Για τη φουκαριάρα τη μάνα μου

Κωνσταντίνος Μάγνης

Το θέμα αυτό ήταν λυμένο από τις παραδόσεις της λεβεντιάς, αλλά ήρθε η στιγμή να αναγορευθεί σε επίδικο της δημόσιας ζωής. Τι κάνεις όταν σου βλαστημάνε τη μανούλα; Και μάλιστα με φραστικό σχήμα που βρίσκεται στην κορυφαία θέση της κλίμακας των ύβρεων, συνδυάζοντας σεξιστική έπαρση και μέγιστη απαξίωση του στόχου. Εξυπακούεται ότι ξεπλένεις τη ντροπή με τη δέουσα σωματική βία, μέχρις κατανικήσεως του αντιπάλου σε βαθμό εξευτελισμού. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο φοράμε τα παντελόνια, άλλωστε. Και πάνω κάτω αυτά επιβάλλει η κοινωνική κουλτούρα στην οποία εμβαπτιστήκαμε.

Σύμφωνα με αυτήν, όπως εξήγησε ο χειροδικήσας βουλευτής Φλώρος- φορέας επωνύμου που ενδεχομένως να του είχε κοστίσει αρκετό μπούλινγκ, σύμφωνα με άλλες επιταγές των εθνικών μας παραδόσεων- η μητέρα μας είναι το ιερότερο πράγμα στον κόσμο, κάτι όμορφο, αν υπολογίσεις ότι στην υφήλιο παρεπιδημούν πέντε δισεκατομμύρια άνθρωποι, άρα υπολογίστε ότι μπορεί να φτάνουμε στο ένα δισεκατομμύριο ιερές μορφές. Είναι γλυκό είδος της πανίδας ο άνθρωπος, όπως βλέπουμε παντού γύρω μας. Εν προκειμένω, βέβαια, δεν πρόκειται ακριβώς για τη μαμά μας, αλλά για το αγαθό της οικογενειακής τιμής. Διότι όταν κάποιος εμφανίζει τη μαμά μας ως άτομο ελαφρών ηθών- κάτι που είθε να είναι απολύτως ανακριβές για όλους μας, αλίμονο- προσβάλλει ευθέως το οικογενειακό μας κύρος και επομένως την προσωπική μας αξιοπρέπεια. Ιερή, δηλαδή, η μαμά μας, αλλά ιερότερος ο ατομικός μας εγωισμός. Ακριβώς ειπείν, δεν είναι η μαμά το θέμα τόσο, όσο η ανάγκη να σε υπολήπτονται και να σε φοβούνται, πράγμα πολύ χρήσιμο στις αγροτικές κοινωνίες του παρελθόντος. Ενός παρελθόντος που έχει αφήσει ισχυρούς απόηχους. Αν και αυξάνεται η μερίδα του ανδρικού πληθυσμού που προτιμάει να έχει την ησυχία της και αναπτύσσει μια προστατευτική βαρηκοϊα.

Όπως ήταν λογικό και αναμενόμενο, στο διαδίκτυο άνοιξε συζήτηση, όχι απολύτως κόσμια, αλλά διαδίκτυο είναι αυτό και έχει τους κανόνες του στην προσαγόρευση και την απεύθυνση, ως προς το συγχωρητέο ή το καταδικαστέο της αντίδρασης του εν λόγω βουλευτή. Άλλος είπε ότι ο βουλευτής έπραξε σωστά. Όταν κάποιος θίγει τη μάνα μας, δεν πρέπει να τον αφήνεις ζωντανό για πολλή ώρα ακόμα, όπως μας μάθανε οι συναναστροφές μας στο σχολείο και στη γειτονιά. Άλλος πάλι αντέτεινε ότι αυτά τα πράγματα είναι βαρβαρότητες και πρωτογονισμοί. Αυτά τα λένε οι φιλελέδες, αντέτεινε ο πρώτος, που υποστήριξε ότι η σύγχρονη τάξη πραγμάτων θέλει να μας αφελληνίσει, να μας βυθίσει στην αφασία και να μας ευνουχίσει- άραγε τι από τα τρία είναι πιο οδυνηρό;-, για να αντεπιτεθεί ο δεύτερος, υποστηρίζοντας ότι αυτά τα λένε οι ψέκες και οι βαρεμένοι, για να μπουν στην κουβέντα οι ζαίοι και να πιάσουν καυγά με τους γερμανοτσολιάδες, ενώ βρήκαν την ευκαιρία οι πολέμιοι του γάμου των ομοφύλων να χλευάσουν τους κούληδες, τους οποίους, παρεμπιπτόντως, τους βρήκαμε σε ένα μυθιστόρημα του Σόμερσετ Μομ: Είναι οι κινέζοι δούλοι που μεταφέρουν τους αποικιοκράτες με φορεία, περίπου σαν ταξιτζήδες, αλλά χωρίς να μιλάνε και χωρίς να παίζουν ραδιόφωνο. Όχι και μεγάλη σχέση με τη συζήτησή μας, αν και κάποιοι μπορεί να εντοπίζουν αναλογίες.

Όλα πατρίδα μας: Τον έχουμε ξαναμνημονεύσει αυτόν τον στίχο, που μιλούσε για τη σύνθεση ανόμοιων αλλά αναπόσπαστων στοιχείων που αλληλοσυμπληρώνονται στη δόμηση του εθνικού χώρου. Αναπόσπαστοι δείχνουμε κι εμείς, αλλά κατ’ ανάγκην και όχι κατ’ επιλογήν. Το θέμα δεν είναι η γροθιά του βουλευτή- που πάντως τη διέψευσε, συνεπώς, μανούλα δεν σε υπερασπίστηκα τόσο σθεναρά όσο θα επέβαλλε η ιερότης σου- αλλά τι διαμείφθηκε μέχρι να φτάσουμε στη γροθιά, τι προηγήθηκε μέχρι να φτάσουμε στην εκλογή αυτών των προσώπων, πώς διαμορφώθηκαν οι συνειδήσεις και ο ψυχισμός των εκλογέων τους. Επεσε χαστούκι σε Εκκλησία, έπεσε ντιρέκτ και στη Βουλή. Άλλος μιλάει για κατάπτωση, άλλος για κορύφωση, ενδεχομένως μπορεί να πρόκειται για ξεκίνημα. Τον νου σας. Μάνα είναι μόνο μία. Καλώς ή κακώς.

Όλες οι ειδήσεις άμεσα μέσα από το Google News. Κάντε κλικ εδώ και κάντε εγγραφή

Άμεση ενημέρωση με όλες τις ειδήσεις τώρα και μέσω WhatsApp - Δες εδω