Να το
Σεισμοπαθής, άστεγη, ενδεχομένως και χαροκαμένη, βυθίζεται στην αγκάλη του προέδρου, ενώ ένας ακόλουθός του θωρεί συγκινημένος με ένα χαμόγελο προσωπικής αφόπλισης: Δεν έχω κάτι άλλο να κάνω, πέρα από αυτό, το οποίο είναι άχρηστο.
Ο πρόεδρος προσφέρει την αγκαλιά του και ο φωτογράφος την τέχνη του. Προφέρει και ο ήλιος μια θαμπάδα. Ρωτούσατε πού είναι το κράτος; Να το το κράτος.