Ροδία Καραμπελιά: «Το μυαλό είναι η δύναμη της γυναίκας»

«Η αξία του να είσαι εσύ αυτή που βοηθάς ένα παιδί να πει τις πρώτες του λέξεις, δεν μετριέται» λέει στην «Π» η Ροδία Καραμπελιά.

Η προσφορά στον συνάνθρωπο είναι ο δρόμος πάνω στον οποίο βαδίζει απ’ όταν επέλεξε τις σπουδές της έως σήμερα -είναι τρόπος ζωής γι’ αυτήν. Δυναμική, δραστήρια και οργανωτική, η Ροδία Καραμπελιά λογοθεραπεύτρια, νυν πρόεδρος της Κοινωφελούς Επιχείρησης Δήμου Δυμαίων, σύζυγος και μητέρα, θέτει στόχους, έχει όραμα για τον τόπο της και δουλεύει σκληρά για την υλοποίησή του.

ΚαραμπελιάΕντονες μνήμες από τα παιδικά σας χρόνια;
Τα παιδικά μου χρόνια τα πέρασα στην Κάτω Αχαΐα. Είμαι το τρίτο παιδί της οικογένειας και κατά κοινή ομολογία το πιο πεισματάρικο. Τα παιδικά μου χρόνια είναι γεμάτα παιχνίδι σε αλάνες με φίλους και ξεγνοιασιά.

Επιλέξατε τις σπουδές Λογοθεραπείας επειδή..;
Η αλήθεια είναι ότι το επάγγελμα του λογοθεραπευτή δεν ήταν διαδεδομένο όταν έδωσα εγώ πανελλήνιες αλλά και μόνο ότι είναι ένα ανθρωπιστικό επάγγελμα προσφοράς στον συνάνθρωπο, μου κέντρισε από την πρώτη στιγμή το ενδιαφέρον και το έθεσα ως στόχο. Τον οποίο πέτυχα με πρωτιά κατά την εισαγωγή μου στο τμήμα Λογογοθεραπείας.

 

Και το 2006 ήρθε το «λόγου διάπλασις». Θα μας πείτε;
Ναι το 2006 άνοιξα το πρώτο μου γραφείο λογοθεραπείας στο Αργοστόλι Κεφαλονιάς αφού βρέθηκα εκεί λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων του συζύγου μου. Ενα γραφείο με επιτυχημένη πορεία που μετατράπηκε σε κέντρο ειδικών θεραπειών. Το 2013 γύρισα μόνιμα στην Κάτω Αχαΐα, όπου άνοιξα το δεύτερο κέντρο εκεί και το 2019 ένα ακόμα στις Ιτιές Πατρών. Από το 2019 περιόρισα τη δουλειά μου σε Κάτω Αχαΐα και Πάτρα. Τα κέντρα ειδικών θεραπειών «λόγου διάπλασις» είναι τα παιδιά της καρδιάς μου. Μέσα από αυτά έχω τη χαρά να βιώνω  επιτυχίες και συγκινήσεις.

Τι αγαπάτε, τι σας δυσκολεύει, τι σας ανταμείβει στη δουλειά σας;
Αγαπάω τους δικούς μου ανθρώπους και λειτουργώ με το συναίσθημα. Γι’ αυτό και έχω επιλέξει την προσφορά να είναι μέρος της δουλειάς μου αλλά και ο τρόπος ζωής μου. Η αξία του να είσαι εσύ αυτή που βοηθάς ένα παιδί να πει τις πρώτες του λέξεις, δεν μετριέται. Οπως και δεν μετριέται η χαρά, όταν βοηθάς έναν συνάνθρωπο και ξέρεις ότι κάτι που σε κάποιον είναι άχρηστο εσύ κατάφερες να το δώσεις σε κάποιον που το έχει ανάγκη.

