεί τα αναψυκτικά που περιέχουν ζάχαρη, κάτι που
έχει διαμηνύσει και στα παιδιά του, που φανταζόμαστε ότι
θα έχουν αρχίσει να γυμνάζουν κοιλιακούς από νήπια.
Έτσι, απομάκρυνε τα μπουκάλια επιδεικτικά. Η κίνησή του
αυτή, λέει, έριξε τη μετοχή της Κόκα Κόλα, σε βαθμό που
σημείωσε απώλειες 4 δισ. δολαρίων. Ενώ αν ο Ρονάλντο
όχι απλά ανεχόταν τα μπουκάλια, αλλά έπινε και μια κόκα
ον κάμερα, υποθέτουμε ότι η μετοχή θα είχε ανέβει κανα-
δυο δισεκατομμυριάκια. Ο λόγος είναι απλός:
Διαφημίστηκε καλά το αναψυκτικό; Θα έχουμε τόνωση
ζήτησης, άρα προσδοκία κερδών; Απαξιώθηκε το
αναψυκτικό; Θα έχουμε πιθανή κάμψη, άρα ας
ξεφορτωθούμε μερικές μετοχές, να περιορίσουμε τη ζημιά.
Ήταν μια μαγκιά αυτό που έκανε ο Ρονάλντο, από αυτές
που δεν μπορεί να κάνει ο καθένας. Ενας καλός λόγος να
είσαι οικονομικά απολύτως ανεξάρτητος είναι ότι μπορείς
να βάζεις εσύ όρια, σε ζητήματα που αφορούν τις αρχές,
την αισθητική και τις διαθέσεις σου. Ο Ρονάλντο είναι
ανώτερος από ανεξάρτητος. Η κλίμακα είναι υπόδουλος,
εξαρτώμενος, αλληλοεξαρτώμενος, ανεξάρτητος,
μαχαραγιάς, κάτοχος δούλων. Καθένας μας τον ζήλεψε για
την κίνησή του αυτή και για τις άλλες που του επιτρέπουν τα περιθώριά του. Θέλουμε να πιστεύουμε πως κριτήριό
του δεν ήταν η ζάχαρη του αναψυκτικού, αλλά η αίσθηση
ότι υπήρχε απόπειρα υπερεκμετάλλευσης της δημόσιας
εικόνας του, της αξίας και της ακτινοβολίας του ως
αθλητή, στοιχεία με τα οποία δεν γεννήθηκε, αλλά
πολέμησε για να τα αποκτήσει, υποβαλλόμενος σε βάσανα
και θυσίες.
Η κουβέντα ήρθε και έδεσε με τις αναζητήσεις που έγιναν,
ειλικρινώς ή υποκριτικά, στο πλαίσιο της συζήτησης για τα
εργασιακά. Πέρα από νόμους και κανονισμούς, πρωταρχικό
στοιχείο είναι η ηθική του κεφαλαίου και η ανάγνώριση εκ
μέρους των κατόχων της οικονομικής εξουσίας ότι
υπάρχουν όρια στην άσκηση της εξουσίας αυτής. Τα όρια
τα βάζει η αξιοπρέπεια των μερών- οφείλει να είναι
αξιοπρεπής και ο φορέας της εξουσίας-αλλά και η κοινή
αίσθηση ότι η πολυτραγουδισμένη κοινωνική συνοχή
δομείται όταν τα μέλη του συνόλου είναι ευχαριστημένα
για τη δουλειά τους και για τις εργασιακές συνθήκες στον
τομέα τους. Όταν χαίρονται για το επάγγελμά τους και
είναι υπερήφανοι για το μαγαζί τους, υπό τον όρο να
πασχίζουν ώστε και το μαγαζί τους να είναι υπερήφανο γι'
αυτούς.
Εμείς που εργαζόμαστε στα ΜΜΕ έχουμε πολλές ιστορίες
να πούμε για περιπτώσεις κατάχρησης των ορίων από
ορισμένους φορείς της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας
που θεωρούν ότι η «χορηγική σχέση» συνεπάγεται άνευ
όρων εξαγορά. Δεν είναι της παρούσης η κουβέντα αυτή
και ίσως να μη γίνει ποτέ. Αλλά αυτή την ιστορία με τον
Ρονάλντο την κάναμε γούστο. Και πιθανότατα όχι μόνο
εμείς.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
