Η βία μεταξύ ανηλίκων αποτελεί σοβαρή πρόκληση για την κοινωνία
Ο Αντώνιος Καλέντζης είναι ψυχολόγος-διοικητικό μέλος τμήματος Πολιτικής Ψυχολογίας Βρετανικού Συλλόγου Ψυχολόγων.
Το περιστατικό βίας μεταξύ ανηλίκων στην Πάτρα, όπου 12χρονος γρονθοκόπησε 14χρονο συμμαθητή του, είναι ανησυχητικό, όχι μόνο για την επιθετικότητα, αλλά και για το γενικότερο πλαίσιο μέσα στο οποίο σημειώθηκε.
Οι βίαιες συμπεριφορές στους ανηλίκους αντικατοπτρίζουν κοινωνικές, πολιτισμικές και πολιτικές ανισορροπίες, που επηρεάζουν τις νέες γενιές. Αν αυτά τα φαινόμενα δεν αντιμετωπιστούν, συστηματικά, θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μια κοινωνία με ενίσχυση της βίας και αποξένωσης, στο μέλλον.
Από ψυχολογικής πλευράς, η βία μεταξύ ανηλίκων συνδέεται με διάφορους παράγοντες:
> Ανεπαρκής συναισθηματική ρύθμιση-Τα παιδιά δεν έχουν αναπτύξει, πλήρως, δεξιότητες διαχείρισης των συναισθημάτων τους, όπως θυμό και απογοήτευση. Η έλλειψη μπορεί να οδηγήσει σε βίαιες αντιδράσεις.
> Επιρροή συνομηλίκων και μέσων κοινωνικής δικτύωσης-Τα παιδιά βρίσκονται συνεχώς σε αλληλεπίδραση με συνομηλίκους τους, ενώ τα social media προωθούν εικόνες βίας ή εκφοβισμού. Η καταγραφή του περιστατικού από συμμαθητές του δράστη είναι ένδειξη πίεσης για «συμμετοχή» ή αποδοχή μέσα από βίαιη συμπεριφορά.
> Ελλειψη υποστηρικτικού κοινωνικού περιβάλλοντος-Οι οικογενειακές και κοινωνικές δομές, συχνά, δεν παρέχουν το αναγκαίο περιβάλλον για καλλιέργεια ενσυναίσθησης και κοινωνικής συνείδησης. Η απομόνωση ή η αδυναμία του σχολικού συστήματος να αναγνωρίσει σημάδια κινδύνου είναι επιβαρυντικοί παράγοντες.
Η επανάληψη τέτοιων περιστατικών μπορεί να έχει σοβαρές επιπτώσεις στο κοινωνικό μέλλον μας. Εάν δεν αντιμετωπιστεί η βία μεταξύ ανηλίκων, με ολοκληρωμένες παρεμβάσεις, υπάρχει κίνδυνος ενίσχυσης κοινωνικών ανισοτήτων, αποξένωσης και αύξησης της εγκληματικότητας.
> Αυξημένη κοινωνική απομόνωση-Οι νέοι που εμπλέκονται σε βία, είτε ως θύματα είτε ως θύτες, συχνά απομονώνονται, οδηγώντας σε έλλειψη εμπιστοσύνης προς τους άλλους και τους θεσμούς.
> Κανονικοποίηση της βίας-Αν η βία αρχίσει να γίνεται αποδεκτή, ως «φυσιολογική» αντίδραση σε καθημερινές καταστάσεις, οι επόμενες γενιές θα είναι πιο ανεκτικές. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένα ποσοστά ενδοοικογενειακής βίας, σχολικού εκφοβισμού και αντικοινωνικής συμπεριφοράς.
> Αποδυνάμωση του κοινωνικού ιστού-Η συνεχής εκδήλωση βίας στους νέους μπορεί να υπονομεύσει την κοινωνική συνοχή, δημιουργώντας ομάδες, που ζουν με φόβο και αποξένωση, με μειωμένη συμμετοχή στην κοινωνία και στους θεσμούς της.
