Η Πάτρα, αύριο!

Γεωργία Κοσμά

Εχετε άραγε αναρωτηθεί πως θα είναι οι πόλεις στο μέλλον; Που και πώς θα ικανοποιήσουν τις ανάγκες των κατοίκων της;

Οποια και αν είναι η επιθυμία των ανθρώπων, στην πραγματικότητα το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι υποθέσεις. Οι αλλαγές και οι εξελίξεις όποιες και αν είναι αυτές θα μας βρουν μέσα στις πόλεις που ζούμε…

Η Πάτρα έχει στοιχειώδεις ελλείψεις οι οποίες θα μπορούσαν να διορθωθούν.  Με την βοήθεια των αρχιτεκτόνων του Object-e και τις προτάσεις τους, για τις παρεμβάσεις στον πρώην εργοστάσιο του Λαδόπουλου, είδαμε το… μέλλον.

Φανταστήκαμε έναν δημόσιο χώρο ζωντανό και λειτουργικό που ανταποκρίνεται περισσότερο στις ανάγκες των κατοίκων. Ο δημόσιος χώρος άλλωστε αποτελεί πάντα ένα ελκυστικό θέμα πάνω στο οποίο μπορούμε να αναδείξουμε ιδέες με μεγάλο ενδιαφέρον.
Πόσο διαφορετική θα ήταν η Πάτρα αν κάποιες βραβευμένες προτάσεις αρχιτεκτονικών διαγωνισμών γίνονταν πράξη; Αυτό σκεφτήκαμε πριν απευθυνθούμε στο αρχιτεκτονικό γραφείο που κάνει τη δική του πρόταση για τον αρχιτεκτονικό διαγωνισμό επανάχρησης του πρώην εργοστασίου Λαδόπουλου. Για την πρόταση εργάστηκαν οι Δημήτρης Γουρδούκης, Κατερίνα Τρυφωνίδου, Χαρά Αγναντή, Μερόπη Κωνσταντινίδου και Μαρία Ρέμμα.

Σύντομη περιγραφή της πρότασης

-Η υγειονομική κρίση που προκλήθηκε από την πανδημία του COVID 19, έφερε στην επιφάνεια μία σειρά από παθογένειες του αστικού χώρου – και της σύγχρονης κοινωνικής κατάστασης εν γένει – οδηγώντας στα άκρα τις συνθήκες που ήδη επικρατούσαν: Ιλιγγιώδης έκρηξη των ανισοτήτων, έλλειμμα δημοκρατίας μέσα από την αποδυνάμωση των δημοκρατικών διαδικασιών, αδυναμία κοινωνικοποίησης και δημιουργίας συλλογικοτήτων και ένα συνολικό αδιέξοδο των νέων, που αντιμέτωποι με τα παραπάνω μοιάζει να έχουν μείνει χωρίς τρόπους έκφρασης, οργάνωσης και πολιτικοποίησης.

– Η πρόταση για την ανάπλαση του πρώην εργοστασίου Λαδόπουλου έρχεται να τοποθετηθεί στη διασταύρωση των παραπάνω, αλληλένδετων στοιχείων μέσα από τη μελέτη και τη συσχέτισή τους με ένα ακόμα, που αποτελεί ουσιαστικά τη χωρική τους αποτύπωση: Το έλλειμμα δημόσιου χώρου και αστικής οικολογίας.

– Πολύ συχνά η αντιμετώπιση ζητημάτων όπως η επανάχρηση βιομηχανικών κτιριακών αποθεμάτων σε πιθανά υποβαθμισμένες περιοχές γίνεται συνήθως είτε με όρους οικονομίας είτε με όρους δημόσιου προγραμματισμού. Στην πρώτη περίπτωση έχουμε εκμετάλλευση με στόχο το μέγιστο οικονομικό όφελος και τελικά την παραγωγή υπεραξίας μέσω του σχεδιασμού. Στη δεύτερη περίπτωση, έχουμε τη λογική της εκμετάλλευσης του κτιριακού αποθέματος για τη στέγαση δημόσιων χρήσεων που ακολουθούν ένα κεντρικό προγραμματισμό που απλά χρησιμοποιεί και δεν ενεργοποιεί το χώρο. Ανάμεσα σε αυτό το δίπολο μεταξύ ιδιωτικού και δημόσιου, η πρόταση προκρίνει μία αντίληψη του κοινού. Αντιλαμβάνεται την πόλη ως μία ετερογενής συναρμογή που προσπαθεί να δημιουργήσει το υπόβαθρο που θα επιτρέψει τη δημιουργία νέων κοινωνικών συνάψεων.

– Η πρόταση δημιουργεί μία συναρμογή μορφολογικών, κοινωνικών, ιστορικών και πολιτικών θραυσμάτων πιστεύοντας ότι έτσι θα προσφέρει τις κατάλληλες συνθήκες και τη δημιουργία κοινού χώρου. Για το πετύχει αυτό στην πράξη προτείνει μία ταυτόχρονη τυπολογική και προγραμματική οργάνωση, η τομή των οποίων θα δημιουργήσει την επιθυμητή συνθήκη. Χρησιμοποιεί τις τυπολογίες του ερειπίου, της πλατείας, του δρόμου, της αγοράς και του κήπου. Προγραμματικά προτείνει μία ανάμιξη χρήσεων που έχουν να κάνουμε με τη γνώση, την κοινωνική οργάνωση, την άθληση, τον πολιτισμό, την οικονομία, τη διοίκηση και την παραγωγή.

Όλες οι ειδήσεις άμεσα μέσα από το Google News. Κάντε κλικ εδώ και κάντε εγγραφή

Άμεση ενημέρωση με όλες τις ειδήσεις τώρα και μέσω WhatsApp - Δες εδω