«Τις πταίει» πιο πολύ; Η κοινωνία ή η πολιτεία;

«Τις πταίει» πιο πολύ; Η κοινωνία ή η πολιτεία;
Aπό λοκντάουν σε λοκντάουν… Η διαβάθμιση αλλάζει. Αλλοτε σφίγγουν τα λουριά, όπως τώρα, άλλοτε χαλαρώνουν, όπως τον επόμενο μήνα (έτσι ελπίζουμε…).
Αυτό που μένει ατόφιο σε κάθε περίπτωση είναι οι εικόνες ενός «απέραντου πάρκου αναψυχής» σχεδόν σε όλη την Ελλάδα, ειδικά στα σαββατοκύριακα.
Ο κόσμος δεν μπορεί πλέον να μένει εγκλωβισμένος στο σπίτι του και να τηρεί με ευλάβεια τα «στρατιωτικά» ωράρια του λοκντάουν. Και η Πολιτεία εξακολουθεί να μιλάει για «ανεύθυνους πολίτες», για «πολίτες που δεν καταλαβαίνουν από λόγια…».
Το ερώτημα:
-Τελικά, φταίει ο πολίτης; Γεμίσαμε ξαφνικά από ανεύθυνους και αναίσθητους πολίτες; Ή μήπως φταίνε και οι παλινωδίες της Πολιτείας;
-Μήπως έπασχε και εξακολουθεί να πάσχει η επικοινωνιακή πολιτική και γι’ αυτό δεν περνάει πλέον με τίποτα στον κόσμο το μήνυμα Πολιτείας και γιατρών;
-Ή μήπως η ακολουθούμενη πολιτική των διαδοχικών απαγορεύσεων είναι εξ αρχής σε λάθος κατεύθυνση και λάθος στόχευση και γι’ αυτό αποδεικνύεται τόσο ευάλωτη; Μήπως, δηλαδή, πιάνουμε το πρόβλημα απ’ το τέλος του κι όχι απ’ την αρχή του;

Στέλιος Λουκίδης: «Δεν βλέπει αποτέλεσμα…»
«Βρισκόμαστε ένα χρόνο μετά την έναρξη της πανδημίας και είμαστε σε ένα κοινωνικό και υγειονομικό σταυροδρόμι που πραγματικά δεν ξέρουμε ποιος δρόμος μας οδηγεί στη λύση.
Υγειονομικά το σύστημα υγείας δέχεται πίεση σε επίπεδο κλινικών και ΜΕΘ με προσδοκία μείωσης των εισαγωγών. Εισαγωγές που χρειάζονται τουλάχιστο 7-10 μέρες για να ολοκληρωθούν στις καλύτερες των περιπτώσεων. Αυτό σημαίνει δυσκολία στην εξεύρεση κρεβατιών σε άμεσο χρόνο. Κοινωνικά βρισκόμαστε σε ένα παρατεταμένο lockdown που έχει κουράσει τη κοινωνία. Δεν το εφαρμόζει, ίσως σαν αντίδραση απέναντι σε ό,τι ζει τον τελευταίο χρόνο. Δεν το αποδέχεται πλέον διότι θεωρεί ότι δεν την εξυπηρετεί και δεν της δείχνει το αποτέλεσμα για το οποίο αποφασίστηκε.
Πίσω από όλα αυτά υπάρχει ο εμβολιασμός που αποτελεί τη μοναδική ελπίδα για το τείχος ανοσίας. Και εδώ όμως η ευρωπαϊκή πολιτική φάνηκε σαν να περίμενε κάτι άλλο στο θεραπευτικό τομέα και αγνόησε το σχέδιο του εμβολιασμού, με αποτέλεσμα να υπάρχει μεγαλύτερη ζήτηση από την προσφορά.
Στο σταυροδρόμι συνήθως έχεις επιλέξει προς τα πού θέλεις να πας. Οταν όμως καθυστερείς, συνήθως περνάνε όλοι οι υπόλοιποι κι εσύ μένεις πίσω περιμένοντας…».

