Πράγματι όταν ο διχασμός και η ανάδειξη ενόχου γίνεται αυτοσκοπός μοιραία μετατρέπεται σε ποταμό λάσπης που παρασύρει τα πάντα.
Οποιος έχει καταφέρει ακόμα να διατηρεί καθαρό το μυαλό του και να έχει την ψυχική δύναμη να καθαρίσει τη λάσπη μπορεί να δει με καθαρό βλέμμα αυτό που πραγματικά ισχύει. Οι άλλοι απλώς αφήνονται και παρασύρονται από τη ροή που διαμόρφωσαν κάποιοι μόνον και μόνον επειδή πρέπει να κάνουν αντιπολίτευση.
Η Κυβέρνηση έκανε και κάνει λάθη στον χειρισμό της πανδημίας. Το αν αυτά θα μπορούσε να τα αποφύγει, και σε πιο βαθμό, είναι θέμα προς συζήτηση. Απλώς είναι χρήσιμο να μην ξεχνάμε ότι απέναντί μας έχουμε έναν άγνωστο εχθρό που κανείς δεν μπορεί να προβλέψει την επόμενη κίνησή του.
Το πρώτο πανδημικό κύμα και η παγκόσμια αναγνώριση για την άριστη διαχείριση εκ μέρους της Κυβέρνησης, δεν άφησε περιθώρια στην αντιπολίτευση και ειδικότερα στον ΣΥΡΙΖΑ να παίξει το αντιπολιτευτικό χαρτί που θα ήθελε.
Τώρα επανήλθε. Επενδύοντας κυρίως στην κούραση και τον φόβο των πολιτών, στην οικονομική εξουθένωση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και του κόσμου της εστίασης και αναψυχής και γενικότερα όλων των επαγγελματικών κλάδων που οδηγήθηκαν σε αναστολή του εργασιακού τους κύκλου, τεχνηέντως σπέρνει αμφιβολίες όχι μόνον για την Κυβέρνηση - κάτι που ήταν αναμενόμενο- αλλά και για την επιστημονική μας κοινότητα που από την πρώτη στιγμή της ανατέθηκε ο σχεδιασμός αντιμετώπισης της πρωτόγνωρης αυτής πανδημικής κρίσης.
Ολο και πληθαίνουν γύρω μας οι φωνές αμφισβήτησης των επιστημόνων που μέχρι χθες τους είχαμε τυφλή εμπιστοσύνη.
Κι αυτό δυστυχώς συμβαίνει την πιο κρίσιμη στιγμή. Τη στιγμή που έχουμε ανάγκη περισσότερο από ποτέ να εμπιστευτούμε και να υιοθετήσουμε τον λόγο των ειδικών.
Η ψυχική κούραση όμως, που είναι φυσιολογικό να έχει επέλθει από τη μακρά περίοδο των απαγορεύσεων οδηγεί στην υιοθέτηση των αντιπολιτευτικών φωνών που χρεώνουν διαρκή λάθη στην Κυβέρνηση. Ακόμα κι αν αυτές βάζουν στο κάδρο των ευθυνών και τον επιστημονικό κόσμο.
Η κοινωνία που βρίσκονταν ήδη σε σύγχυση δεν ήθελε και πολύ να αφήσει τον καρπό της αμφισβήτησης να φυτρώσει και να απλώσει ζιζάνια που πνίγουν την προσπάθεια αναχαίτισης του εχθρού.
Η μάχη είναι πολύ δύσκολη και ίσως βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή στο κρισιμότερο σημείο της. Αυτό σημαίνει ότι ο διχασμός και τα εσωτερικά μέτωπα θα πρέπει να υποχωρήσουν. Χώρος και χρόνος για να κερδίσει η αντιπολίτευση πολιτικά οφέλη θα υπάρξουν. Η παρούσα όμως κρισιμότατη στιγμή δεν προσφέρεται για ανούσιο και επικίνδυνο εσωτερικό πόλεμο. Το καλύτερο που έχει να κάνει, εάν δεν θέλει να βοηθήσει σε αυτή τη μάχη και να χρησιμοποιήσει τα όπλα της για το καλό του λαού όπως επισημαίνει, να μείνει στα μετόπισθεν να βγάλει το μπλοκάκι της και να σχεδιάζει την αντιπολιτευτική της τακτική για την περίοδο που θα βγούμε στο ξέφωτο.
Η αντιπολιτευτική φωνή, που υπαγορεύει το ίδιο μας το πολίτευμα, είναι απαραίτητη και αναγκαία για τον τόπο μας, αρκεί όμως να είναι τεκμηριωμένη, εποικοδομητική και ουσιαστική.