Ελληνική Οικονομία: Η κάλπικη χρυσόσκονη
* O Γεώργιος Παπασίμος είναι δικηγόρος.
Βιώνουμε, εν μέσω εκρηκτικής ακρίβειας και πληθωρισμού στα τρόφιμα και την ενέργεια, μια κυβερνητικής προπαγάνδας, περί ισχυράς Οικονομίας και επερχόμενης μεγάλης Ανάπτυξης.
Το αφήγημα αναφέρεται στο ότι θα δανειζόμαστε φθηνότερα, λόγω επενδυτικής βαθμίδας, ότι η χώρα αναπτύσσεται περισσότερο από το μέσο όρο της ΕΕ, ότι υπάρχουν πλεονάσματα και το δημόσιο χρέος μειώνεται και επίκεινται μεγάλες επενδύσεις, που θα αλλάξουν το πρόσωπο της Ελλάδος. Επιχειρώντας μια απατηλή εικόνα, σε μια κοινωνία της οποίας ολοένα και μεγαλύτερα τμήματα βιώνουν τις συνέπειες της νεοφιλελεύθερης πολιτικής. Τόσο οι αριθμοί και η διόγκωση του μοντέλου ανάπτυξης, όσο και η κακή κοινωνική πραγματικότητα όχι μόνο δεν προσομοιάζουν, αλλά δημιουργούν σοβαρές ανησυχίες για το μέλλον της χώρας.
Δεν είναι να ξεχαστεί η αντίστοιχη κυβερνητική προπαγάνδα (2008), περί άτρωτης Οικονομίας έναντι της τότε παγκόσμιας κρίσης, που κατέληξε στην οδυνηρή χρεωκοπία, την κατακρεούργηση της κοινωνίας και τη μετατροπή της Ελλάδος σε διεθνές πειραματόζωο. Παρά την τραυματική χρεoκοπία (2010) και τον «μνημονιακό χειμώνα», επί της ουσίας τίποτα δεν άλλαξε ως προς το εύθραυστο της Οικονομίας, με κίνδυνο στην πρώτη σοβαρή κρίση να πέσει η χώρα ξανά στα βράχια.
Ενώ κεντρική στόχευση του κράτους θα έπρεπε να είναι η θεμελίωση σοβαρής ενδογενούς ανάπτυξης και ανταγωνιστικού παραγωγικού μοντέλου, ενισχύεται ο παρασιτικός χαρακτήρας της Οικονομίας και η ολιγαρχία με τις μεγάλες ρίζες διαπλοκής με την εξουσία και το πελατειακό κράτος. Καθημερινά η χώρα μετατρέπεται σει διότυπη «τουριστική αποικία», όπου ξένα συμφέροντα αγοράζουν, αντί πινακίου φακής, τις ελληνικές περιουσίες Τα κεφάλαια από το Ταμείο Ανάκαμψης, για την αντιμετώπιση συνεπειών του κορονοϊού (80 δις €) θα μπορούσαν να αποτελέσουν την τελευταία ευκαιρία για αλλαγή, με στόχο την ενίσχυση της παραγωγικής βάσης, αν μέσω εθνικού στρατηγικού σχεδίου διοχετεύονταν στην ενίσχυση του πρωτογενούς τομέα, στη βοήθεια του δευτερογενούς με προτεραιότητα διατροφικές εταιρείες, επιχειρήσεις υπηρεσιών και έρευνας, όπου θα μπορούσαν να δημιουργηθούν ισχυρές ελληνικές εταιρείες.
Κανένα σχέδιο αλλαγής του καταστρεπτικού οικονομικού μοντέλου, που οδηγεί σε ενδεχόμενη νέα χρεοκοπία.
Ετσι, οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες μεγεθύνονται δραματικά υπέρ μιας μικρής κάστας συμφερόντων, η οποία συνεχίζει να αυξάνει προκλητικά τον πλούτο της.
Η μεσαία τάξη υφίσταται την πλήρη απαξίωση, λόγω δραματικής αύξησης του πληθωρισμού, ενεργειακού κόστους και επερχόμενης κεφαλικής φοροεπιδρομή.
Ως προς, δε, τα ασθενέστερα οικονομικά στρώματα η κατάσταση έχει ξεφύγει πλήρως καθόσον οδηγούνται ολοένα και περισσότερο στο περιθώριο, αναμένοντας όπως οι ναρκομανείς τα κυβερνητικά επιδόματα.
Αν υπολογίσει κανείς και το εκρηκτικό πρόβλημα των κόκκινων δανείων και της στέγης, που απειλείται από οικονομικά funds, η κατάσταση ολοένα και περισσότερο μετατρέπεται σε γάγγραινα.
Ιδιαίτερα προβληματική είναι η κατάσταση στον πρωτογενή τομέα. Αυτή επιδεινώθηκε δραματικά και την καταστροφή του Θεσσαλικού κάμπου. Αντί να μετατραπεί σε ευκαιρία για ολιστική παραγωγική ανασυγκρότηση επικρατούν οι πελατειακές μικροπολιτικές.
Η μεταποίηση, που αποτελεί σημαντικό παράγοντα επενδύσεων και μπορεί να διατηρήσει την ανταγωνιστικότητα της Οικονομίας υπολείπεται δραματικά (24η θέση σε 27 χώρες).
Η οικονομική ολιγαρχία, αντί παραγωγικών επενδύσεων, επιλέγει εισαγωγές, που αποφέρουν κέρδη χωρίς ρίσκο, δημιουργώντας πήλινα πόδια στην Ελλάδα.
Η υπαρκτή αύξηση του ΑΕΠ κατά 2.5 % το 2023 και 2024 δεν προέρχεται από την αύξηση της παραγωγής και του εθνικού πλούτου, αλλά οφείλεται κυρίως στην ιδιωτική και δημόσια κατανάλωση.
Περαιτέρω, το έλλειμμα του κρατικού προϋπολογισμού συνεχίζει να παραμένει υψηλό , αφού σύμφωνα με τις προβλέψεις του 2024 θα ανέλθει στα 6.3 δις.
Τέλος, εν σχέσει με το δημόσιο χρέος, παρά τους επικοινωνιακούς πανηγυρισμούς περί μείωσης, επί της ουσίας έχουμε συστηματική άνοδο. Ετσι, από 356 δις το 2020 ανήλθε σε 388 δις το 2021, 400 δις το 2022 και 401 δις το 2023.
Συμπερασματικά, η οικονομία, πίσω από την κάλπικη χρυσόσκονη, συνεχίζει στον ίδιο καταστρεπτικό δρόμο της μη ανταγωνιστικότητας με ωφελημένο μόνο το 1/3 της ελληνικής κοινωνίας, που κινείται γύρω από την οικονομική ολιγαρχία στην οποία διοχετεύονται αφρόνως και εθνικά επιζήμια τα κεφάλαια του Tαμείου Aνάκαμψης.
Ουδεμία προσπάθεια για ενδογενή παραγωγική ανάπτυξη, με συνέπεια τη διαδρομή ενός «θανατηφόρου» οικονομικού δρόμου, που θα αποκαλύψει χωρίς αναισθητικό τη δραματική ευαλωτότητα της ελληνικής Oικονομίας και τη δραματική διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων.
* O Γεώργιος Παπασίμος είναι δικηγόρος.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