Για να αποτρέψουμε την επιδείνωση αυτών των φαινομένων χρειάζονται στοχευμένες πολιτικές, που θα επηρεάσουν θετικά τη συμπεριφορά των παιδιών και το περιβάλλον τους. Εδώ είναι μερικές προτάσεις:
1. Ενίσχυση της Ψυχολογικής Στήριξης στα Σχολεία. Τα σχολεία πρέπει να διαθέτουν επαγγελματίες Ψυχικής Υγείας, που θα εντοπίζουν και θα διαχειρίζονται έγκαιρα τις συναισθηματικές και ψυχολογικές δυσκολίες των μαθητών. Οι ψυχολόγοι αυτοί μπορούν να οργανώσουν ατομικές συνεδρίες και ομάδες για την καλλιέργεια συναισθηματικής νοημοσύνης και την ενίσχυση της ενσυναίσθησης.
2. Συστηματική Εκπαίδευση για τη Διαχείριση Συγκρούσεων. Η εκπαίδευση στην επίλυση συγκρούσεων θα πρέπει να είναι αναπόσπαστο μέρος της σχολικής ζωής.
Τα παιδιά πρέπει να μαθαίνουν πώς να εκφράζουν τα συναισθήματά τους και να λύνουν τις διαφορές τους χωρίς να καταφεύγουν στη βία. Αυτή η εκπαίδευση μπορεί να γίνεται μέσα από βιωματικά προγράμματα και διαδραστικές δραστηριότητες, που προωθούν τη συνεργασία και τη συνεννόηση.
3. Καμπάνιες Ευαισθητοποίησης Γονέων και Κηδεμόνων. Οι γονείς χρειάζονται καθοδήγηση για το πώς να εντοπίζουν και να διαχειρίζονται τα πρώιμα σημάδια επιθετικότητας στα παιδιά τους. Πολιτικές που υποστηρίζουν γονεϊκά σεμινάρια και συμβουλευτική θα βοηθήσουν τις οικογένειες να δημιουργήσουν ένα σταθερό και υποστηρικτικό περιβάλλον στο σπίτι.
4. Νομοθετικές Πρωτοβουλίες για τον Ελεγχο της Κουλτούρας της Βίας στα Social Media. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν επιδεινώσει την κανονικοποίηση της βίας, προσφέροντας πλατφόρμες για καταγραφή και διάδοση επιθετικών πράξεων. Χρειάζεται πιο αυστηρή ρύθμιση και εκπαίδευση των νέων σχετικά με τη χρήση αυτών των μέσων, καθώς και δημιουργία προγραμμάτων ψηφιακής παιδείας που θα διδάσκουν υπεύθυνη χρήση της τεχνολογίας.
5. Σχολικές και Κοινοτικές Παρεμβάσεις για την Ενίσχυση της Κοινωνικής Συνοχής. Τα σχολεία μπορούν να γίνουν κέντρα κοινωνικής ενδυνάμωσης, ενισχύοντας τις αξίες της συνεργασίας, της κοινότητας και της αλληλεγγύης. Μέσα από ομαδικές δραστηριότητες, εθελοντικές δράσεις και κοινωνικά προγράμματα, οι μαθητές μπορούν να αναπτύξουν ισχυρούς δεσμούς με τους συνομηλίκους τους, καλλιεργώντας ένα περιβάλλον που αποτρέπει τη βία.
Συμπέρασμα
Η βία μεταξύ ανηλίκων αποτελεί μια σοβαρή πρόκληση για την κοινωνία μας και απαιτεί μια πολυεπίπεδη προσέγγιση που συνδυάζει ψυχολογική στήριξη, εκπαιδευτική πολιτική και κοινωνική παρέμβαση. Με τις κατάλληλες πολιτικές που επικεντρώνονται στην πρόληψη και την ενίσχυση της ψυχοκοινωνικής ευημερίας των νέων, μπορούμε να αποτρέψουμε παρόμοια περιστατικά στο μέλλον και να διασφαλίσουμε ότι η επόμενη γενιά θα μεγαλώσει σε ένα ασφαλέστερο και πιο υποστηρικτικό περιβάλλον.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
