Κόρφος στο φίδι μας

Κωνσταντίνος Μάγνης

O κόλαφος είναι πολλαπλός. Αφενός για τη φύση της ιταμότητας, που φαίνεται να συνδυάζει βουλιμία, ασπλαχνία και αλαζονεία. Ενδεχομένως και μια χυδαία έλλειψη συναίσθησης. Αφετέρου γιατί οι δημόσιοι ψυχαγωγοί που είχαν μεταθέσει τον εαυτό τους στη θέση του τηλεκήνσορα, συνήθιζαν να ψέγουν ήθη και συμπεριφορές των άλλων, μκρών κα μεγάλων στη βαθμίδα.  Συνεπώς, τους κυνηγούν τα ίδια τους τα λόγια σαν γλάροι, με απαίσια κρωξίματα. Αλλά είχαν μπει και στο μάτι μιας μερίδας του ακροατηρίου που δεν χωνεύει την επιτυχία και τη δημοτικότητα των αστέρων, και τους την έχει στημένη. Εκτέθηκε ο Παναγιωτόπουλος, τα βάζουμε με τον Κανάκη.

Αν υπάρχει ένας κοινός τόπος στις σκανδαλιστικές ιστορίες που μας απασχόλησαν με πανδημικά χαρακτηριστικά- η μία έφερνε την άλλη, όπως οι κατσαρίδες που συνήθως η μία είναι προάγγελος πολλών άλλων- μέσα στο 2021, είναι πως ο συνδυασμός σεξουαλικής αδηφαγίας, έπαρσης και εξουσιαστικής ισχύος συνήθως είναι υπεριμπεριαλιστικός και ολέθριος, με τελικό θύμα τον ίδιον τον θύτη, όταν ξεμπροστιάζεται.

Στην προκείμενη περίπτωση, η υπόθεση έσκασε σαν οικτρός τραγέλαφος για μια παρέα τηλεπερσόνων που κάλυπταν τα κενά του προγράμματός τους, με μεγαλόστομες ευκολίες. Η ηγετική ομάδα θεώρησε πως, εφόσον είχε προσωπικότητα και άποψη , η δημόσια έκφραση της άποψης αυτής, πολύ συχνά στομφώδης και αμείλικτη, αφορούσε εξόχως το ακροατήριο, και περνούσε με χαρακτηριστική άνεση από την πλάκα και το άουτινγκ, στην ανοιχτή καταγγελία, πολύ συχνά με ηθικοπλαστικές προαιρέσεις. Πίστεψαν δηλαδή ότι είχαν ευθύνη απέναντι στην κοινωνία που της εμπιστεύεται τη διασκέδασή της: Δεν είμαστε απλοί διασκεδαστές. Πρέπει να μιλάμε και σοβαρά κάποια στιγμή. Το οφείλουμε στον κόσμο. Επιπλέον, δεν είμαστε κλόουν. Τι μας περάσατε; Για Μίστερ Μπιν;

Πάντα είχαμε την απορία εάν το κυρίως κίνητρο ήταν αυτό ή τα πράγματα είχαν μια άλλη αφετηρία: Όταν η επιτυχία «σε υποχρεώνει» να εμφανίζεσαι σε ημερήσια βάση στο κοινό, τι προεργασία να κάνεις, τι κείμενα να γράψεις, τι να σκηνοθετήσεις, τι να προβάρεις. Ανοίγουμε τις γραμματοθυρίδες μας και ο,τι ζητούν οι ακροαταί μας. Επειδή το υλικό ασφαλώς και δεν μπορεί να στηρίξει εκπομπή της προκοπής, επιστρατεύουμε τον σχολιαστή εαυτό μας, σμίγουμε τα φρύδια, και ποιος δεν μας φοβήθηκε. Το κοινό συνεχίζει να μας αποζημιώνει με απήχηση, άλλωστε η εγχώρια αντίληψη περί διασκέδασης βαίνει πιο πολύ προς τον χαβαλέ παρά σε οργανωμένες παραγωγές, τύπου Δεν Είναι Οι Ειδήσεις των Εννιά. Στον καιρό μας, ο χαβαλές δένει με την άποψη. Πριν κάτι δεκαετίες, ουδείς είχε ιδέα ποιες απόψεις είχε ο Βουτσάς ή ο Αυλωνίτης. Από τον καιρό του Λαζόπουλου και μετά, ο σόουμαν σε διασκεδάζει μερικώς με τη γνώμη του, όταν δεν έχει  ψαρέψει επαρκή σαρδάμ και άλλες προχειρότητες στα κανάλια και στο διαδίκτυο.

Το θέμα λοιπόν, ενώ θα έπρεπε να είναι ο σόουμαν που αποδείχθηκε σαθρός και άνανδρος, μεταλλάχθηκε και άγγιξε το όλον της παρέας, δικαίους και αδίκους, κάτω από την εικασία ότι «δεν μπορεί να μην είχατε πάρει χαμπάρι τον φίλο σας»,  η οποία έγινε πεποίθηση συνενοχής ή κάκιστα εννοούμενης αλληλεγγύης και συγκατάβασης. Η παρέα κρίθηκε υπόλογη για υποκρισία και φαρισαϊσμό.

Δεν ξέρουμε αν αυτό την αδικεί πολύ ή λίγο ή πολύ λίγο. Αυτό που ξέρουμε είναι ότι όσο περισσότερο εμπλέκεσαι στο θέαμα και τη δημόσια κριτική, τόσο περισσότερο πρέπει να προσέχεις τι κάνεις και με ποιόν κάνεις παρέα. Κυρίως όμως, εάν παίρνεις τον εαυτό σου σοβαρά, τότε να δείχνεις ότι τον παίρνεις ελαφρότερα.

Όλες οι ειδήσεις άμεσα μέσα από το Google News. Κάντε κλικ εδώ και κάντε εγγραφή

Άμεση ενημέρωση με όλες τις ειδήσεις τώρα και μέσω WhatsApp - Δες εδω