Η Ρωσία συμφωνεί για ειρήνη με την Ουκρανία αλλά όχι σε όλα – Σε τι λέει «ναι» ο Πούτιν
Ο Πούτιν δείχνει έτοιμος να συνεχίσει τον πόλεμο και πιθανότατα να είναι και έτοιμος να το πράξει, καθώς οι ΗΠΑ εδώ και μήνες του έχουν δώσει και χώρο και χρόνο να οργανωθεί κατάλληλα.
Οι Ουκρανοί και Ευρωπαίοι αξιωματούχοι πήραν μια ανάσα όταν κατάφεραν να «μαλακώσουν» – όχι δραματικά η αλήθεια είναι – την ξαφνική, φιλορωσική πρόταση του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ για το τέλος του σχεδόν τετραετούς πολέμου.
Όμως, η ανακούφιση κράτησε λίγο. Στο βάθος, προβάλλει το πραγματικό ερώτημα – τι είναι διατεθειμένος να δεχθεί ο ίδιος Βλαντίμιρ Πούτιν. Από την απάντηση σε αυτό θα κριθεί αν η διπλωματική έκρηξη των τελευταίων ημερών έχει πιθανότητες ή αν πρόκειται για ακόμη έναν κύκλο σε μία διαδικασία που από την ημέρα που ο Τραμπ ανέλαβε τα καθήκοντά του μοιάζει με «καρουζέλ»…
Η Μόσχα βλέπει χρόνο – όχι πίεση
Ο Πούτιν δείχνει έτοιμος να συνεχίσει τον πόλεμο και πιθανότατα να είναι και έτοιμος να το πράξει, καθώς οι ΗΠΑ εδώ και μήνες του έχουν δώσει και χώρο και χρόνο να οργανωθεί κατάλληλα.
Παρά τις βαριές απώλειες και την οικονομική φθορά, πιστεύει ότι η Ουκρανία υποχωρεί. Χάνει έδαφος. Μπλέκεται σε σκάνδαλα. Ψάχνει στρατιώτες και πόρους.
Και βλέπει την αμερικανική στήριξη να φθείρεται και έχει δίκιο καθώς όλα τα παραπάνω συμβαίνουν απαιτώντας από την πλευρά του ακριβώς την ίδια – σε ορισμένες περιπτώσεις και μικρότερη – προσπάθεια. Στο Κρεμλίνο, αυτό διαβάζεται ως ευκαιρία – όχι ως απειλή.
Οι απαιτήσεις της Μόσχας
Ο Πούτιν θέλει δέσμευση ότι η Ουκρανία δεν μπαίνει στο ΝΑΤΟ. Θέλει πάγωμα της επέκτασης της Συμμαχίας περαιτέρω προς τα Ανατολικά. Θέλει περιορισμούς στη στρατιωτική ικανότητα του Κιέβου και ειδικές προστασίες για τη ρωσική γλώσσα και την Εκκλησία.
Φυσικά, θέλει ολόκληρες τις περιφέρειες Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ. Ούτε τις ουδέτερες ζώνες ούτε τα «γκρίζα» σενάρια φαίνεται να τα θεωρεί αρκετά. Για τη Μόσχα, αυτά είναι θεμελιώδη και όχι διαπραγματεύσιμα.
Η ευρωπαϊκή ενόχληση και το αμερικανικό πισωπάτημα
Το αρχικό 28 σημείων σχέδιο των ΗΠΑ περιείχε σημεία που έδιναν στη Ρωσία λόγο πάνω στην ευρωπαϊκή ασφάλεια. Οι Ευρωπαίοι αντέδρασαν άμεσα. Οι Αμερικανοί αναγκάστηκαν να τα μεταφέρουν σε άλλο τραπέζι.
Το Κίεβο πίεσε να ξεκινήσει η συζήτηση για τα σύνορα από τη γραμμή του μετώπου. Αμφισβήτησε επίσης τα προτεινόμενα όρια στη στρατιωτική του ισχύ. Όμως, η Μόσχα απέρριψε τις ευρωπαϊκές αντιπροτάσεις ως «μη παραγωγικές».
Υπονόησε ότι οποιαδήποτε απόκλιση από τη συμφωνία-πλαίσιο της Αλάσκας είναι νεκρή πριν καν φτάσει στο τραπέζι και η κατάσταση δεν μοιάζει με «τραπέζι για τις Ευχαριστίες» όπως ήθελε ο Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος μοιάζει περισσότερο να επιχειρεί να γεμίσει «κόπωση» και αδιέξοδα τους συμμάχους της Ουκρανίας και το Κίεβο παρά να απαιτήσει και να εδραιώσει μία πραγματική αρχή επίλυσης.
