Η φον-ισσα των γιγάντων

Κωνσταντίνος Μάγνης

Τη Μέρκελ την είχαμε βέβαια ακουστά, αλλά δεν την είχαμε κόψει τι μέρος του λόγου ήταν, μέχρι που χρειάστηκε να τη μάθουμε για τα καλά. Όταν μπλέξαμε με την κρίση. Ακούγεται σαν «να μπλέξαμε με τη χρήση», αλλά έχει μια συνάφεια, γιατί βρεθήκαμε στην ανάγκη των δόσεων για να τα βγάλουμε πέρα. Και η Μέρκελ μας έβαλε όρους, κάτι το οποίο προκάλεσε ξεσηκωμό στη χώρα, αφού είχαμε την εύλογη αξίωση να υποβάλλει ο δανειζόμενος στον δανειστή τους όρους του δανείου, διότι ήταν ζήτημα δικαιοσύνης- για την κρίση έφταιγαν κυρίως οι ξένοι και δευτερευόντως εμείς- ενώ ξέραμε και καλύτερα οικονομικά, όπως προέκυπτε από τις συζητήσεις που κυριαρχούσαν στη χώρα. Αποδείχθηκε πάντως ότι από ιατρική ξέρουμε καλύτερα.

Οι δημοσιογράφοι έκαναν απαρίθμηση των Ελλήνων πρωθυπουργών που φαγώθηκαν μεσούσης της θητείας της Μέρκελ και ενώ Ελλάδα και Γερμανία βρέθηκαν σε θέση επικυριαρχίας του ανίσχυρου από τον ισχυρό. Στην πραγματικότητα η Μέρκελ δεν έφαγε κανέναν. Ο Γ. Παπανδρέου παρέδωσε μόνος, κρίνοντας ότι η κατάσταση τον ξεπερνούσε, και αφού αυτό-εκτέθηκε σε δίνη με εκείνη την απόπειρα πρωτοβουλίας για δημοψήφισμα, που κυρίως τον Σαρκοζί εξαγρίωσε παρά την καγκελαρίνα. Ο Σαμαράς υποχρεώθηκε σε πρόωρες εκλογές ελέω εκλογής νέου Προέδρου, όπου και ηττήθηκε γιατί ο κόσμος είχε πιαστεί από την ελπίδα την οποία και ο ίδιος ως αντιπολίτευση είχε ποτίσει, ότι μπορούσε να υπάρξει μια καλύτερη λύση μέσα από ένα άλλο μείγμα πολιτικής, που ο Τσίπρας το είχε συλλάβει ως δυνητικό προϊόν μιας μαγκιόρικης διαπραγμάτευσης. Εν τέλει έχασε και ο Τσίπρας, γιατί είπαμε κάποια στιγμή να δούμε και τι λέει η πραγματικότητα. Όχι πως δεν είχε τις αστοχίες και τις εμμονές της η Μέρκελ, με κυριότερο σφάλμα ότι συνέβαλε     καθοριστικά (αλλά όχι αποκλειστικά) ώστε η διάσωση της Ελλάδας να εκληφθεί ως τιμωρία και διασυρμός, με αποτέλεσμα να ενοχοποιηθούν ακόμα και οι εύλογες προβλέψεις των μνημονίων. Αλλά δεν μπορεί κανείς απροκατάληπτος να μην της αναγνωρίσει καλές προθέσεις. Οσοι πίστευαν ότι όλα αυτά ήταν ένα σχέδιο για απόλυτη χειραγώγηση, λαφυραγώγηση, εξανδραποδισμό, δεν δικαιώθηκαν από το αποτέλεσμα. Χάρη μάλιστα στη συγκυρία της πανδημίας, μπήκαμε στις ράγες του εκσυγχρονισμού δομών και λειτουργιών, κάτι που θα φέρει οφέλη. Μακάρι σύντομα.

Θα μάθουμε από την καλή και στον Σολτς; Το πιθανότερο είναι πως ναι. Ας ελπίσουμε ότι αυτό θα συμβεί υπό λιγότερο δραματικές και ανελαστικές συνθήκες. Τον παίρνουμε και λίγο από φόβο πάντως: Το βλέμμα του προδίδει υπολογιστικό χαρακτήρα. Τουλάχιστον η Μέρκελ είχε το βλέμμα του παιδαγωγού που στενοχωριέται όταν σου απαγορεύει το παγωτό, για να μην ερεθίσεις τον λαιμό σου. Ποιος παράγοντας επέδρασε στο αποτέλεσμα; Σε κάποιο βαθμό το προσωπικό στοιχείο παίζει τον ρόλο του. Ο Λάσετ ήταν αδύναμη περίπτωση. Ενδεχομένως οι Γερμανοί θέλουν μια πιο παραγωγική και λιγότερο αμυντική διακυβέρνηση. Που θα ασχοληθεί πιο αποφασιστικά με την κλιματική αλλαγή. Αλλά σε κάθε περίπτωση δεν μιλάμε για κάποια σαρωτική επιβολή. Δύο μέτωπα που αθροιζόμενα ίσα που πιάνουν το 50% είναι ο καθρέφτης μιας αίσθησης ελλείμματος αυθεντιών και ηγετικών προσωπικοτήτων ή επιβλητικών πολιτικών προτάσεων. Βλέπουμε ίχνη δυσπιστίας, κόπωσης και φόρτισης. Αυτό που εισπράττουμε και στην Ελλάδα, άλλο αν η διακυβέρνηση Τσίπρα έδωσε μεγάλους πόντους άνεσης στον Μητσοτάκη.

Αλλά ας αφήσουμε τους Γερμανούς στην ησυχία τους, μέχρι να βγάλουν τον κυβερνητικό συνασπισμό τους, κάτι που θα πάρει εβδομάδες. Αρκετά τους ζορίσαμε. Τέλος πάντων, είναι μια ανεξάρτητη χώρα, ας το σεβαστούμε αυτό. Απλά κάποια στιγμή ας μας πουν με ποιον θα συνεννοούμαστε για να κάνουμε τις δουλειές μας.

Όλες οι ειδήσεις άμεσα μέσα από το Google News. Κάντε κλικ εδώ και κάντε εγγραφή

Άμεση ενημέρωση με όλες τις ειδήσεις τώρα και μέσω WhatsApp - Δες εδω