Άκου να δεις

Κωνσταντίνος Μάγνης

Ο Α. έχει χάσει- παροδικά, κατά πάσα πιθανότητα- την
ακοή του από το ένα αυτί τις τελευταίες μέρες, μάλλον εξ
αιτίας κάποιου μικροοργανισμού που τσίμπησε από το
νερό. Μας διηγήθηκε την περιπέτειά του, η οποία τον
έσπρωξε σε βαθιές φιλοσοφικές παρατηρήσεις. Προσοχή
στα βάθη αυτά. Έχει κι εκεί μικρόβια.

Το να μην ακούς για κάποιο διάστημα είναι μια μορφή
απελευθέρωσης, αλλά αποτελεί ύβρη να το διακηρύσσεις
αυτό και να σε διαβάζουν πρόσωπα που η ζωή τους
ναρκοθετήθηκε από την αναπηρία αυτή. Μένουμε λοιπόν
στο σκέλος του βασάνου.

Πράγματι, διαπιστώνει ο Α. -ως πειραματόζωο εκ των
συνθηκών- το να μην ακούς, αφενός είναι επικίνδυνο,
διότι όλο και κάποιο όχημα μπορεί να σου διαφύγει
επερχόμενο ενώ κατεβαίνεις στο πεζοδρόμιο με το μυαλό
σου ιπτάμενο, όπως όλων μας, αφετέρου είναι απολύτως
μη λειτουργικό: Η επικοινωνία και η συνεργασία είναι
σύμφυτα με τη ζωή μας. Ακόμα και ο μονάζων ζωγράφος,
κάποια στιγμή πρέπει να συνεννοηθεί με το μοντέλο του,
τον ατζέντη του, τον μάγειρά του. Μακάρι να είναι το ίδιο
πρόσωπο, να μην έχει να πληρώνει τρεις μισθούς.

Πριν φθάσουμε σε αυτά, ο Α. θαύμασε τις μεταβολές στην
πρόσληψη του εξωτερικού περιβάλλοντος που προκαλεί η
μονόπατη ακοή. Τα κομπρεσέρ του συνεργείου, που
νόμισες πως είναι πίσω σου, είναι μπροστά σου. Το μπρίκι
που βράζει το νερό, ή το νερό που βράζει στο μπρίκι,
ακούγεται σαν σπαρακτική προσευχή ψυχής που φεύγει
για τον Άδη. Οι ήχοι του γύρω κόσμου έρχονται όπως στο
σινεμά, από κάποιο ντόλμπι ηχείο: Ενώ ο ήρωας κυνηγιέται
με διαστημανθρώπους στην οθόνη, οι στεναγμοί τους
έρχονται από τα πλάγια. Η ίδια η θάλασσα δεν είναι αυτή
που ήταν: Δεν σου μιλάει πλέον νέα ελληνικά, αλλά μια
γλώσσα σαν κι αυτή του Πλάτωνα, με πολύ απαρέμφατο
και υποκείμενα στην αιτιατική. Ο Α. διαπίστωσε ότι και τα
λουλούδια βγάζουν ήχο, εκτός αν ήταν ο ήχος των
εγκλωβισμένων υγρών στο βάθος του λαβυρίνθου του,
όπου το τύμπανό του παίζει ντραμς.

Ο Α. ταλαιπωρείται στις επαφές του. Διαπιστώνει ότι τον
βαρήκοο άνθρωπο, δεν τον καταλαβαίνει κανείς. Εάν είσαι

τυφλός ή κινητικά ανάπηρος, η κατάστασή σου κραυγάζει.
Θα σε διευκολύνουν, θα παραμερίσουν, θα είναι διακριτικοί
ώστε να αποφεύγουν σχόλια που μπορούν να σου ξύσουν
την πληγή της αναπηρίας.

Με τον βαρήκοο δεν συμβαίνει αυτό. Εξηγείς ότι δεν
ακούς. Η πρώτη αντίδραση είναι να βάλουν τα γέλια.
Θεωρείται κωμικό να μην ακούς. Ο Α. θυμάται και
ντρέπεται ότι και εκείνος έχει κάνει χιούμορ γύρω από
βαρήκοους ανθρώπους και γελούσε με τη μητέρα του που
πάντα έκανε «εεεεε;» στο τηλέφωνο πριν καν μιλήσεις. Η
δεύτερη αντίδραση είναι να ξεχάσουν αμέσως τι τους είπες.
Σου απευθύνουν τον λόγο σαν να ακούς κανονικά.

