Κατάκολο-Υδρογονάνθρακες: Το τέλος ενός έργου που δεν ξεκίνησε ποτέ

Νέα εποχή για την ενέργεια με εθνικά θαλάσσια πάρκα σε Ιόνιο και Νότιο Αιγαίο

Κατάκολο-Υδρογονάνθρακες: Το τέλος ενός έργου που δεν ξεκίνησε ποτέ

Η εκμετάλλευση υδρογονανθράκων στο Κατάκολο περνά οριστικά στην ιστορία, με την παραχώρηση της Energean να εντάσσεται πλέον στη ζώνη αυστηρής προστασίας του υπό σύσταση Θαλάσσιου Πάρκου Ιονίου.

Παρά τα 18 εκατ. ανακτήσιμα boe και τη μακρόχρονη προεργασία, το κοίτασμα του Κατακόλου δεν πέρασε ποτέ στο στάδιο παραγωγής. Η Energean, που είχε αναλάβει την εκμετάλλευση από το 2014 σε κοινοπραξία με την Trajan Oil, αναμένει πλέον την επίσημη λήξη της παραχώρησης χωρίς να είναι σαφές αν θα διεκδικήσει αποζημιώσεις – αν και η αξία των αποθεμάτων αποτιμάται στα 140 εκατ. δολάρια στα λογιστικά της βιβλία.

Η περιοχή του Κατακόλου ήταν η μοναδική στην ελληνική επικράτεια που είχε φτάσει σε φάση «ανάπτυξης». Ωστόσο, η απαιτούμενη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, κατατεθειμένη από το 2018, ουδέποτε εγκρίθηκε.

Τέσσερις παραχωρήσεις υπό αναθεώρηση

Εκτός από το Κατάκολο, στο Ιόνιο παραμένουν ενεργές άλλες τρεις παραχωρήσεις (Μπλοκ 2, Μπλοκ 10, Μπλοκ Ιονίου), οι οποίες βρίσκονται ακόμα στη φάση ερευνών. Η HELLENiQ Upstream, θυγατρική του ομίλου Helleniq Energy, είναι ο βασικός φορέας διαχείρισης, ενώ η ισπανική Repsol έχει αποχωρήσει από τα κοινοπρακτικά σχήματα.

Η αναθεώρηση των στόχων της ενεργειακής πολιτικής της χώρας, σε ευθυγράμμιση με τις ευρωπαϊκές επιταγές για απανθρακοποίηση, δείχνει ότι η εξόρυξη υδρογονανθράκων δίνει πλέον τη θέση της σε πολιτικές προστασίας, βιωσιμότητας και ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.

Η θαλάσσια πολιτική της Ελλάδας

Η απόφαση για την ίδρυση δύο νέων Εθνικών Θαλάσσιων Πάρκων – στο Ιόνιο και τις Νότιες Κυκλάδες – που ανακοινώθηκε χθες Δευτέρα 21/7 από τον Πρωθυπουργό, σηματοδοτεί μια καθαρή αλλαγή προτεραιοτήτων από την εξορυκτική δραστηριότητα στην προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος.

Το Ιόνιο, με τη σπάνια βιοποικιλότητά του και την παρουσία προστατευόμενων ειδών όπως η Monachus monachus και ο φυσητήρας, τοποθετείται στο επίκεντρο του νέου σχεδιασμού. Προβλέπεται αυστηρή ρύθμιση ή και απαγόρευση εξορυκτικών, λιμενικών και υποστηρικτικών δραστηριοτήτων, ενώ προωθείται η μεταφορά τέτοιων υποδομών σε περιοχές όπως η ΝΑΒΙΠΕ Αστακού.

Ταυτόχρονα, στα πάρκα θα επιτρέπονται ήπιες δραστηριότητες όπως η παράκτια αλιεία, η μελισσοκομία και η κτηνοτροφία, ενώ προβλέπεται πλήρης απαγόρευση μηχανότρατας και βιντζότρατας, όπως ήδη ισχύει στο Θαλάσσιο Πάρκο Αλοννήσου.

 

Πηγή: protothema