Εθισμένοι στο μοιραίο
Του Βασίλη Μαγκλάρα, αρθρογράφος
Ενας κόσμος, που βλέπει την προοπτική του καθηλωμένος στην εικόνα της τηλεόρασης, είναι καταδικασμένος σε άνευ όρων συμβιβασμό. Με ορίζοντα επιλογής το τηλεκοντρόλ, έχει παραδώσει και τα τελευταία ψήγματα του μυαλού του στην πακεταρισμένη σκέψη του τηλεοπτικού ντελιβερά και απολαμβάνει το ταχυφαγάδικο, που του επέλεξαν να καταναλώσει!
Η οπτική του, αδυνατισμένη από κοινωνικούς «καταρράκτες», που τον παρέσυραν ανελέητα στη διαδρομή του, βρίσκει διέξοδο στη βολική ματιά μιας επιδέξιας κάμερας, να λειτουργεί αντ’ αυτού και να τον ορίζει ως παράγωγό της.
Μηδενισμένος, από τα απανωτά χτυπήματα της πολιτικής του μοίρας, αποδέχεται τη διαχείρισή του ως υποτιμημένο προϊόν, στο κάτω ράφι της αξιολόγησής του.
Περιορισμένος στην ενημέρωσή του παραμένει απροβλημάτιστος, έρμαιο επιρροών, που τον διαφεντεύουν.
Προσαρτημένος, δε, στην κομματική του διαίρεση, υποσκάπτει την πολιτική του ελευθερία.
Περιχαρακωμένος σε παρωχημένα συνθήματα και αποστειρωμένες θέσεις, αποκλείει τη σκέψη του στην αναζήτηση του νέου, του διαφορετικού, ως πιθανότητα για το αύριο. Βολεμένος στην ταπείνωσή του δεν έχει χάσει μόνο κάθε δυνατότητα αντίδρασης, αλλά παραβλέπει, εξαντλώντας τα όρια ανοχής σε όσα του συνέβησαν και του συμβαίνουν.
Παρακολούθημα των πολιτικών εξελίξεων δεν αναρωτήθηκε καν για μικρά και μεγάλα εγκλήματα, που έγιναν εις βάρος του. Δεν θύμωσε. Δεν αντέδρασε, ως πολίτης, που σέβεται τον εαυτόν του και τη Δημοκρατία του, απαιτώντας δικαιοσύνη.
Δεν λέω δεν οργίστηκε, όπως οι «αγανακτισμένοι» με τους εξωφρενισμούς της «κάτω και άνω πλατείας», που κατέστρεψαν τη διεκδικητική πολιτική ορθότητα και την απαίτηση δικαιοσύνης, χορηγώντας στην ουσία ασυλία στους υπευθύνους.
Ετσι, στο έγκλημα για τη χρεοκοπία της χώρας δεν απολογήθηκε κανείς. Κανείς, κανείς, δεν έφταιξε που η χώρα διασύρθηκε διεθνώς. Κανείς δεν έφταιξε, που μας περιφέρανε στις αγορές, ως δουλοπάροικους. Κανείς δεν έφταιξε για τα μνημόνια και τους επαχθείς όρους τους. Μη μου πείτε τα μνημόνια γέννησαν το χρέος, γιατί οι καθοδηγούμενοι ισχυρισμοί τροφοδοτούν τα αποθέματα βλακείας! Κανείς δεν έφταιξε για την επιτήρηση, που μας επέβαλαν οι «σωτήρες» μας, παρά μόνο ο ταλαίπωρος λαός.
Ο λαός, που έχει ταυτιστεί στο… όπου ο φτωχός και η μοίρα του και αδιαμαρτύρητα αποδέχεται ό,τι του συμβαίνει ως μοιραίο.
Μοιραίο, λοιπόν, οι περικοπές μισθών και συντάξεων.
Μοιραίο να παραμένουν οι μισθοί στα κατώτατα επίπεδα της ΕΕ και των συντάξεων να αποκλείονται με δικαστικές αποφάσεις.
Μοιραίο να ζούμε σε μια χώρα, που μαστίζεται από ακρίβεια και την κερδοσκοπία να κάνει «γλέντι» στα πενιχρά εισοδήματά μας.
Μοιραίο ο μεγαλύτερος ασθενής να είναι το Εθνικό Σύστημα Υγείας και να του δίνουμε ακριβοπληρωμένη απογευματινή αποκατάσταση.
Μοιραίο να συντηρείται ένας κόσμος με επιδόματα προκειμένου να θυσιάζονται τα δικαιώματά του.
Μοιραίο να ζούμε σ’ ένα τόπο που γέννησε τη Δημοκρατία και να έχουμε απολέσει και τη στοιχειώδη έννοιά της.
Οπως έλεγε ο σπουδαίος Αγγλος στοχαστής – συγγραφέας Aldous Haxley: «H τέλεια Δικτατορία θα έχει την εμφάνιση της Δημοκρατίας. Μια φυλακή χωρίς τοίχους, στην οποία οι κρατούμενοι δεν θα ονειρεύονται να δραπετεύσουν. Eνα σύστημα δουλείας, όπου χάρη στη κατανάλωση και στη διασκέδαση, οι δούλοι θα αγαπήσουν τη δουλεία τους»!
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