Αδυνατούν να καταλάβουν τι θα πει «δεν ακούω». Τους
είναι αδιανόητο. Αφού έχεις αυτιά, πώς γίνεται να μην
ακούς; Από ένα σημείο και μετά, κάποιοι εκνευρίζονται. Τι
θα γίνει με σένα επιτέλους; Ο Α. ωστόσο κάνει ό,τι μπορεί
για να τους διευκολύνει. Πλησιάζει στην πλευρά τους όταν
του μιλούν, τείνει το σχετικά υγιές αυτί, αλλάζει καθίσματα
στις συσκέψεις, ανάλογα ποιός μιλάει, σαν ήρωας του
Γούντι Αλλεν. Δικό του είναι το πρόβλημα που δεν ακούει,
δικό του είναι και να μπορέσει να συνεννοηθεί.

Ο Α. συμπεραίνει ότι οι άνθρωποι εγκλωβιζόμαστε στα δικά
μας και εκδηλώνουμε τεράστια δυσκολία ή απροθυμία
προσαρμογής όταν αυτή συνεπάγεται άρδην τροποποίηση
στις κεκτημένες μας ταχύτητες. Όχι, αυτός προσαρμόστηκε
κατευθείαν, αλλά το έκανε λόγω ανάγκης. Αν δεν ήταν
βαρήκοος εκείνος, αλλά ένας άλλος συνάδελφος, θα ήταν
ο Α. αυτός που θα έλεγε: Πάλι δεν άκουσες; Ούτε πριν
άκουσες, ούτε τώρα ακούς; Δε μας ………. καημένε.

Απαιτείται μεγάλο απόθεμα αγάπης και ενσυναίσθησης για
να έχει ο Άλλος υψηλή θέση στη μέριμνά σου και στις
έννοιες σου. Οι υποχρεώσεις, οι ρυθμοί, οι αγωνίες, τα
άγχη, οι δεύτερες και οι τρίτες σκέψεις καθενός μας, μας
αποξενώνουν από τον Πλησίον ως οντότητα και ως πλάσμα
χριστιανικό. Η αγάπη ως ταύτιση είναι αδύνατη αν δεν
έχεις την ηθική δύναμη και την διάθεση της υπέρβασης εκ
του σαρκίου σου. Ο Α. συμπέρανε πως ενώ ήταν παρών
μεταξύ παρόντων, η παρουσία των άλλων ήταν σχετική.
Την αναπηρία τυπικά την είχε εκείνος, αλλά δεν είναι
αναπηρία άραγε όταν εκείνος που ακούει, δεν ακούει;
Όταν του λες, δεν ακούω, και εκείνος συνεχίζει να σου

μιλάει με την ίδια ένταση, όταν σου μιλάει ενώ δεν τον
κοιτάς, όταν σου μιλάει ενώ απομακρύνεσαι, ποιός είναι εν
τέλει ο βαρήκοος;

Ο Α. δοκίμασε να ακούει διαβάζοντας τα χείλη των άλλων.
Διαπίστωσε ότι καθώς μιλούσαν, τα χείλη τους έδιναν
υπότιτλο «δεν με ενδιαφέρεις», «δεν σε προσέχω»,
«βράσε στο ζουμί σου», και τότε κανόνισε ραντεβού, όχι
με ΩΡΛ, γιατί ήξερε ποιά είναι η αιτία του προβλήματός
του, αλλά με οφθαλμίατρο. Γιατρέ, του είπε, άλλα μου
λένε οι άνθρωποι και άλλα διαβάζω στα χείλη τους.
Ανέβηκε, προφανώς, η υπερμετρωπία μου. Θέλω άλλους
φακούς.

Αλλά ο γιατρός δεν άκουγε και του έδωσε σταγόνες να
βάζει στον λαβύρινθό του.

Όλες οι ειδήσεις άμεσα μέσα από το Google News. Κάντε κλικ εδώ και κάντε εγγραφή

Άμεση ενημέρωση με όλες τις ειδήσεις τώρα και μέσω WhatsApp - Δες εδω