Ο άγιος μαραθώνιος

Του Κωνσταντίνου Μάγνη, Διευθυντή Σύνταξης της εφημερίδας «Πελοπόννησος».

 

Στολίσαμε, στολίσατε, στολίσανε. Και οι υπόλοιποι στολίζουν ήδη. Λίγοι απέμειναν που δεν έχουν στολίσει, αλλά θα είχαν στολίσει εάν εύρισκαν χρόνο μέσα στο σαββατοκύριακο. Θα στολίσουν όμως το σαββατοκύριακο που έρχεται.

Ο Δήμος φωταγωγεί τον διάκοσμο απόψε Τρίτη, παραμονή της γιορτής του Αγίου Ανδρέα. Η πόλη θα τιμήσει το μαρτύριο του Πολιούχου της φωτεινή και απαστράπτουσα. Κάπως ασυμβίβαστο το κλίμα με το περιεχόμενο της εορτής, αλλά έχει από καιρό σφηνωθεί στη συνείδησή μας η ανάγκη για μια παρατεταμένη εορταστική ατμόσφαιρα. Από τα τέλη του Νοεμβρίου εισαγόμαστε σε έναν χαρούμενο μαραθώνιο εορτών, που ξεκινά με τους Ανδρέηδες και συνεχίζει με Νικόλαους, Σπυρίδωνες, Λευτέρηδες, Χρήστους, Βασίληδες, Στέφανους, Ιωάννηδες, Αντωνίους- εξαιρείται ο διαβόητος- Αθανάσιους. Υπαπαντήδες δεν έχουμε. Γιατί άραγε; Θα μπορούσε να είναι ένας κατώτερος βαθμός Παντελή, όπως ο υπολοχαγός του λοχαγού, αλλά δεν το σκέφτηκε κανένας μέχρι σήμερα.

Γιορτάζοντας τον Αγιο, δεν είναι ο Αγιος που γιορτάζουμε. Γιορτάζουμε, δηλαδή, «του Αγίου Ανδρέα», αλλά ελάχιστα ασχολούμαστε με το πρόσωπο. Ποιος ήταν ο άνθρωπος αυτός; Μέσα από ποιες διαδικασίες μεταμορφώθηκε από ταπεινό ψαρά σε ένθερμο κήρυκα του θείου λόγου; Ποιοι δρόμοι τον οδήγησαν στην Πάτρα; Γιατί ενόχλησε τις ρωμαϊκές αρχές; Γιατί ο αδελφός του Πέτρος έγινε διασημότερος και ξεχώρισε ήδη μέσα στα ευαγγέλια, ενώ ο Ανδρέας παρίσταται ως θαμπή μορφή ενός απλού πιστού ακολούθου; Σε ποιο σημείο της πόλης σταυρώθηκε; Πόσοι ήταν τότε οι χριστιανοί στην Πάτρα; Γιατί διασώθηκε το λείψανό του; Πώς στήθηκε η διαδρομή Πάτρα- Ανκόνα- Ρώμη; Και γιατί ο πάπας αποφάσισε το 1962 να παραδώσει την Κάρα στις εκκλησιαστικές αρχές και την κοινωνία των Πατρών; Ποια θέση είχε στη συνείδηση του πατρινού λαού στην προ- μετακομιδής περίοδο;
Καθώς θέτεις τα ερωτήματα αυτά, το πλήθος σε ποδοπατά, και κινδυνεύεις να έχεις την τύχη του Αγιάννη του Προδρόμου, που σκότιζε τον κόσμο με οχληρές παρατηρήσεις και το κεφάλι του σερβιρίστηκε φρεσκοκομμένο.

Άλλος τρέχει για τις εκπτώσεις της Μπλακ Φράιντεϊ, άλλος για τα στολίδια, άλλος για τα χαλιά. Άλλος για τα χειμωνιάτικα, που πρέπει να ενισχυθούν: Επεσε το πρώτο χιόνι και ο καιρός επιτέλους πάγωσε. Ξυπνά αυτό το υπέροχο ανακλαστικό που συνδέει το χιόνι του Παναχαϊκού, με το ντιν- νταν- ντον του καμπαναριού που μας καλεί για χριστουγεννιάτικες διακοπές, αγαπημένα φαγητά, θαλπωρή, δώρα, οικογενειακή συνάθροιση, κόσμος, φώτα, ανακωχές, έστω και αν αυτές εναλλάσσονται με τριβές, ξεσπάσματα και τα ιλαροτραγικά απόνερα που αποφέρει η αγχωτική προετοιμασία, η οποία τείνει να υποκαθιστά το περιεχόμενο της γιορτής μέσω του εαυτού της. Δεν μιλάμε για τα Χριστούγεννα, αλλά για τον χρόνο που θέλησε το χοιρινό να ψηθεί και τη μάχη που δόθηκε στον κρεοπώλη για τα κρέατα ή στον ζαχαροπλάστη για τα γλυκά. Η γιορτή κυλάει με εμάς να συζητάμε για τον τρόπο με τον οποίο επιλέξαμε να τη γιορτάσουμε.

Ποιος Αγιος Ανδρέας, ποιος Αγιος Νικόλαος και ποιος Αγιος Βασίλειος; Το θέμα ήταν και θα είναι πάντα ο εαυτός μας. Ενας πολιτισμός προσωποκεντρικός σαν τον δικό μας, θέτει το άτομο στο κέντρο του πυρήνα και τριγύρω του στριφογυρίζουν τα ηλεκτρόνια, οι άλλοι, τα θέματα, ο κόσμος όλος, το παρελθόν, το παρόν, το μέλλον. Στολίζω, στολίζεις, στολίζει. Και όταν όλα τελειώσουν, ξεστολίζουμε, ξεστολίζετε, και καθώς τα χρόνια περνούν, κυλούν από μπροστά μας τα φιλμ των αναμνήσεων όπου στολίζαμε, στολίζατε, στόλιζαν και οι μπάλες θα βγαίνουν από τα κουτιά και θα μπαίνουν και θα βγαίνουν, κι όταν κάποια σπάσει, θα είναι σαν να ανατινάζεται μια χρονιά, η παιδικότητά μας, ο εαυτός μας, η ζωή μας ολόκληρη. Η τρύπα στην απατηλή τους λάμψη, είναι η φωτογραφία της θνητότητας, το αναπόφευκτο της φθοράς, η φενάκη της γιορτής. Αλλά δεν σου πάει να χαρακτηρίσεις κομπογιαννίτες, θεός φυλάξοι, τους αγίους.

Όλες οι ειδήσεις άμεσα μέσα από το Google News. Κάντε κλικ εδώ και κάντε εγγραφή


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