Στηρίζω ανεπιφύλακτα Ν. Ανδρουλάκη

Ο Γιώργος Καρβουνιάρης είναι δημοσιογράφος-γγ Ενωσης Συντακτών-υπ. βουλευτής Αχαΐας ΠΑΣΟΚ.

Το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε διαδικασία εσωκομματικών εκλογών ανάδειξης προέδρου, με ένα βασικό ζητούμενο: Χρειαζόμαστε ηγεσία, που να μπορέσει να μας θέσει σε τροχιά εξουσίας, σε δυναμική και ποσοστά αντίστοιχα με του 2009 και νωρίτερα.

Δεν νομίζω ότι υπάρχει μέλος, φίλος ή στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, που να μη θέλει κάτι τέτοιο. Βέβαια, μια δεκαπενταετία το κόμμα μας φλέρταρε ακόμα και με την εξαφάνιση.

Την ίδια στιγμή ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ, κρυβόταν στο περιθώριο της πολιτικής κονίστρας, οι σημαίες κρύφτηκαν στα μπαούλα και αντιμετωπιζόμασταν ως πιθανό συμπλήρωμα κάποιου «ισχυρού» κόμματος για κυβερνητική συνεργασία.

Με πρωτοβουλίες της Φώφης Γεννηματά, ξεπεράσαμε τον κίνδυνο του πολιτικού θανάτου και υπό την ηγεσία του Νίκου Ανδρουλάκη βρεθήκαμε σε διψήφια ποσοστά, με ανοδική πορεία.

Οι σημαίες βγήκαν από τα σεντούκια και υψώθηκαν περήφανα. Σταμάτησαν όλοι να μας βλέπουν ως είδος μουσειακής πολιτικής και ξανασυστηθήκαμε στην κοινωνία ανοίγοντας και πάλι γραφεία σε όλη τη χώρα με φρεσκάδα πολιτικού λόγου και ουσίας, με αξίες τις Σοσιαλδημοκρατίας, κοντά στον πολίτη, εκλαϊκεύοντας προτάσεις για λύσεις στα αδιέξοδα και φιλοδοξούσε να βγει από το τέλμα και να βρει πάλι ελπίδα.

Να επιστρέψουμε όμως στο αρχικό δίλημμα που μας οδήγησε στην εκλογική διαδικασία. Χρειαζόμαστε ηγεσία, που θα μπορέσει να συσπειρώσει τον προοδευτικό κόσμο και να νικήσει τη ΝΔ; Φυσικά ναι! Ποιος ή ποια μπορεί καλύτερα κάτι τέτοιο;

Σημασία δεν έχει ποιος πιστεύει ο κάθε σύντροφος ή φίλος, αλλά η πραγματικότητα. Στην πράξη είδαμε ότι αυτό το έκανε ο Ν. Ανδρουλάκης.

Ξεπερνώντας την καλοπληρωμένη προπαγάνδα της ΝΔ… «αυτός δεν κάνει» ας δούμε το παράδειγμα του σκανδάλου των υποκλοπών. Μέχρι τώρα κυρίαρχη αντίληψη ήταν ότι δεν ωφελούσε, πολιτικά, τον Ανδρουλάκη, παρότι θύμα του.

Τώρα το σκάνδαλο είναι στο πεδίο σύγκλισης προοδευτικών κομμάτων κατά της κυβέρνησης. Με πρωτοβουλία του, συνεχίζει να δίνει αγώνα απέναντι σε «θεούς και δαίμονες» για το Κράτος Δικαίου και κατάφερε να συσπειρώσει τις πολιτικές δυνάμεις, που κάποτε λοιδορούσαν το εγχείρημα.

Σε πρώτη φάση ο πρόεδρος είχε αναγκάσει τον πρωθυπουργό να ζητήσει συγγνώμη και να αποπέμψει συνεργάτες του. Τώρα, συσπείρωσε την αντιπολίτευση απέναντι σε μια κυβέρνηση, της συγκάλυψης και της απόλυτης αδιαφάνειας στο δημόσιο βίο.

Το ίδιο είχε κάνει ο Ν. Ανδρουλάκης με τη «μονταζιέρα» συγκάλυψης του εγκλήματος των Τεμπών. Η πρόταση μομφής προκάλεσε τραύματα στην κυβέρνηση που υποχρέωσε τον πρωθυπουργό να «ακρωτηριάσει» σημαντικότατα στελέχη του.

Το ΠΑΣΟΚ έχει ανάγκη ηγεσίας, που θα οδηγήσει σε μια νέα εποχή και θα ξανά-ηγηθεί του προοδευτικού κόσμου.

Κι ασχέτως υποθέσεων, θεωριών κι ευχολογίων, ο μόνος που έχει αποδείξει, πολύ περισσότερες από μία φορά, πως μπορεί να το κάνει είναι ο Ν. Ανδρουλάκης. Είναι ακριβώς αυτό που ζητούν οι σύντροφοι. Και αυτό αποδεικνύεται στην πράξη.

Για το λόγο αυτό στηρίζω ανεπιφύλακτα τον πρόεδρο, Νίκο Ανδρουλάκη.