Η βρόχα έπεφτε

Του Κωνσταντίνου Μάγνη, Διευθυντή Σύνταξης της εφημερίδας «Πελοπόννησος».

Δεν σου συμβαίνει συχνά να διανυκτερεύει πρωθυπουργός στην πόλη σου. Ας το
ευχαριστηθούμε. Απολαμβάνουμε την αντίφαση μιας άγριας αίσθησης ασφάλειας. Η ΕΛΑΣ ζώνει τους επίμαχους δρόμους σε βαθμό υπερβολής, σύμφωνα τουλάχιστον με τα μάτια του αδαούς που δεν ξέρει από προστασία υψηλών προσώπων, ενώ η τροχαία έκανε την παραλιακή να τρέχει, και η βρόχα έπεφτε, που λέει ο Ζαμπέτας, αλλά για άλλη περίσταση.

Ζούμε σε ένα προεδροκεντρικό σύστημα, σε επίπεδο κυβέρνησης και κομμάτων.
Συντηρείται η απολαυστική, οπισθοδρομική και κάπως θεατρική παράδοση να εξαγγέλλουν οι πρωθυπουργοί έργα και παρεμβάσεις «για να μην εμφανίζονται στην περιφέρεια με άδεια χέρια». Ευτυχώς που από τον καιρό που ο Σακελλάριος σατίριζε τη συγκεκριμένη πρακτική, αναπόσπαστο τμήμα της εγχώριας πολιτικής και κοινωνικής κουλτούρας, τα πράγματα είναι πολύ περισσότερο δουλεμένα, χάρη στα εργαλεία της επικοινωνίας και του σύγχρονου μάνατζμεντ. Δεκάδες άνθρωποι πρέπει να εργάστηκαν τις 2-3 (το πολύ) εβδομάδες για να προετοιμαστούν οι εξαγγελίες του πρωθυπουργού, ώστε να ακούσουν οι πολίτες της Δ. Αχαϊας ότι το αίτημά τους να πάρουν νερά από τον Πηνειό είναι δίκαιο και θα εξυπηρετηθεί, έστω και αν μένεις με την απορία τι συμβαίνει στο διάστημα μεταξύ εξαγγελίας Τσίπρα, ως υποψήφιου πρωθυπουργού, για το ίδιο θέμα, και Μητσοτάκη ως
υποψήφιου ξαναπρωθυπουργού, μια χρονική περίοδο οκτώ περίπου ετών, και ενώ τα νερά του Πηνειού κυλάνε και η Δ. Αχαϊα ποτίζεται κυρίως με τις βροχές του Νοεμβρίου και τα υπόγεια υφάλμυρα ύδατα. Ξεχάσαμε: Η Ηλεία φωνάζει, θέλει όλο τον Πηνειό δικό της, και κατεβαίνει και εκείνη στις εκλογές.

Και ενώ η βρόχα έπεφτε, πέφτοντας και οι εξαγγελίες για το πρόγραμμα Πάτρα 2030, έπεφταν και διλήμματα, δίκην πολιτικού επιχειρήματος, ως ερωτήματα που θα πρέπει, κατά την άποψη Μητσοτάκη, να αποτελέσουν κριτήριο για την ψήφο μας στις εκλογές της άνοιξης 2023. Θέλουμε ακυβερνησία ή σταθερότητα; Αν θέλουμε το πρώτο, πατάμε το πλήκτρο με τη χαλαρή ψήφο και τα επικίνδυνα πειράματα. Αν θέλουμε το δεύτερο, πατάμε το πλήκτρο με την ψήφο στη ΝΔ. Θέλουμε πρωθυπουργό κατάλληλο ή ακατάλληλο; Εξυπακούεται ότι ο πρωθυπουργός προεξοφλεί ότι στη σύγκριση πλεονεκτεί έναντι του βασικού του αντιπάλου ως προς το ερώτημα της καταλληλότητας, της αξιοπιστίας, της
σοβαρότητας. Επενδύει στο πραγματικό δεδομένο ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είναι καθ’ ομολογίαν θύμα και δράστης αυταπάτης και παράσυρσης μαζών και πεζών, ενώ ο ίδιος ουδέποτε υποσχέθηκε μαγείες και λεβέντικη αψήφηση των συνθηκών, με αποτέλεσμα να κλείνουν οι τράπεζες το ίδιο εύκολα όπως κλείνουν τα καταστήματα το Δεκαπενταύγουστο.

Τα διλήμματα αυτά έχουν τη βάση τους και προβλέπεται ότι θα επιδράσουν στις επιλογές μεγάλων ομάδων ψηφοφόρων που τρέφουν αμφιλεγόμενες διαθέσεις, καθώς οι εποχές είναι αβέβαιες, περιπετειώδεις, αστάθμητες, σκοτεινές, ενώ πέφτει και βρόχα. Πράγματι, μεταξύ κατάλληλου και ακατάλληλου πρωθυπουργού είναι εξωφρενικό να επιλέγεις τον δεύτερο. Όμως δεν παραβλέπεις ότι η υπόθεση της πολιτικής και η άσκηση της εξουσίας είναι σύνθετα φαινόμενα και δεν υπόκεινται απαραίτητα σε απλουστευτικές προσεγγίσεις ακόμα και αν αυτές πηγάζουν από το προφανές. Ο ψηφοφόρος σταθμίζει επίσης το ύφος της εξουσίας, βαθμολογεί επιμέρους επιδόσεις, δικάζει πρωταγωνιστές συμβάντων που απασχόλησαν το δημόσιο αίσθημα και την κοινή αισθητική, ενώ αξιοποιεί την ψήφο του ως μήνυμα διαφόρων σημάνσεων. Και βέβαια ζυγίζει το συνολικό εξουσιαστικό οικοδόμημα
χωρίς να δέχεται απαραίτητα ότι η υπεροχή της ηγετικής ομάδας δικαιολογεί παραφωνίες στα κατώτερα δώματα της πυραμίδας. Αν αρκούσε η καταλληλότητα ως επιχείρημα, οι εκλογές θα ήταν σχεδόν περιττές, αλλά εδώ είναι ο κόμπος: Δεν θέλουμε να είναι περιττές οι εκλογές μας. Από την άλλη, βέβαια, όσο η αξιωματική αντιπολίτευση επιμένει σε μια ρητορική που φορτώνει στην κυβέρνηση ακόμα και την παιδεραστία, και που πολιτεύεται πάνω στη θεωρία ότι είναι αδιανόητο να είναι πρωθυπουργός ο Μητσοτάκης επειδή είναι αδιανόητο να είναι καλύτερος από την αριστερά, επειδή η αριστερά είναι ο αποκλειστικός, αυτόκλητος αντιπρόσωπος του καλύτερου και του ηθικότερου, του δικαιότερου, του εξυπνότερου και όλων των εις –ότερο (άλλο αν εμφανίστηκε και κ-ότερο), τότε πράγματι οι εκλογές πάνε να γίνουν περιττές, όσο και αν η εξουσία και η παραεξουσία καταφέρνουν να τις κάνουν και πάλι χρήσιμες, καθότι η βρόχα πάντα θα πέσει στο τέλος.

Όλες οι ειδήσεις άμεσα μέσα από το Google News. Κάντε κλικ εδώ και κάντε εγγραφή

Άμεση ενημέρωση με όλες τις ειδήσεις τώρα και μέσω WhatsApp - Δες εδω


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