* Ο Στέλιος Λουκίδης είναι καθηγητής της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και πρόεδρος της Ελληνικής Πνευμονολογικής Εταιρείας (ΕΠΕ)
Κωνσταντίνος Φαρσαλινός: «Μη ρεαλιστικές προσδοκίες…»
«Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι η διαχείριση της πανδημίας, σχεδόν από την έναρξή της, χαρακτηρίζεται από πλήρη αποτυχία στην επικοινωνία για την υγεία. Η στρατηγική βασίστηκε στην τρομοκρατία και τον εκφοβισμό, με δηλώσεις εντυπωσιασμού, όπως «αόρατος εχθρός», «πόλεμος» και «οι επόμενες 2 εβδομάδες είναι κρίσιμες», διότι αυτό θεωρήθηκε ως η ενδεδειγμένη προσέγγιση για τη συμμόρφωση του πληθυσμού απέναντι σε μέτρα περισσότερο σχετιζόμενα με τη δημόσια τάξη παρά με τη δημόσια υγεία. Δυστυχώς, όμως, τα μέτρα αυτά δεν μπορούσαν συστηματικά και βιώσιμα να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα. Ως αποτέλεσμα, η κοινωνία απογοητεύτηκε και κουράστηκε να στερείται ελευθερίες. Ακόμη σημαντικότερο, επιβλήθηκαν αναξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης για πολλούς συμπολίτες μας, με στέρηση ακόμη και του δικαιώματος στην εργασία. Ταυτόχρονα, συνεχίζουμε και σήμερα να παρατηρούμε εργαλειοποίηση και μη-ρεαλιστικές προσδοκίες για μέτρα όπως η χρήση μάσκας και η κοινωνική αποστασιοποίηση, με την τελευταία να ποινικοποιεί πλέον ακόμη και τη σωματική άσκηση σε ανοιχτούς χώρους, σε βάρος της υγείας. Η κόπωση από την πανδημία είναι φαινόμενο που επισημαίνει και ο ΠΟΥ, και πολύ φοβάμαι ότι κάνουμε τα αντίθετα από όσα πρέπει για να το αντιμετωπίσουμε, χωρίς να μαθαίνουμε από τα λάθη μας. Οι αντιδράσεις της κοινωνίας είναι αναμενόμενες, και θα ενταθούν περαιτέρω».
* Ο Κωνσταντίνος Φαρσαλινός είναι ιατρός και ερευνητής στη Σχολή Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής
Γιάννης Τούντας: «Μέτρα σε λάθος χρόνο»
«Η πολιτεία αυστηροποιεί τα εκάστοτε μέτρα όταν πιέζεται επικίνδυνα το νοσοκομειακό σύστημα. Η πίεση όμως αυτή ασκείται όταν έχει προηγηθεί έξαρση του επιδημικού κύματος, όπως συνέβη τον Ιανουάριο λόγω Γιορτών, ανοίγματος σχολείων και λιανεμπορίου. Η στρατηγική αυτή δεν αποδίδει τα αναμενόμενα αποτελέσματα ούτε για την υγεία, αλλά ούτε για την οικονομία. Αφήνει την επιδημία να εξαπλώνεται, καθιστά δυσχερέστερο τον έλεγχό της και προκαλεί στους πολίτες κόπωση και αμφισβήτηση των μέτρων, γεγονός που μειώνει την αναγκαία συμμόρφωση. Τα μέτρα δεν πρέπει να ακολουθούν την εξέλιξη της επιδημίας, αλλά να λαμβάνονται εγκαίρως ώστε να περιορίζουν την εξάπλωσή της, αποφεύγοντας έτσι την επαναλαμβανόμενη λήψη αυστηρών μέτρων».

* Ο Γιάννης Τούντας είναι καθηγητής Κοινωνικής και Προληπτικής Ιατρικής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, διευθυντής του Κέντρου Μελετών Υπηρεσιών Υγείας του Εργαστηρίου Υγιεινής, Επιδημιολογίας και Ιατρικής Στατιστικής του ΕΚΠΑ
Πάνος Αλεξόπουλος: «Μετριοπάθεια και υπομονή»
«Προκειμένου να αντιμετωπιστεί η υγειονομική κρίση, περιοριστικά μέτρα επιλέγονται, τροποποιούνται, εμπλουτίζονται ή απλοποιούνται ανάλογα με την πίεση που υφίσταται το ΕΣΥ. Η αγορά καθηλωμένη. Η εκπαίδευση συρρικνωμένη στην οθόνη των υπολογιστών. Κόπωση, ακινησία, ασφυξία, αδιέξοδα. Εν τω μεταξύ η συνεχής για ένα χρόνο έκθεση σε ένα μονοσήμαντο μήνυμα («τήρησε τα μέτρα, πρόσεχε, τήρησε τα μέτρα») οδηγεί αναπόφευκτα-με όρους βιολογίας και ψυχολογίας- στην απευαισθητοποίηση του δέκτη του μηνύματος… Στη γενικευμένη απείθεια που παρατηρείται συμβάλλει και μια (ψευδ-)αίσθηση μεγαλύτερης ασφάλειας λόγω των επιτυχιών των υγειονομικών στην αντιμετώπιση των λοιμώξεων που προκαλεί ο ιός αλλά και το εμβολιαστικό πρόγραμμα που προχωράει.
Ο Dostoevsky ορίζει τον άνθρωπο ως την ύπαρξη που εξοικειώνεται τελικά με τα πάντα. Εξοικειωθήκαμε με την πανδημία. Ας μην αναζητούμε αποδιοπομπαίους τράγους και ενόχους για την παρατηρούμενη απείθεια. Δεν πας εύκολα ενάντια στην αυθόρμητη (φυσική) πορεία των πραγμάτων. Μόνα εφόδια τούτη την ώρα, η μετριοπάθεια και η υπομονή, που είναι αρετές και δεν επιβάλλονται».

* Ο Δρ Πάνος Αλεξόπουλος είναι επίκουρος καθηγητής Ψυχιατρικής του Πανεπιστημίου Πατρών
ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΒΕΡΓΑΝΕΛΑΚΗ

Όλες οι ειδήσεις άμεσα μέσα από το Google News. Κάντε κλικ εδώ και κάντε εγγραφή


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