Πάτρα – 12ο Δημοτικό Σχολείο: Επιτυχία είναι να γίνεις άνθρωπος

Πελοπόννησος Newsroom

Πώς μπορούν τα σχολεία να προσαρμοστούν στην αποδοχή του «διαφορετικού» υπερασπιζόμενα στην πράξη, συγκεκριμένα «ιδιαίτερα» παιδιά που έχουν ανάγκη την επικοινωνία μέσα από την οποία κατανοούν καλύτερα τον εαυτό τους και τον κόσμο, χτίζουν την αυτοπεποίθησή τους, αντλούν ασφάλεια, αγάπη και δικαιοσύνη από μια κοινωνία που θα τα αποδεχτεί και θα τα ενσωματώσει μέσα στους κόλπους της;

Τι είδους υποστήριξη χρειάζονται οι εκπαιδευτικοί προκειμένου να κάνουν τα ελληνόπουλα να αντιμετωπίσουν την ανισότητα αντιδρώντας στα στερεότυπα του κοινωνικού αποκλεισμού της απομόνωσης και της περιθωριοποίησης;

Τις απαντήσεις δίνει η διευθύντρια του 12ου Δημοτικού Σχολείου Πατρών, Μαριάννα Μπαρτζάκλη. Μάλιστα η ίδια με τον δάσκαλο εικαστικών τεχνών, Ευθύμη Αργυράτο και όλους τους εκπαιδευτικούς του σχολείου, αποδεικνύουν με τις δράσεις τους ότι διαθέτουν τις δεξιότητες εκείνες ώστε μέσα από ένα εικαστικό παιχνίδι να ξεκλειδώσουν τις ψυχές των μαθητών τους. Να τους μάθουν να αποδέχονται με σεβασμό ένα παιδί με ειδικές ανάγκες ως συμμαθητή και φίλο απέναντι στον ρατσισμό και την αποξένωση που έχουν αποκτήσει δραματικές διαστάσεις στην εποχή μας.

Με όχημα τη δημιουργία μιας κινηματογραφικής ταινίας -δράση για την οποία βραβεύτηκαν στα «Πρόσωπα της Χρονιάς» που διοργανώνει η «Π»-, πέρασαν στους μαθητές τους, αλλά και ευρύτερα στην κοινωνία, το μήνυμα της αποδοχής και της πλήρους ενσωμάτωσης των μαθητών που εμφανίζουν κάποια ιδιαιτερότητα, όπως για παράδειγμα ο αυτισμός.

Ποια η αφορμή για τη συγκεκριμένη ταινία; Πώς προέκυψε η ιδέα υλοποίησής της; Τι θέμα διαπραγματεύεται; Τι μηνύματα θέλετε να περάσετε μέσα από αυτή;

Η αφορμή για την ταινία υπήρξε περιστατικό αληθινό που συνέβη σε ένα από τα σχολεία που εργαζόταν το έτος 2019 η θεατρολόγος, κα. Μπακοθανάση. Το περιστατικό αυτό αφορούσε διαμάχη γονέων του σχολείου σχετικά με ένα μαθητή που είχε αυτισμό. Το θέμα που διαπραγματεύεται η ταινία είναι ο αυτισμός και κατ΄επέκταση η διαφορετικότητα και οι αντιδράσεις. Η ευαισθησία της εκπαιδευτικού την ώθησε να το συζητάει και να αποφασίσει να δράσει. Σε παιδαγωγική συνάντηση λοιπόν στο 12ο δημοτικό μίλησε για αυτό το περιστατικό και αποφασίστηκε να γίνει μια ταινία μικρού μήκους για ευαισθητοποίηση των μαθητών.

Ως 12ο Δημοτικό σχολείο έχετε ασχοληθεί, θαρρώ, και με άλλα κοινωνικά ζητήματα όλα αυτά τα χρόνια. Επιγραμματικά, ποια είναι αυτά; Ποιο το βασικό σας κίνητρο για τη συγκεκριμένη ταινία απέναντι στα στερεότυπα του αποκλεισμού και της διαφορετικότητας;

Το 12ο Δημοτικό έχει ποικίλη δράση προγραμμάτων. Με βασικό όραμα και στόχο τη συμπερίληψη και την κατάργηση του αποκλεισμού έχουν δημιουργηθεί βιντεάκια που μπορείτε να τα βρείτε ανατρέχοντας στο κανάλι του στο youtube. Το αυτονόητο εμείς το «περνάμε» με σχολικές δράσεις καθώς η εμπειρία μιας εικαστικής δράσης, καθιστά βιωματική την προσέγγιση του ζητήματος προς τους συμμετέχοντες. Για παράδειγμα. «Το δώρο της Παπλωματούς» μιλάει για μια γιαγιά που ο μεγαλύτερος πλούτος της ήταν η κοινωνική πρόσφορα και όχι το προσωπικό όφελος. «Ανθρωπος» είναι όποιος κοιτάει και τον διπλανό του και καταλαβαίνει πρώτα πως αυτό που θεωρεί αυτονόητο για τον ίδιο για κάποιους άλλους δεν είναι, ποσό μάλλον πως δεν έχει δικαίωμα να του το στερεί. «Μake a Wish», ένα τραγούδι μόνο φτάνει για να νικήσει τα στερεότυπα του αποκλεισμού και της διαφορετικότητας. Συνεργαζόμαστε με ειδικά σχολεία, στηρίζουμε ενεργά το «Μake a wish» και τους Συλλόγους «Χέρι Χέρι» και «Φλόγα».

