Μια φανταστική ιστορία από την αφρικανική πόλη του Διπλοπαρκούμ!

Κωνσταντίνος Λαμπρόπουλος

Μια φορά κι έναν καιρό σε μια πολύ όμορφη γεωγραφικά πόλη στις ακτές τις δυτικής Αφρικής, τη Διπλοπαρκούμ, ιδρύθηκε μια ομάδα μπάσκετ, οι Ανεμοδούρηδες, που ήθελαν να τιθασεύσουν τους ανέμους του αθλήματος και να πετάξουν ψηλά. Η πορεία της ομάδας ήταν σταθερά ανοδική, όμως υπήρχε ένα μικρό τεχνικό προβληματάκι. Για να παίξει σε επίσημα πρωταθλήματα χρειαζόταν να μισθώνει ένα δημοτικό κλειστό γυμναστήριο, το οποίο θα χρησιμοποιούσε ως έδρα. Κι εκεί που πήγαιναν όλα καλά κι όλα ωραία και με τη φιλοτιμία και το μεράκι τους οι άνθρωποι της ομάδας βοηθούσαν μέχρι και στη συντήρηση της εγκατάστασης, συνέβη ένα περιστατικό που τάραξε τα λιμνάζοντα ύδατα!

Τι ήταν αυτό; Ενα κάρφωμα ενός παίκτη ράγισε ένα ταμπλό στο γήπεδο στη διάρκεια αγώνα! Το παιχνίδι διακόπηκε γιατί δεν υπήρχε κανείς για να το αλλάξει και όλοι πίστεψαν ότι η αλλαγή θα γινόταν την επόμενη ημέρα. Τελικά πέρασε και η επόμενη ημέρα και η παραεπόμενη και το ταμπλό δεν άλλαζε και αναβάλλονταν παιχνίδια κι άλλων ομάδων που είχαν για έδρα το συγκεκριμένο γήπεδο κι άρχισε μια ολόκληρη κουβέντα γιατί δεν επιδιορθωνόταν το πρόβλημα και ποιος φταίει!

Τελικά μετά από πολλά τηλεφωνήματα και αντεγκλήσεις επειδή το θέμα πήρε και διαστάσεις στον Τύπο (ανεπίτρεπτα πράγματα δηλαδή σε μια λαϊκή αφρικάνικη δημοκρατία), η ομάδα των ανέμων επιδιόρθωσε το πρόβλημα με το συνεργείο της, τοποθετώντας το ταμπλό που υπήρχε – ως έπρεπε – στη δημοτική εγκατάσταση και η ζωή ξαναπήρε τον δρόμο της, όπως θα τον παίρνει πάντα άλλωστε!

Βεβαίως, είχαν προηγηθεί παραινέσεις του τύπου «αν δεν σας αρέσει να πάρετε τα μπογαλάκια σας και να πάτε σε άλλη παραλία» (προφανώς και δεν υπήρχε άλλη παραλία διαθέσιμη μέσα στο καταχείμωνο), οπότε… τέλος καλό, όλα καλά και τα σκουπιδάκια θα συνεχίσουν να κρύβονται κάτω από το χαλάκι.

Εμείς, πάντως, αν ζούσαμε στο Διπλοπαρκούμ ως λαϊκοί αγωνιστές αντιφύλαρχοι της τροπικής σαβάνας, αντί να χάναμε τον χρόνο μας με άστοχες αναρτήσεις στα social media, θα βάζαμε το χέρι στην ΤΣΕΠΗ ΜΑΣ για να βοηθάμε συνεχώς τον λαό και τις ομάδες. Χωρίς κομματικά κριτήρια φυσικά!

Στα δύσκολα φαίνονται οι άνθρωποι. Και οι φίλοι!

Και όπως γράφουν και στις ταινίες: Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα και γεγονότα είναι τυχαία και συμπτωματική.

Υ.Γ.: Πως το τραγούδησε ο Δάκης; «Αλαλούμ αλαλούμ, άλλη γλώσσα μιλάμε, μάζεψέ τα να πάμε, πιο καλά στο Χαρτούμ!».

Όλες οι ειδήσεις άμεσα μέσα από το Google News. Κάντε κλικ εδώ και κάντε εγγραφή

Άμεση ενημέρωση με όλες τις ειδήσεις τώρα και μέσω WhatsApp - Δες εδω