Η ελάχιστη και οι ντίλερ

Κωνσταντίνος Μάγνης

Η υπουργός παιδείας υπερασπίζεται την ελάχιστη βάση εισαγωγής στο πανεπιστήμιο.

Θεωρητικά της δίνεις δίκιο: Αν δεν μπορείς να πιάνεις έναν Χ βαθμό σε ένα κρίσιμο μάθημα, φαίνεται είτε ότι δεν είσαι κατάλληλος για τις απαιτήσεις της Ψ επιστήμης ή ότι δεν ήσουν κατάλληλα προετοιμασμένος, φέτος. Ξαναδώσε. Είναι στενόχωρο, αλλά δεν είναι τρομερό. Στον έξω κόσμο κυκλοφορούν πολλοί επιτυχημένοι άνθρωποι που μπήκαν στο πανεπιστήμιο με τη δεύτερη ή την τρίτη. Η αντιπολίτευση φωνάζει ότι η Ελάχιστη κόβει
χιλιάδες νέους από το πανεπιστήμιο.

Η υπουργός λέει ότι δεν θέλουμε χιλιάδες επιτυχόντες, αλλά επιτυχόντες που θα αποφοιτήσουν. Αυτό σημαίνει ότι όποιος μπαίνει στο πανεπιστήμιο αν και ατύχησε σε ένα μάθημα, είναι βέβαιο ότι θα τα φορτώσει στον κόκκορα ή προεξοφλείται πως οι απαιτήσεις των σπουδών τον ξεπερνούν. Αυτό είναι λίγο αυθαίρετο, αλλά το σύστημα έχει ανάγκη από μια αντικειμενικότητα.

Αν είναι ένα πρόβλημα η μεγάλη ψαλίδα μεταξύ επιτυχόντων και αποφοίτων, πρέπει να βρεις έναν τρόπο να τη μειώσεις. Ένας τρόπος θα μπορούσε να είναι να δουλευτεί εντός σχολής ο αδύνατος επιτυχόντας για να πάρει την ευκαιρία να βελτιωθεί. Αλλά εμείς δεν
κάνουμε αυτό. Δεν έγραψε καλά, δεν μπαίνει καθόλου.

Η υπουργός έχει μια λογική: Να μην αφήνουμε τους νέους να βαλτώνουν αποπροσανατολισμένοι σε μια σχολή από την οποία
δεν θα βγουν, αλλά απλά θα ξοδεύουν χρόνο και χρήμα γονέων, αλλά πρέπει να τους κατευθύνουμε σε επαγγελματικές σχολές που θα τους εκπαιδεύουν στοχευμένα για να βγουν στην αγορά εργασίας με χρήσιμη κατάρτιση.

Η αντιπολίτευση βάζει τις φωνές. Κατηγορεί την κυβέρνηση ότι ένας σκαστός ντίλερ επαγγελματικών σχολών: Υψώνει τείχος προς τις σχολές, χιλιάδες νέοι δεν μπορούν να το υπερβούν και καταλήγουν στην επαγγελματική εκπαίδευση, η οποία- αν κρίνουμε από το ύφος της καταγγελίας- είναι μια μορφή εγκληματικής δραστηριότητας.

Είναι γεγονός, με βάση όσα διαβάζουμε, ότι η Ελάχιστη καίει υποψήφιους που δείχνουνικανοί για ικανοποιητική, αν όχι και σημαντική ακαδημαϊκή επίδοση. Είναι όμως επίσης
γεγονός ότι χρειάζεται να απαντηθεί το πρόβλημα που προσπαθεί να διαχειριστεί η κυβέρνηση: Το φαινόμενο της νεολαίας που παγιδεύεται σε μια άγονη φοίτηση και που θα βγει αργότερα στην ανοιχτή κοινωνία χωρίς ιδιαίτερα προσόντα και χωρίς να έχει εστιάσει σε έναν τομέα.

Το χαρακτηριστικό «βρες του μια δουλειά», όπου το «μια» μας οδηγεί σε επαγγελματικούς τομείς που υπηρετούνται από ακατάρτιστα άτομα, ό, τι αυτό μπορεί να σημαίνει για την οικονομία, τις δουλειές, τα ίδια τα άτομα, το ελληνικό «παραγωγικό
μοντέλο»: Σ’ αυτό οι περισσότεροι κάνουμε μια δουλειά στην οποία εκπαιδευτήκαμε κάνοντάς τη, αλλά όχι πριν, και που την ασκούμε όπως μας φωτίσει η γκλάβα μας, χωρίς νόρμες, χωρίς δοκιμασμένη μεθοδολογία. Ο έλληνας δουλεύει πολλές ώρες, λέμε. Καμία
αντίρρηση. Αλλά πώς; Πώς μπορεί να πάει μπροστά μια επιχείρηση όπου κάποιος, που δουλεύει εμπειρικά και τσάτρα πάτρα το αντικείμενό του, πρέπει να συνεργαστεί με κάποιον που δουλεύει ανάλογα το αντικείμενο το δικό του;

Η αντιπολίτευση δεν καταλάβαμε να δίνει απαντήσεις στους προβληματισμούς αυτούς, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η κυβέρνηση δίνει τις απαντήσεις τις σωστές. Από τη μια έχεις τις προβληματισμούς, από την άλλη έχεις 10.000 νέους που κόβονται από την Ελάχιστη, άρα μια μεγάλη και δεκτική κοινωνική ομάδα, και καλή αφορμή για να καταλογίσεις στην κυβέρνηση δόλια και ιδιοτελή προαίρεση: Τα έχει κάνει πλακάκια με τα κέντρα κατάρτισης. Βγήκε βέβαια και το γκάλοπ σύμφωνα με το οποίο η κοινωνία ευνοεί την Ελάχιστη Βάση.

Ενδιαφέρον, αλλά η κοινωνία γενικά πιστεύει ότι η παιδεία είναι διαλυμένη και η νεολαία πάει κατά διαόλου, συνεπώς η απάντηση στο γκάλοπ δεν σημαίνει ότι η Ελάχιστη είναι ένα τεκμηριωμένο εργαλείο διαλογής. Μπορεί να χρειάζεται μια βάση, αλλά δεν είναι ακόμα αποδειγμένο ότι βρήκαμε τη σωστή.

Όλες οι ειδήσεις άμεσα μέσα από το Google News. Κάντε κλικ εδώ και κάντε εγγραφή

Άμεση ενημέρωση με όλες τις ειδήσεις τώρα και μέσω WhatsApp - Δες εδω