Μπριζίτ Μπαρντό: Ο μύθος της απόλυτης ελευθερίας και η σκοτεινή κληρονομιά μιας αμφιλεγόμενης ζωής
Η Μπριζίτ Μπαρντό υπήρξε ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα πρόσωπα του 20ού αιώνα. Σύμβολο σεξουαλικής απελευθέρωσης και γυναικείας χειραφέτησης, αλλά και μια προσωπικότητα που δίχασε βαθιά, αφήνοντας πίσω της μια κληρονομιά γεμάτη αντιφάσεις, ρήξεις και σκοτεινά ίχνη.
Η Μπριζίτ Μπαρντό, το παγκόσμιο σύμβολο του σεξ και μία από τις πιο εμβληματικές μορφές του ευρωπαϊκού κινηματογράφου, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 91 ετών, κλείνοντας έναν κύκλο ζωής που υπήρξε εξίσου εκθαμβωτικός και βαθιά αμφιλεγόμενος.
Για δεκαετίες, η Μπαρντό ενσάρκωσε την απόλυτη ελευθερία. Το βλέμμα της, το σώμα της, η στάση ζωής της αμφισβήτησαν τα ήθη μιας ολόκληρης εποχής και συνέβαλαν καθοριστικά στη διαμόρφωση ενός νέου, απελευθερωμένου γυναικείου προτύπου. Όμως, πίσω από τον μύθο της «αιώνιας Μπεμπέ», υπήρχε μια προσωπικότητα που συχνά προκαλούσε αμηχανία, απογοήτευση και οργή.
Η πιο οδυνηρή πλευρά της ζωής της αποτυπώθηκε στη σχέση της με τη μητρότητα. Το 1960 απέκτησε τον μοναδικό της γιο, Νικολά-Ζακ Σαριέ, από τον γάμο της με τον ηθοποιό Ζακ Σαριέ. Από την πρώτη στιγμή, δεν έκρυψε ποτέ ότι η μητρότητα δεν αποτέλεσε επιλογή ή επιθυμία της. Αντίθετα, μίλησε ανοιχτά –και συχνά με ωμότητα– για την απόρριψη του ρόλου της μητέρας, προκαλώντας σοκ ακόμη και στους πιο ένθερμους θαυμαστές της.
Οι δημόσιες εξομολογήσεις της για την εγκυμοσύνη, τη γέννηση και τη συναισθηματική της απόσταση από το παιδί της προκάλεσαν βαθιές αντιδράσεις, ενώ η σχέση μητέρας και γιου παρέμεινε για δεκαετίες σχεδόν ανύπαρκτη. Ο Νικολά μεγάλωσε μακριά της, με ελάχιστη επαφή, σε μια από τις πιο σκοτεινές πτυχές της προσωπικής της ιστορίας.
Ανάλογα ψυχρή υπήρξε και η στάση της στις προσωπικές της σχέσεις. Οι έρωτες διαδέχονταν ο ένας τον άλλο με ένταση, αλλά και με την ίδια ευκολία εγκατάλειψης, καθώς η Μπαρντό φάνηκε να αρνείται κάθε σταθερό δεσμό που θα περιόριζε την αίσθηση απόλυτης αυτονομίας που διεκδικούσε.
Ακόμη πιο έντονη ήταν η ρήξη της με την κοινή γνώμη εξαιτίας των πολιτικών της θέσεων. Από τα τέλη της δεκαετίας του ’90 και έπειτα, η Μπαρντό ταυτίστηκε ανοιχτά με τη γαλλική ακροδεξιά, εκφράζοντας επανειλημμένα τη στήριξή της στον Ζαν-Μαρί Λε Πεν και αργότερα στη Μαρίν Λε Πεν. Οι δημόσιες δηλώσεις της για τη μετανάστευση, το Ισλάμ και τη «γαλλική ταυτότητα» οδήγησαν σε επανειλημμένες καταδίκες από τα γαλλικά δικαστήρια για ρητορική μίσους.
Μεταξύ 1997 και 2008, καταδικάστηκε έξι φορές για ρατσιστικές δηλώσεις, χωρίς ποτέ να ανακαλέσει ή να δείξει μεταμέλεια. Για πολλούς, αυτή η πορεία αποτέλεσε την πλήρη ανατροπή του μύθου μιας γυναίκας που άλλοτε συμβόλιζε την πρόοδο και την απελευθέρωση.
Την ίδια στιγμή, η Μπαρντό αφιέρωσε μεγάλο μέρος της ζωής της στον αγώνα για τα δικαιώματα των ζώων, ιδρύοντας ισχυρό ίδρυμα και ασκώντας πιέσεις σε κυβερνήσεις και διεθνείς οργανισμούς. Η δράση αυτή, αν και ευρέως αναγνωρισμένη, δεν μπόρεσε να εξαλείψει τη βαριά σκιά των πολιτικών της επιλογών.
Στα τελευταία χρόνια της ζωής της, δεν έκρυψε την κριτική της απέναντι στο κίνημα #MeToo, προκαλώντας νέες αντιδράσεις, καθώς υπερασπίστηκε δημόσια πρόσωπα που κατηγορήθηκαν για σεξουαλική βία.
Η Μπριζίτ Μπαρντό έφυγε όπως έζησε: ακραία, αντιφατική, αδιαπραγμάτευτα ειλικρινής. Ένας μύθος που δεν χωρά εύκολες ερμηνείες, αλλά απαιτεί να ιδωθεί ολόκληρος — με το φως και το σκοτάδι του.
Η «Πελοπόννησος» και το pelop.gr σε ανοιχτή γραμμή με τον Πολίτη
Η φωνή σου έχει δύναμη – στείλε παράπονα, καταγγελίες ή ιδέες για τη γειτονιά σου.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
