Νίκος Μπαλάσης: «Ο Βασίλης Σεβαστής που γνώρισα…»

Πελοπόννησος Newsroom

Του ΚΩΣΤΑ ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΥ

Μερικές ημέρες μετά τη μεγάλη απώλεια του Βασίλη Σεβαστή κι ο κόσμος του στίβου παραμένει σοκαρισμένος.

Ο Νίκος Μπαλάσης είναι ένας από εκείνους που όχι μόνο συνεργάστηκαν θεσμικά με τον αείμνηστο, πλέον, παράγοντα στις διοργανώσεις της Πάτρας, αλλά και που τον είχαν ως πρότυπό τους όταν έκαναν στίβο στα νεανικά τους χρόνια.

«Τον γνωρίζαμε από τις εφημερίδες της εποχής. Δεκαθλητής, χρυσός Μεσογειονίκης, Βαλκανιονίκης, πρωταθλητής Ελλάδος, Εθνική ομάδα για πολλά χρόνια. Αυτός κι ο Ζήσης Κουρέλος. Με αυτούς τους πρωταθλητές μυηθήκαμε κι εμείς στο δέκαθλο, μικροί εκκολαπτόμενοι αθλητές στίβου, στα πρώτα μας βήματα τότε, στα μέσα της 10ετίας του ΄70», θυμάται ο πρόεδρος της ΕΑΣ ΣΕΓΑΣ Βόρειας Πελοποννήσου.

«Κάποια μέρα, το 1977 ήταν νομίζω, ο Β. Σεβαστής εμφανίστηκε στο Στάδιο της Παναχαϊκής, δεν υπήρχε κι άλλο Στάδιο για στίβο τότε. ”Ήρθε ο Σεβαστής” ψιθυρίζαμε μεταξύ μας κι όλοι πλησιάσαμε να τον δούμε από κοντά. Πανύψηλος, ευθυτενής, καλογυμνασμένος, χαμογελαστός με τα μουστάκια του, φάνταζε σε όλους εμάς τους πιτσιρικάδες ως πρόσωπο του αθλητικού μύθου. Οι πρώτες μας σκέψεις: ”Έτσι είναι σίγουρα οι δεκαθλητές, γι΄ αυτό χαρακτηρίζονται ως οι ήρωες του στίβου. Πώς αλλιώς να αντέξει κανείς, άλλωστε, τα 10 αγωνίσματα μέσα σε δυο μόνο ημέρες; Θέλει ανάλογα προσόντα το άθλημα”», εξομολογήθηκε ο Ν. Μπαλάσης και πρόσθεσε: «Ύστερα σιγά-σιγά τον συνηθίσαμε στο Στάδιο να προπονεί τους αθλητές του κι η φυσιογνωμία του, μας έγινε πιο οικεία. Έναν χρόνο αργότερα ήρθε κι ο Δημήτρης Χαλικιάς και μετά και ο Χρήστος Μοσχονάς κι ο στίβος της Πάτρας μας, γέμισε με πρόσωπα σπουδαία που σηματοδότησαν μια νέα εποχή στην περιοχή μας».

Τι άλλο θυμάται ο νέος πρόεδρος του τοπικού ΣΕΓΑΣ για τον Β. Σεβαστή;