Εδώ και 4 μέρες είστε πρόεδρος της ΚΕΔΔΥ. Συναισθήματα/σκέψεις;
Ο δήμαρχος Δυτικής Αχαΐας με τίμησε με την πρότασή του να αναλάβω την προεδρία της ΚΕΔΔΥ και αυτό είναι κάτι που με χαροποίησε πολύ και γι’ αυτό και δέχθηκα. Εκτός του ότι νιώθω πως από αυτή τη θέση μπορώ να προσφέρω τους συμπολίτες μου που έχουν ανάγκη, είμαι χαρούμενη γιατί έγινα μέλος μια ομάδας νέων ανθρώπων με όραμα και όρεξη για τον τόπο μας.

Εκτός από πρόεδρος του Συλλόγου Κ. Αχαΐας «Πάλεια», είστε και αντιπρόεδρος της Ενωσης Γυναικών «Δυμαρίστη». Τι θα λέγατε για τη θέση της γυναίκας σήμερα, που από τη μια κατακτά «κορυφές» και
από την άλλη γίνεται θύμα κακοποίησης και όχι μόνο;
Η γυναίκα πραγματικά έχει κατακτήσει πολλές κορυφές με πολλές δυσκολίες, αν και ακόμα έχει πολλά να διεκδικήσει και να εδραιώσει τη θέση της μέσα στην κοινωνία μας. Προσωπικά ποτέ δεν έχω νιώσει να αδικούμαι λόγω του φύλου μου, ίσως γιατί έχω έναν δυναμικό και διεκδικητικό χαρακτήρα. Η γυναίκα δεν είναι αδύναμη, η δύναμή της είναι το μυαλό της. Είναι τραγικό να γίνεται έρμαιο στα χέρια κάποιων.

Με τον συνδυασμό επαγγελματικών, οικογενειακών υποχρεώσεων και δραστηριοτήτων, πώς τα βγάζετε πέρα; Υπάρχουν φορές που σηκώνετε τα χέρια ψηλά;
Είναι πραγματικά δύσκολο να δουλεύεις και παράλληλα να είσαι μητέρα και σύζυγος. Εννοείται ότι η επαγγελματική μου δραστηριότητα ως λογοθεραπεύτρια θα συνεχίσει πάρα τα νέα μου καθήκοντα. Οπότε, όπως καταλαβαίνετε, ο χρόνος πρέπει να οργανώνεται σωστά. Είμαι αρκετά οργανωτικό άτομο και θέλω να πιστεύω όλα θα πάνε καλά. Δεν έχω μάθει να σηκώνω τα χέρια ψηλά. Τα μανίκια συνήθως σηκώνω και δουλεύω ακόμα πιο σκληρά. Αλλά πραγματικά αποζητώ τις στιγμές χαλάρωσης με την οικογένειά μου. Είναι κάτι που με γεμίζει και με ξεκουράζει.

Τα «ζόρικα» με τι τα πολεμάτε;
Τα «ζόρικα» έχω μάθει να τα μοιράζομαι. Ενα βάρος, αν το μοιραστείς, μικραίνει. Είμαι τυχερή γιατί μεγάλωσα σε μια οικογένεια, όπου όλοι είμαστε δεμένοι σαν γροθιά, έχω καλούς φίλους και έτσι πάντα έχω κάποιον δίπλα μου. Ξέρετε ότι όσο δυναμικός και αν είναι ένας άνθρωπος έχει ανάγκη το χέρι που θα τον κρατήσει για να πάει παρακάτω. Το χέρι αυτό, στη δικιά μου περίπτωση, ακούει στο όνομα Κώστας Λεβιδιώτης και είναι ο σύζυγός μου.

Στόχοι/όνειρά σας;
Η αλήθεια είναι ότι μου αρέσει να βάζω στόχους και να δημιουργώ προκλήσεις για να βλέπω πού μπορώ να φτάσω. Στόχος είναι από τη νέα μου θέση να κάνω αυτό που ξέρω καλά και με γεμίζει: Να βοηθάω. Θα δουλέψω σκληρά για τους ανθρώπους της Δυτικής Αχαΐας. Ζούμε σε έναν ευλογημένο τόπο που θέλει όλοι μαζί να δουλέψουμε για να τον κάνουμε ομορφότερο.