Ποιοι άλλοι συνέπραξαν για τη δημιουργία αυτής της ταινίας;

Οι εκπαιδευτικοί Δήμητρα Μπακοθανάση (Θεατρολόγος), Ευθύμης Αργυράτος (Εικαστικών), Παρασκευή Ζέζα (Μουσικός), Μαριάννα Μπαρτζάκλη (Διευθύντρια), Ελεάνα Σαββοπούλου (Δασκάλα), Βασιλική Σταυροπούλου (Αγγλικών) και μαθητές της Δ’ τάξης σχολικού έτος 2019-2020.

Τα παιδιά ανταποκρίνονται ικανοποιητικά; Πώς ήταν η μεταξύ τους επικοινωνία και συνεργασία για το τελικό αποτέλεσμα;

Ο,τι αφορά βιωματική μάθηση, επαφή με την τέχνη και διαθεματικότητα βρίσκει τα παιδιά πάντα ενθουσιώδη με εκπαιδευτικά αποτελέσματα θετικά και μακροπρόθεσμα. Βλέπεις στα μάτια τους, στις μικρές λεπτομέρειες, ότι κατανοούν τον σκοπό και χαίρονται την διαδικασία στο έπακρο. Ηδη διοργανώνουν θεατρικές παραστάσεις με προσκλητήρια προς τους άλλους συμμαθητές τους στο διάλειμμα. Εμείς βάλαμε τον «σπόρο» και εκείνα έβαλαν την Τέχνη στο παιχνίδι τους.

Ο ρόλος του δασκάλου αποτελεί βασικό παράγοντα στο χτίσιμο του χαρακτήρα ενός μαθητή. Μήπως η κινηματογραφική τέχνη είναι και μια πολιτική «μύησης» των μικρών παιδιών ώστε να αποδέχονται και να αντιμετωπίζουν την ανισότητα βρίσκοντας τρόπους να συμπεριφέρονται με σεβασμό απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους, ως αυριανοί ενεργοί πολίτες;

Η τέχνη και η επαφή μαζί της είναι ο μόνος παράγοντας που μπορεί να σε κάνει Άνθρωπο, ας θυμηθούμε το «ευ ζην» των Αρχαίων Ελλήνων. Η Τέχνη είναι μια παγκόσμια γλώσσα. Μπορεί όμως μια Guernica να νικήσει τον πόλεμο; Aυτό που μπορούμε να καταφέρουμε μόνο είναι να γίνουμε όλοι αγγελιοφόροι ειρήνης.

Ο πολιτισμός και η τέχνη μπορούν να λειτουργήσουν ως αντίβαρο στην οικονομική, κοινωνική και ηθική κρίση που ζούμε;

Ο πολιτισμός και η τέχνη χρειάζονται στήριξη από μια πολιτεία που πιστεύει και προωθεί ενεργά τον πολιτισμό και την τέχνη. Είναι στοίχημα, θέλει αλλαγή κουλτούρας, ήτοι καθημερινής συμπεριφοράς, θέλει την τέχνη στο σχολείο… που πλέον εξοβελίζεται. Η Τέχνη δίνει ελπίδα σε αυτούς που έχουν μάθει να «βλέπουν» δεν σώζει αυτούς που απλά «κοιτάζουν».

Γιατί η διαφορετικότητα και η ανισότητα αντιμετωπίζονται με καχυποψία, αποστροφή και απέχθεια;

Είναι θέμα κουλτούρας, η κουλτούρα δεν αλλάζει από τη μια μέρα στην άλλη, θέλει εκπαίδευση ποιοτική και πολιτική θέληση. Είναι φυσιολογικές συναισθηματικές αντιδράσεις. Δεν ξέρεις πως να συμπεριφερθείς. Είναι δύσκολο να μπεις στην θέση τους. Επιτυγχάνετε εύκολα όταν σε νοιάζει, βγαίνεις από τον δικό σου μικρόκοσμο και κοιτάς το μεγάλο κόσμο αυτόν που μέσα του είσαι μια κουκκίδα.

Τι ελπίζετε για το μέλλον αυτών των ανθρώπων και ποιο το ηθικό δίδαγμα της ταινίας;

Το όραμά μας είναι ένα σχολείο για όλους με υποδομές και υπηρεσίες που θα εξυπηρετούν όλους και τις ανάγκες τους. Το ηθικό δίδαγμα είναι ότι βασικό στη ζωή, η μόνη τελικά επιτυχία είναι να γίνεις Άνθρωπος. Ο Νικόλας, ο ήρωας της ταινίας, μας δίνει τη δική του απάντηση μέσα στην τάξη που στην ουσία θέλει να τον αποβάλει, τονίζοντας σε μία από τις κλασικές εκθέσεις του συμβατού συστήματος αγωγής για το τι θέλει να γίνει όταν μεγαλώσει. Θέλει να γίνει πάνω από όλα άνθρωπος.

Ο τίτλος αυτής της ταινίας «Άνθρωπος», ευελπιστείτε να γίνει μια παρακαταθήκη για τα νέα παιδιά;

Θα ήταν τιμή μας. Εμείς θα συνεχίσουμε να κάνουμε πράξη το μήνυμα της ταινίας, θα συνεχίσουμε παρά τις δυσκολίες να δίνουμε το μήνυμά μας στα παιδιά και είμαστε αισιόδοξοι ότι θα έρθει ένα καλύτερο αύριο, με περισσότερους Ανθρώπους. Η τέχνη είναι ένας τρόπος να γιορτάζει ο άνθρωπος την ζωή. Αυτή είναι η παρακαταθήκη μας.

Συνέντευξη στην Ανθή Ροδοπούλου 

rodanthi.pelop@gmail.com

Όλες οι ειδήσεις άμεσα μέσα από το Google News. Κάντε κλικ εδώ και κάντε εγγραφή

Άμεση ενημέρωση με όλες τις ειδήσεις τώρα και μέσω WhatsApp - Δες εδω