Η Μεγάλη Παρέλαση
Ο Θεόδωρος Καμπέρος είναι οικονομολόγος – καρναβαλιστής.
Σίγουρα η μεγάλη παρέλαση είναι η κορυφαία εκδήλωση του Πατρινού Καρναβαλιού και αποτελεί τα διαπιστευτήρια, που καταθέτει η πόλη μας, σε κάθε «πύλη δημοσιότητας», στην προσπάθειά της να καταξιωθεί δίπλα στα σημαντικότερα Καρναβάλια στον κόσμο, όπως αυτό του Ρίο ή της Βενετίας, προσδοκώντας τα αναμενόμενα οφέλη.
Κοιτάζοντας πίσω, καθοριστική στιγμή για την παρέλαση ήταν, όταν αναγνωρίζοντας την δυναμική και τη ζωντάνια που δημιουργούσαν οι παρέες που συμμετείχαν στο παιχνίδι του Κρυμμένου Θησαυρού, αυτές συμπεριλήφθηκαν στην τελική μεγάλη εκδήλωση.
Ετσι μετά τα εξαιρετικά άρματα του Δήμου, αποτελέσματα μιας μοναδικής τεχνογνωσίας που κανένας δεν αμφισβητεί, ακολουθούν οι ομάδες με τις δικές τους κατασκευές, εφόσον υπάρχουν και τα πολυπληθή μέλη με τις πανέμορφες στολές τους, που υποστηρίζουν και σχετίζονται με το άρμα που συνοδεύουν. Υπάρχουν βεβαίως και οι παρέες, που στηρίζονται αποκλειστικά στην πρωτοτυπία και την αισθητική της στολής τους.
Με τα χρόνια, ο πήχης έχει ανέβει ψηλά, εντυπωσιάζοντας κι εμάς τους ίδιους, που συμμετέχουμε τόσα χρόνια, η αστείρευτη ευρηματικότητα, φαντασία και αρτιότητα του αποτελέσματος.
Εχουν δίκιο, λοιπόν, όλοι αυτοί που δημιουργούν και οργανώνουν τη συμμετοχή της κάθε παρέας να απαιτούν κάποιες προϋποθέσεις. Αυτές, που σχετίζονται με την ασφάλεια των συμμετεχόντων, τη λιγότερη δυνατή ταλαιπωρία από παρατεταμένες αναμονές, την οργάνωση που να επιτρέπει την ανάδειξη του θέματος που προβάλλουν, συντηρώντας ταυτόχρονα το κέφι των μελών.
Αυτή η ομοιομορφία τούς προστατεύει από ανεπιθύμητες… επιδρομές αδέσποτων επισκεπτών. Τα πράγματα δυσκολεύουν, κυρίως, για όσους δεν έχουν μια αυστηρή ομοιομορφία, πράγμα απολύτως θεμιτό για την καρναβαλική λογική, αυτή της προσωποποιημένης δημιουργικότητας, της εξειδικευμένης αισθητικής που δεν επιθυμεί τη λογική του… φασόν. Εκεί, που η κάθε μοναδική φιγούρα, κατά μόνας ή ομαδικά, κινείται θεατρικά σε έναν ρόλο, που χάνεται στον «καρναβαλικό χρόνο», όπως αυτός ορίζεται από το παρελθόν, το παρόν η το μέλλον.
Και είναι βασικά η «απόσπαση» από την απαιτούμενη συγκέντρωση του καρναβαλοκαλλιτέχνη, που ενοχλεί. Η εισβολή σε μια «πρεμιέρα», που ενώ δεν έχει βρει τα πατήματά της καλά-καλά, θα μείνει έτσι αφού δεν θα έχει την ευκαιρία να δοθεί ξανά. Σαν κάτι σπάνια έντομα, που μόλις μεταμορφωθούν σε πεταλούδες πεθαίνουν με το πρώτο πέταγμα. Κι αυτό κάνει όλους τους συντελεστές ανήσυχους για το αποτέλεσμα της παράστασης.
