Ο Αχαιός Οθωμανολόγος Δημήτρης Σταθακόπουλος στη «Π»: Πού το πάει ο Τούρκος πρόεδρος;

Δεν είναι αισιόδοξος για τη σημερινή συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν, ο Αχαιός Τουρκολόγος – Οθωμανολόγος, Δημήτρης Σταθακόπουλος.

 

 

Οθωμανολόγος

Η «ξαφνική», αλλά προμελετημένη, όπως φαίνεται, κίνηση του Τούρκου προέδρου Ταγίπ Ερντογάν να ανάψει πράσινο φως για τη διαδικασία ένταξης της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, δίνει μια νέα διάσταση στη συνάντησή του με τον ελληνα πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη στο Βίλνιους της Λιθουανίας, στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ.

Τα ερωτήματα αρχίζουν να πλανώνται στον ορίζοντα: Μήπως τώρα, που ο Τούρκος πρόεδρος φάνηκε «καλό παιδί» στα μάτια των ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων, εμφανιστεί πιο διεκδικητικός απέναντι στην Ελλάδα; Μήπως «ανέβηκε σκαλοπάτι», σε σχέση με τον Ελληνα Πρωθυπουργό, για το χθεσινό τετ α τετ; Τα ανταλλάγματα που φέρεται να του έδωσαν οι «σύμμαχοι» επηρεάζουν, άραγε, και την Ελλάδα;

Η «Πελοπόννησος» ζήτησε απαντήσεις και εξηγήσεις από ένα πρόσωπο που θεωρείται πραγματικά έξπερτ στο αντικείμενο. Τον Δημήτρη Σταθακόπουλο. Είναι Δρ του Παντείου Πανεπιστημίου (Οθωμανική Κοινωνία –ιστορία και πολιτισμός), συνεργάτης του Εργαστηρίου Τουρκικών και Ευρασιατικών Μελετών του Πανεπιστημίου Πειραιά και ο μοναδικός στην Ελλάδα που φέρει, δικαιωματικά, τον άτυπο τίτλο Τουρκολόγος – Οθωμανολόγος.

-Πώς εξηγεί την «ξαφνική» συναίνεση του Ερντογάν για τη Σουηδία:

«Ο κ. Ερντογάν έβγαλε και πάλι από τη ντουλάπα του το φιλοδυτικό σακάκι του. Δεν μου προξενεί, όμως, καμία εντύπωση. Τους τρολάρει όλους. Κάνει το παιχνίδι του. Θα με θυμηθείτε: θα πάει και στη Σύνοδο των BRICS, θα πάει και στη Σύνοδο των ευρασιατών χωρών, θα πάει και στη Ρωσία. Και ανάλογα με ποιον θα μιλάει, θα τα λέει αλλιώς. Ακούω διαρκώς εδώ και χρόνια πως οι μεγάλες δυνάμεις ζητούν από τον Ερντογάν να διαλέξει στρατόπεδο. Και ο Ερντογάν εκμεταλλευόμενος τη γεωγραφική θέση της πατρίδας του, διδάσκει σε όλους την τέχνη πώς να πατάς ταυτόχρονα σε δύο στρατόπεδα, πώς να πατάς συγχρόνως σε δύο και σε τρεις βάρκες, με ασφάλεια».

-Το «πράσινο» στη Σουηδία δημιουργεί, μήπως, αναταράξεις στη σχέση του με τον Πρόεδρο Πούτιν;

«Όχι, βέβαια. Δεν χαλάει τις σχέσεις του με τον Πούτιν ο Ερντογάν. Σε καμία περίπτωση.

-Αν στη συνάντηση που θα έχει με τον κ. Μητσοτάκη ο πρόεδρος Ερντογάν παρουσιαστεί «αφ’ υψηλού» και με κυριαρχικό ύφος:

«Η ελληνική πλευρά επιδιώκει να έχει την ησυχία της με κάθε κόστος. Η κυβέρνηση πάει στο ραντεβού με οδηγό τη λογική της ησυχίας. Αυτό το αξιοποιεί ο Ερντογάν, το εργαλιοποιεί. Στο ραντεβού με τον κ. Μητσοτάκη, ο Ερντογάν θα έχει το δυτικό προσωπείο, του αδικημένου αλλά και του διεκδικητή, ζητώντας να λυθούν οι διαφορές, όμως αλά τούρκα, υπέρ της Τουρκίας. Τα δικά μου δικά μου και τα δικά σου δικά μου. Θα βαπτιστεί το κρέας ψάρι και όλοι θα είναι ευχαριστημένοι. Θα μας παρουσιάσουν ότι κερδίσαμε, ενώ θα έχουμε χάσει σε πολλά… ».

-Στο ακραίο σενάριο που ο κ. Μητσοτάκης επέλεγε να λειτουργήσει ως Ερντογάν, τι θα έπρεπε να βάλει στο τραπέζι;

«Εγγυήσεις απόσυρσης του κατοχικού στρατού από την Κύπρο. Ορισμό ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας. Άρση τουρκολιβυκού μνημονίου. Όχι αποστρατιωτικοποίηση των νησιών, όχι συνδιαχείριση του Αιγαίου και άμεση άρση του όρου TurkAegean. Να σταματήσει το Προξενείο της Κομοτηνής να μιλά για Τούρκους. Εγγυήσεις μη επίθεσης από την Τουρκία, με άρση του casus Belli».

-Γιατί άναψε τώρα πράσινο φως για τη Σουηδία και όχι νωρίτερα;

«Αρχικά, άναψε πράσινο στη Φινλανδία και κράτησε «καβάντζα» τη Σουηδία για μετά τις Τουρκικές εκλογές θέλοντας να αποφύγει “εκλογικό πόλεμο” από τη Δύση. Εδωσε το οκ, αφού πήρε τη συναίνεση της Σουηδίας για επανέναρξη συζητήσεων για είσοδο της Τουρκίας στην ΕΕ, κερδίζει την αναβάθμιση των F16 και πιθανή επανένταξη στο πρόγραμμα των F35, με άλλοθι την ενίσχυση του ΝΑΤΟικού και το κυριότερο πιέζει και εξασφαλίζει διπλή ονομασία στα Στενά των Δαρδανελλίων, που μεταφράζεται σε οικονομική ενίσχυση για τη σεισμόπληκτη χώρα του και για το προσφυγικό). Και την ίδια ώρα, δεν φαίνεται να δίνει καμία εγγύηση για τίποτα.»

-Οι ΗΠΑ κερδίζουν κάτι συγκεκριμένο με την απόφαση της Τουρκίας;

«Την αποφυγή ενδοΝΑΤΟϊκών τριβών και την προσωρινή, έστω, διατήρηση της Τουρκίας στο Δυτικό στρατόπεδο».