Εκπτώσεις αξιοπρέπειας
Του Βασίλη Μαγκλάρα, Αρθρογράφος.
Χρόνια χαμένα σε άκληρα ημερολόγια. Μήνες, που αιμορραγούν να βγάλουν τις μέρες τους στην απαλλοτρίωση της στραγγαλισμένης εργατοώρας κι’ ένας λαός απόκοτος στο μιθριδατισμό του. Κολασμένος στην περιδίνηση της πολιτικής ώσμωσης, πισωγυρίζει σε χρόνια δίσεχτα. Παραδομένος συμβιβάζεται με επιδόματα και πεπεισμένος δικαιολογεί σε συγκυρίες ή σε συμπτώματα, τα αποστεωμένα του δικαιώματα.
Απόκληροι των κοινωνικών αγώνων και των εργατικών κατακτήσεων, αποσυνδέουμε και την ελάχιστη γονιδιακή μας σύνδεση να υπερασπιστούμε τον μόχθο και τις θυσίες των προηγούμενων γενιών, αρκούμενοι στο σιτηρέσιο του υποσιτισμού μας.
Παραιτημένοι ακόμα και των ελάχιστων δικαιωμάτων, που μας προσφέρει έστω και η υπό όρους Δημοκρατία μας, δεχόμαστε τη χειραγώγησή μας από τους τηλεοπτικούς κατηχητές και επαιρόμαστε για τη φιλομάθειά μας από αυτούς. Ναι, έχοντας εκχωρήσει έναντι «τριάκοντα αργυρίων» την αντικειμενικότητα της ενημέρωσής μας στις ολιγαρχίες, είτε αρκούμεθα στη φτώχεια των προγραμμάτων τους, είτε φαντασιωνόμαστε στις Life Style εκπομπές και στα κουζίνομαγειρέματα, μήπως ικανοποιήσουμε τις ακόρεστες επιθυμίες μας.
Εχοντας την αφέλεια να «τρώμε» ανεξέλεγκτα και απροβλημάτιστα ό,τι μας σερβίρουν, ο επηρεασμός έχει πάρει διαστάσεις εθνικής ίωσης. Ετσι αδυνατούμε να καταλάβουμε τι μας συμβαίνει και ακολουθώντας έναν ανεπίτρεπτο μηρυκασμό, χανόμαστε στην αιτιολόγηση, ενώ δεν μπορούμε να βγάλουμε τον μήνα.
Η επιδραστική αιτιολόγηση που δικαιολογεί τα πάντα εις βάρος μας, είναι η ανέγκλητη καταδίκη μας, που θα μας περιορίζει εσαεί και θα αφήνει τη χώρα άθυρμα, στα χέρια των επιτήδειων πολιτικά, βέβαια πάντα, εκφραζόμενων.
Εφταιγε η οικονομική κρίση για το πετσόκομμα μισθών, συντάξεων και εργασιακών δικαιωμάτων. Κανένας πολιτικός πατερούλης δεν μπήκε στον κόπο να ενδιαφερθεί. Κανένας εισαγγελέας δεν πρόσεξε το έγκλημα εις βάρος του ανυπεράσπιστου λαού.
Κανένας δικαστής δεν πόνεσε έναν κόσμο, που βρέθηκε στην απόγνωση, όταν του κατέστρεψαν κόπους και όνειρα ζωής.
Μετά ήρθε η ενεργειακή κρίση. Εκεί που ο κόσμος πήγε ν’ ανασάνει από τη χαλάρωση της Τρόικας και να φέξει μια νέα μέρα, του ρίξανε τουφεκιά που πέρασε από Κίεβο και τον βρήκε στην απόφαση της κυβέρνησης για απολιγνιτοποίηση.
Ετσι παραδοθήκαμε άνευ όρων στις αξιώσεις των χωρών με ενεργειακά κοιτάσματα και στο όνομα της κρίσης πλέον, εκτελείτο το κάθε οικογενειακό εισόδημα και η δυνατότητα κάθε μικρομεσαίας επιχείρησης.
Αρχισε ράλι αυξήσεων στις τιμές ρεύματος, βενζίνης, πετρελαίου κι όσων προϊόντων και υπηρεσιών επηρεάζονταν από τις νέες τιμές. Δεν καταλαβαίνω τι εξυπηρετεί η χορήγηση 150 € στους 18 και 19 ετών όταν δεν έχουν προοπτική. Για ποιον λόγο περιορίζεται σε ζευγάρια κάτω των 39 ετών, τα άτοκα ή χαμηλότοκα δάνεια για σπίτι. Τι διακρίσεις είναι αυτές; Για ποιον λόγο χορηγούνται τα διάφορα Pass με εισοδηματικά κριτήρια; Στην Οικονομία δεν εισφέρουμε αναλογικά όλοι έχοντας τα ίδια δικαιώματα; Επομένως ποιος καθορίζει τις ανάγκες του κάθε πολίτη και νοικοκυριού με εισοδηματικά κριτήρια και πώς είναι βέβαιος ότι αυτά ευσταθούν στην πραγματικότητα, όταν η μεγάλη πλειοψηφία των ελευθέρων επαγγελματιών δηλώνει εισοδήματα γύρω στα 10.000€; Είναι αυτός τρόπος ανάπτυξης της Οικονομίας μας; Είναι αυτή κοινωνικά δίκαιη πολιτική ή μήπως είναι κατοχική αντιμετώπιση;
Δεν μας έφταναν τα «Πέτρινα Χρόνια» πέσαμε τώρα και στην περίοδο των Ισχνών Αγελάδων; Κατά τα άλλα παιανίζουμε την περίφημη αναβάθμιση της Οικονομίας μας από τους διάφορους «Οίκους» αξιολόγησης, ενώ ο Λαός να συντηρείται με επιδόματα; Πόσο άλλο θα ξεφτίσουμε σαν κοινωνία για να μην καταλαβαίνουμε τη διαχείριση που μας ασκούν και θυμίζει την αβελτηρία του τσοπάνου «Με τον ήλιο τα βγάζουμε–με τον ήλιο τα μπάζουμε. Τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε;». Ναι, πόσο ακόμα θα βουλιάζουμε στις διαβαθμίσεις υποτέλειας που μας κατατάσσουν, για να αντιληφθούμε ότι υπάρχει και ένα όριο εξιοπρέπειας, που δεν επιδέχεται άλλες εκπτώσεις.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
