Η οφειλόμενη απάντηση του Ελληνισμού στον ΑΤΤΙΛΑ

Γιώργος Παπασίμος

Η πρόσφατη φιέστα Ερντογάν, ανήμερα της μαύρης επετείου, οι συνεχείς δηλώσεις αυτού και του Τατάρ για δύο ανεξάρτητα κράτη (πρόταση που είχε κατατεθεί στην πρόσφατη πενταμερή διάσκεψη στη Γενεύη) και το θρασύτατο άνοιγμα των Βαρωσίων στην περίκλειστη πόλη της Αμμοχώστου, κατά βάναυση παραβίαση των ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, καταδεικνύουν τη δραματική κατάσταση στο Κυπριακό.

Οι εξελίξεις αυτές προκαλούν βαθύτατο προβληματισμό για το παρόν και μέλλον του Ελληνισμού στη περιοχή, αφού η μοίρα και το μέλλον του Ελληνισμού διέρχεται από την Κύπρο, που αποτελεί ένα εκ των σημαντικών γεωπολιτικών πυλώνων για τον έλεγχο της ευρύτερης περιοχής της Μέσης Ανατολής και της Ανατολικής Μεσογείου. Εξ’ ου και η πάγια βρετανική πολιτική για διατήρηση των βάσεων της στο νησί, μέσω του διαίρει και βασίλευε, αλλά και η τουρκική στρατηγική για διατήρηση και νομιμοποίηση της κατοχής του βορείου τμήματος έναντι οποιοδήποτε κόστους. Και όμως αυτό που αποτελεί στρατηγικό στόχο των αντιπάλων του Ελληνισμού, το πολιτικό προσωπικό της χώρας, κάτω από τις εξαρτησιακές σχέσεις και το φοβικό σύνδρομο, βρίσκεται στον αντίποδα, καθόσον έχει πλήρως παραιτηθεί, όχι μόνο από το στόχο να ακυρώσει τα κατοχικά τετελεσμένα, αλλά ούτε καν να θέτει φραγμούς σε νέους ΑΤΤΙΛΕΣ στο νησί.

Η στρατιωτική «επιβίβαση» της Τουρκίας το 1974, στην απροστάτευτη Μεγαλόνησο, εξαιτίας της διπλής προδοσίας της Χούντας των Συνταγματαρχών, με την απόσυρση της Μεραρχίας, που είχε αποστείλει κρυφά ο Γεώργιος Παπανδρέου και, στη συνέχεια, το ντροπιαστικό πραξικόπημα κατά του, τότε, ηγέτη της Κύπρου Μακαρίου, με συνέπεια την αιματηρή διχοτόμηση του νησιού, αποτελεί έναν εκ των τελευταίων σταθμών της πορείας συρρίκνωσης του Ελληνικού Εθνους, που ξεκινά από την Μικρασιατική Καταστροφή.

Το Κυπριακό είναι χαρακτηριστική περίπτωση της πολιτικο-διπλωματικής και στρατιωτικής αδυναμίας της Ελλάδος στη Νεότερη Ιστορία της. Το δίκαιο και νόμιμο αρχικό αίτημα της Ενωσης ενταφιάστηκε για πάντα από τις συμφωνίες Ζυρίχης – Λονδίνου, με την αναγνώριση της Τουρκίας ως εγγυήτριας δύναμης και με ένα ανεφάρμοστο Σύνταγμα, που αποτέλεσε τον «διάδρομο» για τη διχοτομική κατάληξη του νησιού. Αποτελεί, αναμφισβήτητα, στρατηγική ήττα του πολιτικού κατεστημένου της χώρας και της «παρασιτικής» οικονομικής ολιγαρχίας, τους οποίους χαρακτηρίζει διαχρονικά το σύνδρομο του «ενδοτισμού».

Οι συνεχείς υποχωρήσεις της ελληνικής κυπριακής πλευράς στην λογική, ότι προσφέροντας κάποια «δώρα» στην Τουρκία αυτή θα συνεργάζονταν για εξεύρεση λύσης, όχι μόνο δεν έφερε κανένα αποτέλεσμα, αλλά αντίθετα, εξώθησε αυτήν να ξεπεράσει κάθε όριο επιθετικότητας, αρχικά με τον ΑΤΤΙΛΑ ΙΙΙ και την αποστολή γεωτρύπανων στην ΑΟΖ της Κύπρου και τώρα με την επιχείρηση ανοίγματος και ενσωμάτωσης της Αμμοχώστου (ΑΤΤΙΛΑΣ IV).

Τα πάντα αφήνονται για μια ακόμα φορά στον αυτόματο πιλότο του διεθνούς παράγοντα, που όμως έχει αποδείξει όλα αυτά τα χρόνια ότι ούτε θέλει ούτε μπορεί να σταματήσει την τουρκική επιθετικότητα.

Γι’ αυτό, πριν την ολοκλήρωση της καταστροφής της Κύπρου, κάτι που θα αποτελέσει το κύκνειο άσμα του Ελληνισμού, απαιτείται η άμεση και πλήρης αλλαγή της πολιτικής μας ως προς το Κυπριακό ζήτημα. Χρειάζεται η συγκρότηση και η εφαρμογή μιας νέας εθνικής στρατηγικής, που θα περιλαμβάνει μεταξύ άλλων:

⦁ Επιθετική διεθνοποίηση του Κυπριακού προβλήματος. Πρώτιστος στόχος θα πρέπει να είναι η αποχώρηση των τουρκικών στρατιωτικών δυνάμεων κατοχής από την Κύπρο.
⦁ Πολύπλευρη διπλωματική πολιτική προς όλα τα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και τις δυνάμεις, που μπορεί να έχουν αμιγώς στρατηγικά συμφέροντα στην περιοχή. Είναι τεράστια πολιτική παράλειψη του υπουργείου Εξωτερικών να μην απευθυνθεί στη σημερινή συγκυρία για τις δραματικές εξελίξεις του Κυπριακού στη Ρωσία.
⦁ Κατάθεση δήλωσης της Κυπριακής Δημοκρατίας στον ΟΗΕ, σε συνεννόηση με την Ελλάδα, ότι μετά τη διακήρυξη της Τουρκίας περί δύο ανεξάρτητων κρατών και την επιχείρηση αλώσεως της Αμμοχώστου, ότι η Βόρεια Κύπρος τελεί υπό τουρκική κατοχή και ότι ο στόχος της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι η πλήρης ανάκτηση της κυριαρχίας της επί του βορείου κατεχόμενου τμήματος.
⦁ Αμεση υλοποίηση του ενιαίου αμυντικού δόγματος Ελλάδος – Κύπρου, που ξεκίνησε στη δεκαετία του ’80 από τον Ανδρέα Παπανδρέου και εγκαταλείφθηκε στη συνέχεια μετά την ακύρωση της εγκατάστασης των S-300 στη Κύπρο, κάτι που δίνει την αίσθηση στη Τουρκία ότι μπορεί να δρα όπως νομίζει στη Μεγαλόνησο. .
⦁ Κατάθεση σχεδίου λύσεως του Κυπριακού από την ελληνοκυπριακή πλευρά στον ΟΗΕ και την Ε.Ε..

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News