Πιστεύω ότι αυτοί είναι οι βαθύτεροι λόγοι, εξαγνισμένοι από την καρναβαλική ηθική, που όλα τα ημερεύει και όχι η συνήθης αλαζονεία, υπεροψία, η αφ’ υψηλού θεώρηση των ανθρώπων να αντιδρούν όταν κάποιοι εισβάλλουν απρόσκλητοι στον χώρο τους, έστω κι αν γίνεται από ανάγκη.
Και βεβαίως η διεκδίκηση της συμμετοχής στη διασκέδαση από νέα παιδιά συνήθως είναι και λογική και θεμιτή, ότι και να λέμε εμείς οι ξινοί καρναβαλοειδήμονες!
Και τι ζητάνε στο κάτω-κάτω οι άνθρωποι. Μια ευκαιρία στον «καρναβαλικό» παράδεισο να πάνε. Να ξεφύγουν, λίγο, από την αδιέξοδη καθημερινότητα της ανεργίας και των περιορισμένων ευκαιριών. Να χορέψουν και να τραγουδήσουν μαζί με όλους τους αποδεκτούς!
Κι εμείς ακόμα στις εκδηλώσεις χαράς τούς υψώνουμε τα κάγκελα, που περιβάλλουν την παρέλαση, τους κρατάμε απέξω, τους αποβάλλουμε, τους θεωρούμε παρίες. Τους αποκαλούν ποντικούς κολαούζους, μπαχαλάκηδες και τις σχετικές ομάδες, που καταφέρνουν να διεισδύσουν, οι καρναβαλο-οίκοι αξιολόγησης τις υποβαθμίζουν στη γενική κατάταξη σε σκουπιδο-γκρουπ.
Κι άντε να σταθείς μετά στην καρναβαλο-κοινωνία άμα σε βρει τέτοιο κακό, που είναι ιδιαίτερα αυστηρή και ανταγωνιστική. Πάει, ξόφλησες!
Η ανάγκη για να βρεθούν λύσεις είναι επιτακτική.
Πρώτα-πρώτα κι εκτός από την ενόχληση, που υφίστανται οι ομάδες που παρελαύνουν είναι και οι ίδιοι οι διοργανωτές που αντιδρούν, αφού προσδοκούν ένα τηλεοπτικό θέαμα υψηλής ποιότητας που το «μπουκάρισμα» του όχλου δεν ευνοεί καθόλου.
Κι έτσι αρχίζουν οι αλληλοκατηγορίες, οι μεν στους δε, για το ποιος έχει την ευθύνη.
Μια πρόταση, που θα μπορούσε να ικανοποιήσει στο μέτρο του δυνατού όλους, θα ήταν μετά την ολοκλήρωση της παρέλασης από όλα τα δηλωμένα πληρώματα, να σταματά η τηλεοπτική αναμετάδοση και να ξεκινά μια παρέλαση ανοιχτή σε όλους.
Να διαρκεί έως να παρελάσει κι ο τελευταίος επισκέπτης, που επιθυμεί να ενταχθεί στο Πατρινό Καρναβάλι. Με τον τρόπο αυτό ευνοείται η συμμετοχή όλων και ταυτόχρονα η κούραση από το περπάτημα κατευνάζει τα πνεύματα από ακραίες συμπεριφορές, που ευνοεί η στασιμότητα, η πλήξη, η καθήλωση. Είναι δε σίγουρο ότι πολύ σύντομα τα νέα παιδιά θα δημιουργήσουν νέες πρωτοποριακές παρεμβάσεις γεμάτες ζωή και ευρηματικότητα.
Ετσι, πιθανώς, στο βάθος του χρόνου να εξελιχθεί μια άμιλλα ανάμεσα στους δηλωμένους και τους αδήλωτους και οι δεύτεροι θα έχουν σύντομα μεγάλη πέραση, μετατρέποντας τους πρώτους σε μουσεία
Εξάλλου το Καρναβάλι ήταν πάντα η σύγκρουση της πάνω με την κάτω πόλη.
Με έναν τρόπο η ιστορία έτσι θα συνεχισθεί!
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
