Νίκη Παπαγιαννοπούλου: «Αγαπώ την επαφή με τον συνάνθρωπο»
Με έντονο, παιδιόθεν, το αίσθημα της προσφοράς προς τον συνάνθρωπο, η επιλογή της νοσηλευτικής ήταν φυσικό επακόλουθο. Σήμερα, νοσηλεύτρια στο Ασυλο Ανιάτων και πρόεδρος στο ΙΦΝΕ Αχαΐας-Σωματείο ατόμων με νόσο Crohn και Ελκώδη Κολίτιδα Αχαΐας, η Νίκη Παπαγιαννοπούλου επιστρατεύει τον δυναμισμό και την ψυχική αντοχή της σε επαγγελματικό επίπεδο, πορευόμενη πάντα με σεβασμό, τον οποίο διδάσκει στα δυο της αγοράκια.
Εντονότερες μνήμες από τα παιδικά σας χρόνια;
Οι πιο έντονες μνήμες μου έχουν να κάνουν με την προσχολική ηλικία, διότι είχα την τύχη να με αναθρέψουν η γιαγιά με τον παππού, καθώς η μητέρα μου εργαζόταν πολλές ώρες κι έπρεπε κάποιες φορές να μένω μαζί τους. Μεγάλωσα στον Πολύλοφο Αχαΐας στη Μονή Μαρίτσας, ήμουν κοντά στη φύση και στα ζώα, είχα επαφή με άλλα παιδάκια… Μετά, κατέβηκα στην Πάτρα και ξεκίνησα τη σχολική μου ζωή.
Πότε αποφασίσατε ότι η νοσηλευτική ήταν ο δρόμος σας;
Ηταν πάντα μέσα στο μυαλό μου. Ως παιδί, βέβαια, δεν μπορούσα να το εκφράσω με την έννοια της νοσηλευτικής, όμως ένιωθα ότι είμαι άνθρωπος της προσφοράς, της υπομονής. Στη συνέχεια, αυτά καλλιεργήθηκαν και αποφάσισα να γίνω επαγγελματίας υγείας.
Πώς θυμάστε το ξεκίνημά σας;
Κατ’ αρχάς ξεκίνησα με την πρακτική μου στο 409, πριν από 20 και κάτι χρόνια, στην ΩΡΛ. Είχα μια άψογη συνεργασία κι εκεί άρχισα να μπαίνω στη λογική της νοσηλεύτριας. Επειτα πήγα στο Ασυλο Ανιάτων, όπου εργάζομαι ως σήμερα.
Πώς επιλέξατε το Ασυλο;
Ημουν πολύ νέα, δεν είχα, τότε, άλλη επιλογή. Στην αρχή πήγα για λίγο, κι έχω διανύσει 18 χρόνια από τη ζωή μου. Εκεί γνώρισα τον σύζυγό μου, ο οποίος είναι διασώστης, παντρεύτηκα, έκανα τα παιδιά μου…
Κομβικό σημείο στη ζωή σας, συνεπώς, το Ασυλο Ανιάτων. Πώς θα περιγράφατε τη δουλειά σας;
Η δουλειά μου απαιτεί υψηλό αίσθημα ευθύνης, αποδοχής, δικαιοσύνης, οφείλεις να αντιμετωπίζεις την οποιαδήποτε κατάσταση με ωριμότητα, αποφασιστικότητα και πολύ μεγάλη ψυχική αντοχή. Ειδικότερα στην περίοδο του κόβιντ, οπότε οι τρόφιμοί μας αναγκάστηκαν να μη βλέπουν αγαπημένα τους πρόσωπα, απαιτήθηκε από εμάς διπλή ψυχική αντοχή και αγάπη προς αυτούς, καθώς είχαν μεγάλη αγωνία για τους δικούς τους και ήταν συναισθηματικά επιβαρυμένοι.
Τι αγαπάτε στην τόσο δύσκολη δουλειά σας;
Αγαπάω την άμεση επαφή με τον συνάνθρωπο, το ότι έρχομαι αντιμέτωπη με το πρόβλημά του -είτε αφορά στην ψυχική είτε στη σωματική του υγεία- και αγαπάω πολύ την επιβράβευση που παίρνει ο καθένας από εμάς.
Υπήρξαν φορές που λυγίσατε; Κι αν ναι, πού αντλείτε δύναμη για να «ξανασηκωθείτε»;
Φυσικά έχω λυγίσει, αντλώ, όμως, δύναμη από την οικογένειά μου -ο σύζυγός μου με στηρίζει πάρα πολύ-, αλλά και από τους γονείς μου και βεβαίως από τους συναδέλφους με τους οποίους μοιραζόμαστε όλες τις δύσκολες καταστάσεις και παρηγορούμε ο ένας τον άλλο. Τυχαίνει, μάλιστα, κάποιες φορές να μας παρηγορούν και οι ασθενείς, λέγοντάς μας «δεν είσαι καλά σήμερα, έλα να σε ανεβάσω εγώ», οπότε τότε αντιστρέφονται λίγο οι ρόλοι.