– «Κάποιες φορές συναντιόμαστε πίσω από τα τέρματα του γηπέδου της Παναχαϊκής στην ”Θύρα 1” που ήταν το σκάμμα, όταν είχε αναλάβει να προπονεί τον Γιώργο Μπιρλή της Ολυμπιάδας στο μήκος και στο τριπλούν. Οταν έκανα άλματα με τον προπονητή μου, τον Ιορδάνη Κερασίδη – κοντά στα 7μ., 16 χρονών παιδί τότε – φώναζε με τη στεντόρεια φωνή του ”Fantastic, Νίκο! Fantastic, Ιορδάνη!” κι εγώ ένιωθα υπέροχα που ένας τέτοιος αθλητής, του δικού του διαμετρήματος, χαρακτήριζε έτσι τα άλματά μου. Μια μέρα λίγο πριν το Πανελλήνιο πρωτάθλημα Παίδων του 1977 μιλούσε με τον Ιορδάνη για μένα κι επέμενε πως θα κέρδιζα στους αγώνες. Οταν πλησίασα στην κερκίδα με κάλεσαν κοντά τους και μου είπε με σιγουριά: ”Εσύ θα κερδίσεις, Νίκο, δεν υπάρχουν άλλοι με τις δικές σου επιδόσεις”. Εγώ μέσα μου ήξερα πως υπήρχαν κι άλλοι και με καλύτερες, μάλιστα, επιδόσεις, ο Αραούζος, ο Παπαδόπουλος, κ.ά., όμως τα λόγια του μου έδωσαν μεγάλη δύναμη και μετά τη νίκη μου δεν ξέχασα ποτέ εκείνη την στιγμή. Ετσι ήταν ο Βασίλης. Χαιρόταν με τις επιτυχίες και τις επιδόσεις των αθλητών απ΄ όποια ομάδα κι αν προέρχονταν».

– «Ο Βασίλης έμεινε αρκετά χρόνια στην Πάτρα, πολιτογραφήθηκε Πατρινός, άνθρωπος της παρέας της χαράς και του κεφιού, έκανε φιλίες με όλους στον χώρο και δεν κόμπαζε ποτέ για τις δικές του επιτυχίες. Παντρεύτηκε εδώ στην Πάτρα κι έζησε στιγμές χαράς με την οικογένειά του. Μετά χαθήκαμε για χρόνια, εγώ εδώ και στην Αθήνα σπουδές, υποχρεώσεις και δουλειές. Τον έβλεπα αργότερα σε αγώνες, συνήθως στα ”Τοφάλεια”, καμιά φορά από μακριά. Είχε γίνει, πλέον, πρόεδρος του ΣΕΓΑΣ κι εγώ είχα αποξενωθεί για κάποια χρόνια από τους στίβους. Συναντηθήκαμε μια φορά στα γραφεία της ΕΑΣ στου Λαδόπουλου γύρω στα 2010, όταν είχα αρχίσει να ασχολούμαι πάλι με το στίβο ως μέλος, πλέον, του Δ.Σ. Παρά το πέρασμα των χρόνων διέθετε ακέραιο το στιλ του παλιού πρωταθλητή με την ευγενική φυσιογνωμία και το σύνηθες χαμόγελο που σε κάνει να νιώθεις ευχάριστα μαζί του».

– «Το 2020 τον συνάντησα στα Τρίκαλα στη δια ζώσης Γ.Σ. του ΣΕΓΑΣ. Είχαν αρχίσει οι δυσκολίες με την πανδημία και τον Covid-19 και οι αντιπαραθέσεις στον χώρο του στίβου. Ήθελε να φύγει με το κεφάλι ψηλά μετά από τα τόσα χρόνια προσφοράς στον κλασικό αθλητισμό. Τελευταία φορά τον είδα στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα στο Παμπελοποννησιακό Στάδιο πέρσι τον Αύγουστο. Πρόσεχε πολύ, με τη μάσκα του πάντα. Είχε ακόμα εκείνο το πάθος που διακρίνει τους πρωταθλητές που δεν τα παρατάνε εύκολα. Αγωνίστηκε ως το τέλος γι΄ αυτό που πίστευε. Εφυγε νωρίς, αφήνοντας τεράστια κληρονομιά στο στίβο και στο νέο Δ.Σ. βαριά στους ώμους την ευθύνη και την επιτακτική ανάγκη να επιτύχει στο έργο που ανέλαβε».

Όλες οι ειδήσεις άμεσα μέσα από το Google News. Κάντε κλικ εδώ και κάντε εγγραφή

Άμεση ενημέρωση με όλες τις ειδήσεις τώρα και μέσω WhatsApp - Δες εδω