«Ανατομία ενός εγκλήματος» από την Κινηματογραφική Λέσχη Πάτρας

Το θρυλικό δικαστικό δράμα του Οτο Πρέμινγκερ, η απόλυτη μαεστρία και μαζί η αποδόμηση της Αμερικής του ’50. Σε επανέκδοση με ψηφικά αποκατεστημένες κόπιες. Πόσο δίκαιο!

Κινηματογραφική

Με την ταινία «Ανατομία ενός εγκλήματος» του Ότο Πρέμινγκερ συνεχίζει η Κινηματογραφική Λέσχη Πάτρας τη Δευτέρα 18 Νοέμβριου στα Option Cinemas στη Veso Mare στις 7 το απόγευμα και στις 9.30 το βράδυ.

Το θρυλικό δικαστικό δράμα του Οτο Πρέμινγκερ, η απόλυτη μαεστρία και μαζί η αποδόμηση της Αμερικής του ’50. Σε επανέκδοση με ψηφικά αποκατεστημένες κόπιες. Πόσο δίκαιο!

Και μ’ αυτά τα εφόδια, η ταινία βρέθηκε υποψήφια για επτά Οσκαρ (έχασε κάποια από τον «Ben-Hur») κι έμεινε στην Ιστορία ως ένα από τα τολμηρότερα δικαστικά δράματα όλων των εποχών.

Όπως αναφέρει η Λήδα Γαλανού: “Υπάρχουν ταινίες που αποτυπώνουν την αλήθεια με τρόπο συναρπαστικό. Αλλες που συγκλονίζουν με τις αισθητικές επιλογές τους. Κι άλλες που κάνουν ταυτόχρονα και τα δυο και τις λέμε αριστουργήματα: το δικαστικό δράμα «Ανατομία Ενός Εγκλήματος» που, βασισμένος σε πραγματική ιστορία, σκηνοθέτησε ο Οτο Πρέμινγκερ το 1959 είναι μια τέτοια περίπτωση που, μάλιστα, με κάθε της θέαση μέσα στις δεκαετίες μοιάζει όλο και πιο σύνθετη, όλο και πιο ακριβής σ’ αυτή την τέχνη της αποδόμησης του «σώματος» της αμερικανικής κοινωνίας.

Πάντα ρηξικέλευθος, πρωτόγονος, ασταμάτητος στη δημιουργική τόλμη του, ο Αυστριακός Εβραίος που, το ’35, μετανάστευσε στο Χόλιγουντ μετά από πρόσκληση του Ντάριλ Ζάνουκ της 20th Century Fox, ο Οτο Πρέμινγκερ, φτιάχνει μια ταινία επαναστατική τόσο στο περιεχόμενό της (το σενάριο του Γουέντελ Μέις, βασισμένο στο ομότιτλο βιβλίο του δικαστή Τζον Ντι Βέλκερ που περιγράφει μια δική του υπόθεση), όσο και στην ίδια της τη δημιουργία. Κρατώντας το ρόλο και του παραγωγού, ο Πρέμινγκερ αναπτύσσει στο φιλμ ένα διάλογο σοκαριστικό στην αμεσότητα και την ειλικρίνειά του: ακόμα κι όταν η ηρωίδα του αφηγείται, στιγμή προς στιγμή, τον βιασμό της (σ’ ένα μπαρ, ενώ έπαιζε πίνμπολ, αυτό που τόσα χρόνια αργότερα δανείστηκε το «The Accused» με την Τζόντι Φόστερ και τη μίνι τζιν φούστα της). Κάνει το γύρισμά του στις περίπου αυθεντικές τοποθεσίες της ιστορίας, στο συντηρητικό, Καθολικό Μίσιγκαν. Φτιάχνει ένα καστ από εξίσου θαρραλέους και αξιόπιστους ηθοποιούς, τον Τζέιμς Στιούαρτ, τον Τζορτζ Σ. Σκοτ, τον Αρθουρ Ο’ Κόνελ, τον Μπεν Γκαζάρα αμούστακο, τη Λι Ρέμικ στα πιο σκανδαλιστικά της, ακόμα και την επιβλητική ως φιγούρα και ρόλο Ιβ Αρντεν που πάντα θα θυμόμαστε ως διευθύντρια του Ραϊντέλ στο «Grease». Δίνει ολόκληρο το σάουντρακ στη σκοτεινή τζαζ του Ντιουκ Ελινγκτον, τη φωτογραφία στον θρυλικό Σαμ Λίβιτ, το ρόλο του δικαστή στον Τζόζεφ Γουελς, τον αληθινό δικηγόρο που έμεινε στην ιστορία ως ο μόνος που τα έβαλε με τον ΜακΚάρθι την εποχή της «εκκαθάρισης» των φερόμενων ως αριστερών. Και μ’ αυτά τα εφόδια, η ταινία βρέθηκε υποψήφια για επτά Οσκαρ κι έμεινε στην Ιστορία ως ένα από τα τολμηρότερα δικαστικά δράματα όλων των εποχών”.