Είστε, επίσης, πρόεδρος στο ΙΦΝΕ Αχαΐας-Σωματείο ατόμων με νόσο Crohn και Ελκώδη Κολίτιδα Αχαΐας.
Οπως είπα και πριν, πάντα υπήρχε μέσα μου ο εθελοντισμός. Στο σωματείο, όπου είμαι πρόεδρος, υπάρχουν τα τακτικά μέλη, οι ασθενείς και οι κηδεμόνες των ανήλικων ασθενών με ΙΦΝΕ (σ.σ. Ιδιοπαθείς Φλεγμονώδεις Νόσοι του Εντέρου). Γίνεται, λοιπόν, μια προσπάθεια, και μέσα από πολλές εκδηλώσεις, να εκπληρώσουμε τους στόχους του σωματείου, που είναι η ενημέρωση και η ευαισθητοποίηση της κοινωνίας για τις ΙΦΝΕ, η καθοδήγηση των ασθενών για τα δικαιώματά τους και τη διεκδίκησή τους. Τους μιλάμε για την ιδιαιτερότητά μας, που είναι η δύναμή μας, και, το κυριότερο, τους εξηγούμε ότι δεν είναι μόνοι, ότι υπάρχει ένας σύλλογος όπου μπορούν να απευθυνθούν για οτιδήποτε.
Επίσης, στο Ασυλο είμαι στο συμβούλιο των εργαζομένων, όπου αγωνίζομαι για τα δικαιώματα και την καλή ψυχική και σωματική υγεία όλου του προσωπικού.
Υπερ-απαιτητικές οι ενασχολήσεις σας, υπερ-απαιτητικό και το μεγάλωμα των παιδιών. Πώς τα βγάζετε πέρα;
Εχω δύο αγοράκια. Θεωρώ ότι οι γυναίκες που έχουν ένα σκοπό, τα καταφέρνουν κι ας μην έχουν χρόνο. Φυσικά, ο κύριος σκοπός για μένα είναι το μεγάλωμα των παιδιών μου. Θέλω να τα δω ευτυχισμένα, ισορροπημένα και θεωρώ ότι η καλή ανατροφή των παιδιών βοηθάει στην καλλιέργεια της ενσυναίσθησης, της ειλικρίνειας, της συνεργασίας και γιατί όχι και της χαράς.
Ποια στοιχεία του χαρακτήρα σας αποδείχτηκαν πολύτιμα στην επαγγελματική σας πορεία και στις όποιες δυσκολίες, εν γένει;
Από την ώρα που διαγνώστηκα με Χρόνια Ελκώδη Κολίτιδα, είδα την πάθηση κατάματα και είπα καλώς ήρθε αυτό που ήρθε. Φυσικά και είναι αντιμετωπίσιμο και είμαι σε πολύ καλή κατάσταση, αλλά επειδή ένιωσα πολλά πράγματα ταυτόχρονα, με ενδιέφερε πολύ άνθρωποι που ένιωθαν τα ίδια συναισθήματα με μένα να μην είναι μόνοι. Με τον δυναμισμό, την αποφασιστικότητα και την αγάπη μου για τον άνθρωπο μπορώ και τους στηρίζω, ενώ στη ζωή μου πορεύομαι πάντα με βάση τον σεβασμό. Τον θεωρώ απαραίτητο για να ξεκινήσει κάθε είδους σχέση και είναι κάτι που προσπαθώ να μάθω και στα παιδιά μου.
Μετά από μια ψυχικά και σωματικά φορτισμένη μέρα τι μπορεί να σας χαλαρώσει;
Γενικά οτιδήποτε κάνω από την ώρα που θα μπω μέσα το σπίτι μου.
Αλήθεια, έχει περάσει από το μυαλό σας να ασχοληθείτε με τα κοινά;
Δεν είχε περάσει καθόλου από το μυαλό μου. Δέχτηκα, ωστόσο, μια πρόταση, την οποία σκέφτομαι, για να δω κατά πόσο μπορώ να αντεπεξέλθω. Θέλω, βλέπετε, να είμαι συνεπής σε ό,τι αναλαμβάνω και να αντεπεξέρχομαι αξιοπρεπώς.
Μεγάλο σας όνειρο;
Να ζήσω να βλέπω τα παιδιά μου. Αυτό είναι το μεγάλο μου όνειρο
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
