Ο ασκός του καθόλου

Κωνσταντίνος Μάγνης

Το περασμένο Σάββατο πραγματοποιήθηκε το συλλαλητήριο που συγκάλεσε η δημοτική αρχή της Πάτρας, επισήμως για διεκδικητικούς σκοπούς, αλλά ήταν ευδιάκριτο ότι αυτό που κυρίως επιδιωκόταν ήταν να ανάψει και πάλι η κοινωνική μηχανή ενόψει ευρωεκλογών, ή έστω να φουντώσει το μέρος της που βλέπει ευμενώς το κόμμα του Δημάρχου Πατρέων. Το οποίο κόμμα ελπίζει να κάνει την έκπληξη στις κάλπες του Ιουνίου, εκεί που οι άλλοι ψάχνονται πάνω στο ερώτημα «απέναντι στον Μητσοτάκη ποιος;», καθώς τους βασανίζει ότι ο πολύς κόσμος επιμένει να μη βλέπει στο πρόσωπο του Μητσοτάκη τον δαίμονα που κανονικά θα έπρεπε να βλέπει. Κανονικά αυτό που θα έπρεπε να ζητούν από τον Μητσοτάκη είναι να αρχίσει να φέρεται σαν Μητσοτάκης και να σταματήσει τις ζαβολιές.

Στο συλλαλητήριο Δήμου- ΚΚΕ, πήγε πολύς κόσμος. Αλλά ο πραγματικά πολύς κόσμος πήγε για καφέ, είτε επειδή αδιαφόρησε για την όλη κατάσταση, είτε επειδή έχει βαρεθεί κάθε τρεις και λίγο να τον τραβολογάνε, είτε επειδή δεν πήρε είδηση για την πρωτοβουλία αυτή, είτε επειδή αισθάνθηκε ότι δεν τον αφορά.

Η επόμενη μέρα, η Κυριακή, ήταν η ημέρα της λαοσύναξης του χριστεπωνύμου πληρώματος την οποία ζήτησε ο Μητροπολίτης Πατρών Χρυσόστομος, με σκοπό να δείξει την επιρροή της Εκκλησίας επί της κοινωνίας και να τη μετασχηματίσει σε κεφάλαιο προσωπικής κοινωνικής επιρροής, με επίδικο ζήτημα και αιτία- μπορεί και αφορμή- τον πολύκροτο γάμο των ομοφύλων ο οποίος διαλύει την κοινωνία, καθότι υπονομεύει την οικογένεια, επιτρέποντας στους ομοφύλους να έχουν ίσα κι όμοια οικογένεια σαν τον «κανονικό» κόσμο. Μήπως παραγνωριστήκαμε; Ο ναός του Πολιούχου γέμισε με πιστούς και πιστές και των δύο φύλων- αλλά όχι του «τρίτου» υποθέτουμε- αλλά η πολύ μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία, ανεξαρτήτως ποια γνώμη έχει για το πολύκροτο νομοθέτημα, απείχε από το συλλαλητήριο. Δεν μπορούμε να ερμηνεύσουμε τους λόγους της αποχής, αλλά κάτι μας λέει ότι η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών δεν αναγνωρίζουν τέτοιον ρόλο στην Εκκλησία- μόνο παπάς, όχι ζευγάς- και τέλος πάντων δεν συμμερίζονται τις ανησυχίες της για ένα νομοθέτημα που επικυρώνει μια κοινωνική πραγματικότητα: Οι ομοφυλόφιλοι έχουν αποδεκτές σχέσεις μεταξύ τους όπως ο άλλος κόσμος και σε πλείστες περιπτώσεις ήδη συζούν.

Ο Δήμος στη μια μεριά, η Εκκλησία στη μεριά τη δική της. Οι Πατρινοί που βρίσκονται; Αφιέρωσαν το σαββατοκύριακό τους στις καθιερωμένες τους ειρηνικές, νοικοκυρίστικες και ψυχαγωγικές ασχολίες, εν οις και τα ποδόσφαιρα της Κυριακής, που δεν είναι τόσο πολύ σοβαρή υπόθεση, αλλά έχουμε το δικαίωμα να ασχολούμαστε με τα μη σοβαρά, μέχρις ότου οι εκπρόσωποί μας, θεσμικοί και πνευματικοί, επικεντρώσουν στα σοβαρότερα, αφήνοντας κατά μέρος την εσχατολογία και την προβλέψιμη διεκτραγώδηση του γενικότερου περιβάλλοντος.

Φτάσαμε στο 2024, για να ακούμε τις ηγεσίες μας να βάλλουν κατά του ΝΑΤΟ, της Δύσης και των ηθών της, της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των προτεραιοτήτων της. Ηγεσίες που ιεραρχούν προτεραιότητες ξένες από τις πραγματικές ανάγκες της εποχής. Ανάγκες που αφορούν έναν οραματικό συλλογικό προσανατολισμό, μια δημιουργική παραγωγική ανασυγκρότηση της περιοχής, την υιοθέτηση και την ανάπτυξη νέων τεχνολογιών, την αναβάθμιση των τοπικών εκπαιδευτικών υποδομών και τη μετατροπή τους σε προωθητικές μηχανές για τη νεολαία και την κοινωνία, την αξιοποίηση των τοπικών πλεονεκτημάτων και όλα αυτά τα απαιτητικά, που μπορεί να μη συγκινούν τόσο όσο το «σε ένα σάκο βάλτε- Αδωνη και Πορτοσάλτε», αλλά αν τα δοκιμάζαμε με τη μορφή ενός αναζωογονητικού ανέμου μπορεί να έκαναν δουλειά. Μέχρι τότε, μέσα σε ένα σάκο βάλτε- όποιον θες, μα εμένα βγάλτε.

Όλες οι ειδήσεις άμεσα μέσα από το Google News. Κάντε κλικ εδώ και κάντε εγγραφή

Άμεση ενημέρωση με όλες τις ειδήσεις τώρα και μέσω WhatsApp - Δες εδω