Τα σημεία που δεν θα δεχθεί ο Πούτιν
Ακόμη και το σχέδιο που θεωρήθηκε «φιλορωσικό» φαίνεται πως υπερβαίνει κάποια όρια του Πούτιν. Τα ανώτερα όρια για το ουκρανικό στράτευμα είναι πιο γενναιόδωρα από τις ρωσικές αξιώσεις του 2022.
Δεν περιορίζουν τον εξοπλισμό του Κιέβου και προτείνουν τη χρήση παγωμένων ρωσικών κεφαλαίων στη Δύση για την ανοικοδόμηση της Ουκρανίας. Για το Κρεμλίνο, αυτά είναι κόκκινες γραμμές. Ο Γιούρι Ουσακόφ το είπε καθαρά – «πολλά είναι αποδεκτά, αλλά όχι όλα».
Το παιχνίδι Τραμπ – Πούτιν
Ο Στιβ Γουίτκοφ επιστρέφει στη Μόσχα. Ο υπουργός Στρατού των ΗΠΑ, Ντάνιελ Ντρίσκολ, συναντά τους Ουκρανούς. Ο Πούτιν θέλει να χτίσει βαθύτερη σχέση με τον Τραμπ. Ελπίζει σε άρση κυρώσεων, οικονομικά ανοίγματα, γεωστρατηγικό κέρδος. Αλλά δεν θα παζαρέψει τους πυρήνες του πολέμου.
Η Ρωσία δέχεται πλέον ουκρανικά πλήγματα σε πετρελαϊκές και στρατιωτικές εγκαταστάσεις. Ο Τραμπ είχε απειλήσει με Tomahawk, πριν κάνει πίσω. Η Μόσχα διαβάζει και αυτό ως μοτίβο.
Το Κρεμλίνο ίσως να μην θέλει καν συμφωνία τώρα. Αν όσα συμφωνήθηκαν πίσω από κλειστές πόρτες και μακριά από τις κάμερες στην Αλάσκα τον περασμένο Αύγουστο καταλήξουν ξανά σε αδιέξοδο, η Μόσχα ελπίζει πως οι ΗΠΑ θα κόψουν τη βοήθεια προς το Κίεβο.
Μια τέτοια εξέλιξη θα μπορούσε να επιταχύνει την ουκρανική αποσύνθεση. Η αμερικανική απομάκρυνση, η οποία θα είναι δεδομένα σαν να βγάζει κάποιος τη μηχανική υποστήριξη από την πρίζα, θα πρέπει να βρει το Κίεβο με αρκετά ευρωπαϊκά όπλα και χρήμα ώστε να αντέξει τον βαρύτερο χειμώνα από την αρχή του πολέμου.
Σε αυτό το επίπεδο – και σε αυτό για να είμαστε ακριβείς – ελάχιστες είναι οι πληροφορίες και τα δεδομένα που έχουμε.
Το «καρουζέλ» της διπλωματίας
Στο τέλος, ίσως να ζούμε ξανά το ίδιο μοτίβο. Ένα ξαφνικό άνοιγμα. Μια διπλωματική φούρια. Η αίσθηση ότι κάτι κινείται. Και τελικά το καρουζέλ σταματά εκεί όπου ξεκίνησε. Ο πόλεμος συνεχίζεται. Ο Πούτιν αισθάνεται ότι έχει χρόνο.
Η Ουκρανία αισθάνεται ότι είναι διαρκώς με την πλάτη στον τοίχο και η Δύση – πιο συγκεκριμένα η Ευρώπη – εξακολουθεί να αναρωτιέται αν η επόμενη πρωτοβουλία θα είναι η ίδια με ταχεία άνοδο εξίσου γρήγορη πτώση και πάντα στάσιμη στο ίδιο σημείο όπως τα αλογάκια στα χριστουγεννιάτικα καρουζέλ που γεμίζουν τις αγορές αλλά δεν δίνουν την παραμικρή ώθηση – που λόγος για λύση – σε έναν πόλεμο που όπου κι αν καταλήξει θα έχει αλλάξει σημαντικά πέρα από την Ουκρανία και ολόκληρο τον κόσμο και όχι μονοδιάστατα.
Η «Πελοπόννησος» και το pelop.gr σε ανοιχτή γραμμή με τον Πολίτη
Η φωνή σου έχει δύναμη – στείλε παράπονα, καταγγελίες ή ιδέες για τη γειτονιά σου.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
