Η μόδα των ξένων funds στο ποδόσφαιρο. Μπορεί να εφαρμοστεί στην Ελλάδα;

Η μόδα των ξένων funds στο ποδόσφαιρο. Μπορεί να εφαρμοστεί στην Ελλάδα;

Σας λέει τίποτα η Σπέτσια; Αν όχι, πρόκειται για μια πόλη της Ιταλίας της Β. Ιταλίας με πληθυσμό 93.000 κατοίκων, όπου εδρεύει η ομώνυμη ποδοσφαιρική ομάδα. Φέτος συμμετέχει στην Serie A και προς το παρόν βρίσκεται πάνω από τη ζώνη του υποβιβασμού. Γιατί σας αναφέρουμε τη συγκεκριμένη ομάδα;

Επειδή είναι ο τελευταίος ιταλικός ποδοσφαιρικός σύλλογος που πέρασε σε χέρια αμερικανικού fund, δείχνοντας ότι παρά την πανδημία, το άθλημα συνεχίζει να προσελκύει επενδυτικό ενδιαφέρον. Σήμερα, 12 ιταλικές ομάδες (όχι μόνο τις Serie A) ανήκουν σε μη Ιταλούς επιχειρηματίες.

Ο αγοραστής της Σπέτσια είναι ο Αλας Πέις της Alk Capital, που πρόσφατα απέκτησε το 84% της Μπέρνλι, ομάδας της Premier League, αντί 200 εκατομμυρίων ευρώ. Για το 90% της Σπέτσια θα δώσει 20 εκατομμύρια ευρώ. Η διαφορά είναι τεράστια για δύο ομάδες παρόμοιου status, αλλά αναδεικνύει και το γιατί οι επενδυτές στοχεύουν κλαμπ της Serie A τα τελευταία χρόνια. Στην Premier League, ακόμη και οι «μικρότερες» ομάδες, είναι πολύ πιο ακριβές. Κανείς επενδυτής δεν θα μπορούσε να πάρει κλαμπ του καλύτερου πρωταθλήματος στον κόσμο για 20 εκατομμύρια ευρώ.

Η κινέζικη Suning έχει την Ιντερ και αναζητά συμπαίκτη μετά το ναυάγιο των διαπραγματεύσεων με τη BC Partners, σύμφωνα με την εφημερίδα Gazzetta dello Sport. Η αμερικάνικη Elliott Management έχει τη Μίλαν, η Ρόμα πρόσφατα πέρασε στα χέρια του Αμερικανού Νταν Φρίντκιν, η Φιορεντίνα σ’ αυτά του Αμερικανού με ιταλικές ρίζες, Ρόκο Κομίσο. Η Μπολόνια είναι του Καναδού, Τζόι Σαπούτο. Η Πάρμα στον επίσης Αμερικανό Κάιλ Κράουζε. Ενδιαφέρον έχουν δείξει επενδυτικοί όμιλοι και για την Τορίνο, αν και για την ώρα ο Ουρμπάνο Καΐρο δεν πουλάει. Κι αυτές είναι μόνο της πρώτης Κατηγορίας.

Στη Serie B, η Βενέτσια ανήκει στην αμερικάνικη εταιρία VFC Newco 2020 και η Πίζα στον Ρώσο Αλεξάντερ Κνάστερ. Στην τρίτη Κατηγορία, η βρετανική Sent Entertainment έχει την Κόμο, ο Γάλλος Ζοζέφ Ουγκουρλιάν την Πάντοβα και ο Αυστραλός Μάουρο Μπιασίν την Τριεστίνα. Σύντομα, ο Αμερικανός δικηγόρος Τζο Τακοπίνα αναμένεται να πάρει την Κατάνια.

Το γεγονός πως η προέλευση των επενδύσεων είναι οι ΗΠΑ δείχνει και τους συσχετισμούς της παγκόσμιας οικονομίας. Η Κίνα, πλέον, έχει κάνει πίσω στις ποδοσφαιρικές επενδύσεις που δεν λογαριάζονται στρατηγικές. Αυτό είναι που έχει προκαλέσει και πρόβλημα στην Ιντερ. Η οικονομική κρίση που προκάλεσε η πανδημία φαίνεται να έχει επισπεύσει τα πλάνα όσων επιθυμούν να μπουν στο ποδόσφαιρο μια και έχουν τη δυνατότητα να αγοράσουν ακόμη φθηνότερα.

Οσον αφορά το τι κάνουν τα επενδυτικά funds στις ομάδες που δεν είναι πρώτης γραμμής, είναι απλό: ο στόχος είναι να εξυγιάνουν τα οικονομικά, να τα διαχειριστούν αναζητώντας value στις μεταγραφές – τον πιο «σίγουρο» τομέα που αποφέρει κέρδη στο ποδόσφαιρο μαζί με τα τηλεοπτικά – στη συνέχεια να μετατρέψουν το κλαμπ σε media company και ακολούθως, έχοντας αυξήσει την αξία του κλαμπ, να το πουλήσουν βγάζοντας κέρδη.

Στην Ιταλία μπορούν να αγοράσουν φθηνά και τα περιθώρια εξέλιξης είναι μεγάλα. Επιπλέον, το ιταλικό ποδόσφαιρο θέλει στο μέλλον να επενδύσει στον εκμοντερνισμό των υποδομών του, δηλαδή γήπεδα, προπονητικά κέντρα. Αυτά που λογικά θα γίνουν και με κρατική συμμετοχή θ’ αυξήσουν την αξία ενός κλαμπ.

Το ίδιο είχε συμβεί και στη Γαλλία από το 2016 και οι ξένοι επενδυτές ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα. Βέβαια, τώρα, το μέλλον αμφίβολο αφού υπάρχουν τεράστια οικονομικά προβλήματα μετά και το χάος που έχει προκληθεί με τα τηλεοπτικά των οποίων η αξία έχει καταποντιστεί και δεν υπάρχει «ζεστό» ενδιαφέρον. Στη Ligue 1, την πρώτη Κατηγορία, η Παρί Σεν Ζερμέν ανήκει στο κρατικό fund του Κατάρ QSI (2011), η Λιλ στον Τζεράρ Λόπεζ από το Λουξεμβούργο (2017), η Λιόν κατά 20% στην κινέζικη IDG Capital Partners (2016), η Μονακό στον Ρώσο Ντμίτρι Ριμπολόβλεφ (2011), η Νις ανήκει στη βρετανική Ineos που έχει και πολλές άλλες ομάδες (2019), η Μαρσέιγ στον Αμερικανό Φρανκ ΜακΚόρτ (2016) και η Μπορντό στο αμερικάνικο επενδυτικό fund King Street (2018).

Θα μπορούσε να γίνει κάτι παρόμοιο στη χώρα μας και γιατί όχι και στην πόλη μας με την Παναχαϊκή; Και «εδώ» οι επενδυτές μπορούν να αγοράσουν φθηνά, υπάρχει περιθώριο εξέλιξης στις μεταγραφές, αλλά και στις υποδομές. Το τηλεοπτικό προϊόν δεν είναι ιδιαίτερα ελκυστικό στο εξωτερικό, ενώ συχνά υπάρχει και αβεβαιότητα με τα τηλεοπτικά συμβόλαια στο εσωτερικό, μα και εκεί υπάρχει έδαφος για ανάπτυξη. Οπότε, γιατί όχι;

Όλες οι ειδήσεις άμεσα μέσα από το Google News. Κάντε κλικ εδώ και κάντε εγγραφή


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