Αγωνία για το αξιόπλοο καράβι του ΕΣΥ: Στην «Π» ο Δημήτρης Σιάγκρης που προσέφερε 35 χρόνια στη δημόσια υγεία
Στη συνείδηση της κοινωνίας μας ο γιατρός, αν και άρτια καταρτισμένος, από προσωπική επιλογή δεν έχει αποκτήσει μεγάλη περιουσία, θεωρείται επιστημονικά ανεπαρκής, είτε εκκεντρικός
Πρόσφερε στο δημόσιο σύστημα υγείας περίπου τέσσερις δεκαετίες. Τέσσερις δεκαετίες δύσκολες υπηρέτησε από τη θέση του διευθυντή Παθολογίας ΕΣΥ στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Πατρών ο Δημήτρης Σιάγκρης.
Αφορμή για την κουβέντα μας στάθηκε η πολυετής πορεία του στο ΕΣΥ, η οποία επισφραγίζετε με την έκδοση δύο σημαντικών συγγραμμάτων με τίτλους: «Θέματα Κλινικής Παθολογίας και Διαφορικής Διαγνωστικής» και «Θέματα Παθολογίας και Διαφορικής Διαγνωστικής στην κλινική πράξη».
Εκδοση η οποία ήταν καρπός της αγωνίας του για την εκπαίδευση των νέων γιατρών, διότι όπως σημειώνει, η παραγωγή καλών γιατρών έχει περάσει στη σκιά των δημοσιεύσεων και της εξασφάλισης ερευνητικών επιχορηγήσεων.
– Ποια είναι η εμπειρία σας μετά από 35 χρόνια στο Δημόσιο Σύστημα Υγείας και 26 χρόνια στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Πατρών;
Η εμπειρία μου από το Δημόσιο Σύστημα Υγείας ήταν ένα μεγάλο ταξίδι που περιλάμβανε ευχάριστες και δυσάρεστες στιγμές. Και ο αγώνας αρκετών από εμάς ήτανε να κρατήσουμε το καράβι του Εθνικού Συστήματος Υγείας όρθιο και αξιόπλοο, γιατί αν βουλιάξει αυτό, η συντριπτική πλειοψηφία του λαού δεν θα έχει «που την κεφαλήν κλίνη».
– Ποια πιστεύετε ότι είναι η μεγαλύτερη ασθένεια του συστήματος;
Η μεγαλύτερη ασθένεια του Συστήματος Υγείας, κατά τη γνώμη μου, είναι η εμπορευματοποίηση του συνταγματικά κατοχυρωμένου κοινωνικού δικαιώματος στη Δημόσια Υγεία. Αυτό δημιουργεί πολλές στρεβλώσεις, μεταξύ των οποίων και η προβληματική εκπαίδευση των γιατρών. Οπως έχει αναφέρει και ο δάσκαλός μας, καθηγητής Θεόδωρος Μουντοκαλάκης: «Τα μέλη των σύγχρονων Πανεπιστημιακών Ιατρικών Κέντρων είναι κλεισμένα στον γυάλινο πύργο τους και ασχολούνται με το πώς να δημοσιεύουν εργασίες σε περιοδικά με υψηλό συντελεστή απήχησης (impact factor) και πώς να εξασφαλίζουν μεγάλες ερευνητικές επιχορηγήσεις, προκειμένου να επιτύχουν την ανέλιξή τους στην ακαδημαϊκή ιεραρχία, ενώ παραμελούν συστηματικά την κύρια αποστολή τους, που είναι η παραγωγή γιατρών ικανών να επιλύουν αποτελεσματικά τα προβλήματα υγείας του κάθε αρρώστου της κοινότητας».
– Συγκρίνοντας το χθες με το σήμερα πιστεύετε ότι το ΕΣΥ έχει αποδυναμωθεί;
Εχει σαφώς αποδυναμωθεί. Δημόσιο Σύστημα Υγείας σημαίνει δωρεάν και σύγχρονο σύστημα, ώστε οι υπηρεσίες που λαμβάνει ο ασθενής δεν πρέπει να καθορίζονται από την οικονομική του κατάσταση. Αντί για κάλυψη των κενών οργανικών θέσεων με προσλήψεις μόνιμου προσωπικού στα νοσοκομεία, οι κυβερνήσεις διαχρονικά βαθαίνουν την εμπορευματοποίηση του Συστήματος Υγείας, «προσφέροντας» ιδιωτικά απογευματινά ιατρεία και χειρουργεία στα δημόσια νοσοκομεία, με πρόσχημα «την αύξηση του εισοδήματος των γιατρών του ΕΣΥ».
