Στη διαρκή Αλωση, εμφανίζεται φως
Ο Θεόδωρος Ι. Ρηγινιώτης είναι καθηγητής θεολόγος – συγγραφέας – υπ. ευρωβουλευτής «Nίκης».
Στις 29 Μαΐου 1453 η Κωνσταντινούπολη έπεσε στα χέρια των Οθωμανών.
Ομως ο λαός του Θεού –οι «Βυζαντινοί», όπως τους λέμε εμείς οι «Ρωμαίοι», έκλαψαν και θρήνησαν. Και, βυθισμένοι σε σκοτάδι αιώνων δουλείας, ήλπισαν πως «πάλι με χρόνια, με καιρούς» θα λευτερωθούν. Πως «η Ρωμανία κι αν πέρασεν ανθεί και φέρει κι άλλο».
Είναι γνωστή η απάντηση του Κολοκοτρώνη στον Γκέιβεν Χάμιλτον, που του πρότεινε συμβιβασμό με τους Τούρκους. Φανερώνει πόσο Βυζαντινοί ένιωθαν οι πρόγονοί μας, 4 αιώνες μετά την Αλωση. Διηγείται: «Ο βασιλεύς μας εσκοτώθη, καμμιά συνθήκη δεν έκαμε». Εννοεί τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, στην Αλωση.
Οπως σε τροπάρια της Εκκλησίας ακουγόταν η λέξη «βασιλείς», οι υπόδουλοι πρόγονοί μας σκέφτονταν τους αυτοκράτορές μας και δυνάμωνε η ψυχή τους. Το ίδιο και η λέξη «Πόλις» (π.χ. Τη Υπερμάχω).
Το Βυζάντιο ήταν η αυτοκρατορία μας. Και τώρα μας ενώνει, τόσο με τα άλλα βαλκανικά έθνη (όσα διατηρούν την Ορθοδοξία), όσο και με Ορθόδοξους Χριστιανούς στη Μέση Ανατολή (Λίβανο, Συρία, Ιορδανία, Παλαιστίνη), που αυτοαποκαλούνται ακόμη και σήμερα «Ρουμ Ορτοντόξ», δηλαδή «Ορθόδοξοι Ρωμιοί».
Σερβία και Αλβανία έχουν στη σημαία τους τον δικέφαλο αετό. Η Ρουμανία έχει το όνομά της από τη Ρωμανία, της αυτοκρατορίας μας. Η κοινή αυτή ιστορική και πολιτισμική κληρονομιά έχει σημασία για να αντιληφθούμε ποιοι είμαστε και προς τα πού πρέπει να στρέψουμε το βλέμμα μας για καλύτερο αύριο.
Από την Αλωση στο 1821, στις Κρητικές Επαναστάσεις, στον Μακεδονικό Αγώνα και στους Βαλκανικούς Πολέμους (1912-1913), που απελευθέρωσαν Ηπειρο, Μακεδονία, Θράκη… Αλλά όλους αυτούς τους αιώνες η χώρα μας… μια διαρκής Αλωση.
Μάθαμε, πλέον, ότι αυτή είναι αναπόφευκτη κατάσταση. Αποδεχτήκαμε ότι δεν αλλάζει τίποτα. Οτι πάντα θα μας εξουσιάζουν κάποιοι άλλοι, ενώ στην πολιτική ηγεσία της χώρας θα εναλλάσσονται ψεύτες, καιροσκόποι και αχυράνθρωποι ξένων.
Και φτάσαμε να μη μπορούν οικογένειες ν’ αγοράσουν γάλα, να συλλαμβάνει η Αστυνομία ανήλικους κακοποιούς, να περιμένουμε πότε θα σβήσουμε ως έθνος λόγω υπογεννητικότητας, να φεύγει το άνθος της νεολαίας σε ξένες χώρες για να εργαστεί και να ζήσει!
Μάθαμε ν’ αποδεχόμαστε τη διαρκή Αλωση κι όποιος δεν την αποδέχεται χαρακτηρίζεται «εκτός τόπου και χρόνου», ρομαντικός και ανόητος!
Αλλά, σ’ αυτή τη μελαγχολία, στο σκοτεινό τούνελ, ορισμένοι αποφάσισαν ν’ ανάψουν κερί. Αυτό λέγεται «Νίκη» και πήρε μορφή πολιτικού κόμματος, για ν’ αλλάξει προ το καλύτερο κάτι στον τόπο.
Πριν 1 χρόνο, ο λαός έφερε 10 υποψηφίους μας στη Βουλή. Το κατεστημένο είχε σκυλιάσει και είχε συκοφαντήσει. Και τώρα επίσης. Αγωνίζονται για όλα τα φλέγοντα ζητήματα της πατρίδας. Δεν ακούγονται καθόλου από συστημικά ΜΜΕ.
Πρέπει να τους πάρουμε τα όπλα, για να πάρουμε πίσω τη χώρα και τη ζωή μας, τα όνειρά και το μέλλον των παιδιών μας.
Μέχρι πριν 2 χρόνια πίστευα πως δεν υπάρχει ελπίδα για τον τόπο. Τώρα υπάρχει. Γι’ αυτό και στις ευρωεκλογές θα ψηφίσουμε «Νίκη» και καλώ όλους να ψηφίσουν με το χέρι στην καρδιά, κατά συνείδηση.
Ας τολμήσουμε. Αν υπάρχει ελπίδα, η ελπίδα, μετά τον Θεό, είμαστε εμείς, ο λαός –απλώς είναι ανάγκη να αποτινάξουμε από πάνω μας τη σκόνη του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος και ν’ αναζητήσουμε κάτι καθαρό, που προέρχεται από τον ίδιο το λαό, από τα σπίτια μας, τις γειτονιές, τις πόλεις, την ιστορία και τον πολιτισμό μας.
«Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία» έγραφε ο ποιητής Ανδρέας Κάλβος. Ας επιτρέψουμε στον εαυτό μας λίγη αξιοπρέπεια και ελπίδα. Αλλιώς είναι σίγουρο πως δεν θα ξημερώσει η χαραυγή που περιμένουμε, η Χαραυγή της Νίκης.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