– Υπάρχει κάποιο περιστατικό που κληθήκατε να αντιμετωπίσετε και για κάποιον λόγο θα μείνει χαραγμένο στη μνήμη σας;
Το 2017 αντιμετωπίσαμε με την ομάδα μου μία νέα γυναίκα με ένα σπανιότατο και ύπουλο σύνδρομο «Ιδιοπαθούς συστηματικής τριχοειδικής διαρροής», που διακομίστηκε στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας. Ευτυχώς όμως, μετά από μελέτη και σωστή αξιολόγηση των κλινικών της ευρημάτων, τέθηκε από την ομάδα μου η σωστή διάγνωση και χορηγήθηκε η κατάλληλη θεραπεία, με αποτέλεσμα η γυναίκα αυτή να χαίρει τώρα άκρας υγείας. Η καλή εξέλιξη αυτής της ασθενούς είναι μία από τις πιο ευχάριστες στιγμές της σταδιοδρομίας μου.
– Τι θα διορθώνατε άμεσα στο Δημόσιο Σύστημα Υγείας αν σας δινόταν η δυνατότητα;
Θα ενίσχυα τη χρηματοδότηση του ΕΣΥ, ώστε να καλυφθούν οι κενές οργανικές θέσεις στα νοσοκομεία και τα Κέντρα Υγείας της χώρας μου, να αυξηθούν οι μισθοί του ιατρικού και του νοσηλευτικού προσωπικού και να βελτιωθεί η υλικοτεχνική υποδομή των δομών δημόσιας Υγείας. Επίσης, θα καταργούσα τα απογευματινά επί πληρωμή ιατρεία και χειρουργεία, με σκοπό την ισότιμη πρόσβαση όλων των ασθενών στη δημόσια περίθαλψη.
– Τι σας ώθησε στην έκδοση αυτών των συγγραμμάτων;
Η εκπαίδευση των φοιτητών και των ειδικευόμενων παθολόγων της ομάδας μου γινόταν τόσο υπό μορφή προφορικών μαθημάτων, κατά τη διάρκεια της επίσκεψης στην Κλινική μας, όσο και υπό μορφή εβδομαδιαίων γραπτών σημειώσεων. Η ευρεία αποδοχή τους από τους συναδέλφους, με οδήγησε στην απόφαση της συγγραφής αυτών των δύο ιατρικών συγγραμμάτων, με σκοπό να αποτελέσουν χρήσιμα βοηθήματα για τον μάχιμο γιατρό της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας περίθαλψης.
– Πιστεύετε ότι αναγνωρίζεται το έργο του γιατρού τόσο σε επίπεδο κράτους όσο και στη συνείδηση της κοινωνίας;
Οσον αφορά την αναγνώριση του έργου του γιατρού από το κράτος, όλοι γνωρίζουμε τους χαμηλούς μισθούς των γιατρών του Δημόσιου Συστήματος Υγείας και τις συνεχείς μετακινήσεις των γιατρών από νοσοκομείο σε νοσοκομείο άλλης πόλης για την κάλυψη των κενών οργανικών θέσεων.
Γενικά, στη συνείδηση της κοινωνίας μας, ο γιατρός, ο οποίος αν και είναι άρτια καταρτισμένος, αλλά από προσωπική επιλογή δεν έχει αποκτήσει μεγάλη περιουσία από την Ιατρική, θεωρείται είτε επιστημονικά ανεπαρκής είτε εκκεντρικός. Η πλειοψηφία των ασθενών στην Ελλάδα θέλει τον γιατρό να είναι οικονομικά επιτυχημένος, γιατί στη συνείδησή τους η ιατρική τους ικανότητα έχει ταυτιστεί με την οικονομική τους επιφάνεια.
Η ΕΚΔΗΛΩΣΗ
Η παρουσίαση του συγγραφικού έργου του κ. Σιάγκρη θα γίνει αύριο ώρα 8μ.μ., στον Ιατρικό Σύλλογο Πατρών. Τον συγγραφέα θα προλογίσουν η πρόεδρος του ΙΣΠ-αντιπεριφερειάρχης Υγείας Αννα Μαστοράκου, ο αντιπρόεδρος της ΙΕΔΠ Στυλιανός Ασημακόπουλος και η ομ. καθηγήτρια Παθολογίας Χρυσούλα Λαμπροπούλου-Καρατζά.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
